ABNISM (Completed)

Chapter 48

Alyana Perez's POV

Nang pauwi na kami, wala ako sa mood. Hindi ako umiimik o nagsasalita. Nagkakatuwaan sila minsan but I just gave them a quite smile na hindi umaabot hanggang tenga. Napapayango lang din ako kung may dapat na iyango.

"Iaannounce ko lang po na my son, Hanson Nilla was engage with Ms. Hina Villamosa. And everyone is still invited for their marriage, soon."

"Hanson Nilla was engage with Ms. Hina Villamosa. And everyone is still invited for their marriage, soon."

It keeps on echoing in my mind and I can't stop it. 'Was?' so engage na sila?

Flashback

"What?!" Gulat na react ni Hanson. Parang hindi niya rin alam na engage na pala siya.

"Around of applause for the upcoming couple." Everybody clap except me, Hanson and Aron.

Wala parin ako sa sarili, I don't even know kung okay ako. Why am I feeling this pain? Akala ko ba wala na? We have already decided na itigil na, na magmove on na. I already told him to move on dahil siua yung hindi makamove on and we start a new one being friends. But, why? Bakit ganito? Bakit parang ang sakit?

"Damn it!" He cursed and left.

End of Flashback

"Liana, nandito na tayo sa inyo." Nabuhayan ako ng tawagin ako ni Aron. Napalingo ako sa kanya at sa paligid. Oh sh*t, I'm out of myself!

"Ay ganun ba? Sige, bukas ulit!" I smiled, fake.

I open the door para makalabas na sa kotse ng pigilan ako ni Aron.

"Liana, your seatbelt." Napatingin ako sa katawan ko then I looked at him and them.

"Ah. Haha! Oo naman no." I laughed, fake. Tapos inalis ko na rin yung seatbelt at lumabas at sinarado ang pinto ng kotse.

"Bye!" Tumalikod na ako ng pigilan na naman ako ni Aron.

"Liana, your bag." Walang-buhay na sabi niya.

Napako ang paa ko at lumaki ang mata. Tapos tumalikod ako at kinuha na agad ang bag at tumakbo papasok ng bahay.

Why am I so clumsy? Pinapakita ko lang kay Aron na naaapektuhan ako sa inannounce kanina. Wait. So, naaapektuhan nga ako? Damn!

"Crazy!" Sabi ko sabay batok sa ulo ko. Of course naaapektuhan ako. Bakit ko pa idedeny? E kayo lang naman ang nakakaalam at itong sarili ko.

Ang sakit. Naluluha na ako. Hindi! Naiiyak na talaga ako.

"Liana? Liana, hindi ka man lang nagdoorbe-- Liana?" It's Betina, yung pinag-iwanan ko kay Angel.

"Thank you and I'm sorry, pwede bang iwanan mo muna kami?" I asked sincerely. Hindi naman siya nagsalita at ibinigay sa akin si Angel at lumabas na ng bahay.

Nasa likuran ko yung pinto which is nakasandal ako. While I was crying, Angel suddenly put her hands into my face trying to wipe my tears. Mas napaiyak lang ako sa ginawa niya then I hugged him tight. I'm glad na nandito ang anak ko. I'm so happy for having her tonighy, trying to comfort me.

"I'm sorry, Angel. Nagdadrama ang mommy e. Nagugutom ka na ba? Tara kain tayo." Tapos tumungo kami sa kusina.

Nilagay ko siya sa upuang pambata habang ako naman ay kumukuha ng chichirya at gatas sa ref. Binuksan ko ang chichirya at nilagay sa loob ng bowl at nilapag ko ito sa mesa, ganoon din ang isang petsel na glass ng gatas.

Umupo ako kaharap ni Angel na naglilikot ng mga kamay nito.

Nagsimula na akong kumain ng chichirya habang si Angel naman ay busy sa kanyang pagdede. Nilalaro ko siya minsan, pinagtatawanan, kinukulit ay kung ano-ano pa trying to forget what happened tonight.