Senin İçin

Senin İçin 19

Çünkü ayrılıklar da sevdaya dahil
Çünkü ayrılanlar hala sevgili

-Atilla İlhan

-

"Kitaplarımı keşfetmişsin bakıyorumda" dedi beni ellerimden tutup incelerken.
"Evet biraz dikkatimi çekmiş olabilir"
"Senin olsun öyleyse" dedi incelikle.
Babam... Ruhu güzel kelimeleri güzel adam.

Hep babam gibi bir adam hayatıma girsin istemiştim, kelimelerinden ve duygularından asla çekinmeyen gerçek bir adam.
Küçüklüğümden beri ilk aşkı onlarda keşfetmiştim. Annemin babama bakışları, babamınsa anneme kurduğu cümleler.

"Şarap gibi seviyorum seni, öyle mayhoş ve öylesine huzurlu. Yakıyorsun benliğimi, gözlerin ele veriyor kendini. Bakıyorsun ya öyle, şarap değil bakışların şarhoş ediyor, delice beni."

Böyle kelimelerin içinde büyüyünce insan onların nasıl ayrıldığına hayret ediyor ama bitebiliyor ve insanlar birbirlerini tüketebiliyorlar zamanla demek ki.

Babamın bana kitabını verişinin mutluluğunu yaşıyordum tüm akşam. Sohbet ediyoruz, karşımdaki hala aynı adam. Yıllar onu değiştiremiyor, bana aşk dersi veriyor, aşık olmamı, sevgilimin olmasını yadırgamıyor.

"Aşk bu, sen gelme desen de gelir çeler aklını, sen git desende gitmez. Nankördür laftan anlamaz. Bırak ne yapıyorsa yapsın"

Bana yapacağını yapmıştı çoktan. Bunu babama anlatamazdım, ne kadar yadırgamasada canımın yandığını hissettiği an tüm fikirleri yok olurdu o babaydı.

Gözde abla yanımıza gelmemişti hiç konuşurken. Baba kız bizi yalnız bırakmayı seçmişti. Nedense kötü hissettim o an, ama doğrusu buydu, o benim babamdı özelimdi.

"Bence sana bir aşklar değmiş küçük hanım, kırılıyorum anlatmıyorsun, annenin yazdıklarına uymuyorsun değil mi ilişkiler konusunda? O bazen gaddar olabiliyor"
Sırıttım annemin yazılarını okuyordu.
"Aşk çok kapsamlı bir kavram değil mi baba, nasıl anlayabilirim ki bunu hem sen nasıl anlayabilirsin ki olduğumu. Bakıyorum annemin yazılarınıda takip ediyorsun"
O da kendince sırıttıktan sonra
"Senin için vazgeçilmez olan ne varsa onların önüne geçtiği zaman, onları solladığı zaman, kendini parçalara ayırdığın, kalbine iğnelerin saplandığını hissettiğin zaman ve birde her mesajı açıp okuduğunda sırıttığını benim hissettiğim zaman aşık olduğunu anlarsın babadan kaçmaz. Anneni takip ediyorum elbette bir kızımız var ve yazıları nasıl etkiliyor onu bilmeliyim"
Senin attığın mesajları okurken babama yakalanmıştım demekki utandım ama çaktırmadım
"Tabi tabi kesin ondandır" deyip konuyu kapattım.

Geleceği düşündüm sen ve beni. Bir çift olsak güzel bir çifti doğurur muyduk gerçekten? Çocuklarımızda bize hayran olur muydu, bizde onlara böylesi aşkı anlatabilir miydik? Yoksa tüketirmiydik herşeyi?

Saat oldukça geç olmuştu, babam kal demişti ama elimdeki kitabı kendi odamda yatağımda okumak için can atıyordum. Başka zaman söz dedim.
Beni eve, annemin yanına bıraktı.
Annem arabayı camdan görünce kapıya çıktı sakince, sakin değildi aslında , babama baktı önce sonra bana, en son baba mı ne zaman görmüştü kim bilir . Biraz daha bakındı sonrasında kafasındaki resim çizildi yüzünde, gülümsedi. Hala aşıktı belki, belkide hala tutkulu, ya da ben öyle olmasını istiyordum. Şuan küçücük bir çocuk gibiydim.

Ben annemin yanına yürürken babamda anneme selam vermek istedi. Çekingen sanki ilk kez tanışıyorlarmış gibi.
"Nasılsın Arzum" dedi iç çekişiyle.
"İyiyim İlhan, sen nasılsın. Teşekkür ederim Umayı getirdiğin için ben kalır sanmıştım"

"Kal dedim ama aşk konularını açmam galiba onu sıkıyor. Gençlik işte. Tebrik ederim bu arada, yazıların büyük bir başarı yakalamış, herkes seni konuşuyor"

"Teşekkür ederim, insana yaşadıkları güzel hayat tecrübeleri kazandırabiliyormuş, benimde sevilen bir köşem oldu hayat sayesinde, tekrar sağol Umay için, Gözde ye de selamlarımı ilet"

Annem sessizleşti, Babam gülümsedi, eski eşinin yeni eşine selam söylemesi güzel mi, ürkütücü mü yoksa komik miydi bilemedim.
Ama bildiğim tek bir şey vardı ikisi için "Ayrılanlar hala sevgili..."