Gülfem Arjin [TAMAMLANDI]

21

Gülfem'den

Yerime geçerken gerçekten şu anda burada küçüklerin olmamasına sevindim resmen.

Yerime oturmamla önüme bir el uzandı.

Elinde gördüğüm çekirdekle kaşlarım havalanırken elin sahibine baktım.

Burada kalacağız diyen çocuk olduğunu görünce çekirdeği alıp dede beyin karısının karşısına geçip hesap sormasını çekirdek çitleyerek izliyorduk beraber.

Gamsız değilim hele vicdansız hiç değilim ama onlar bunu hak ediyordu.

Hepsini araştırmıştım ama kimsede böyle bir şey bulmadım.

Hepsi iyi insanlardı sadece babaanne ve kendisi gibi yetiştirdiği tokat attığım çocuk dışında.

Herkese yaşattılarını ödüyordu şimdi sıra torunundaydı.

Oda zaten kendini yakında ifşa ederdi bu salaklıkla.

Dede beyin kaldırdığı eli görünce görüp hızla yerimden kalkıp koşarak önüne geçip tuttum.

"Sakın, yaptıklarına asla destek çıkmam ama asla kendinden güçsüz birine el kaldıramazsın buna izin vermem" diyerek elini tutmaya devam ederken elini hırsla çekti.

"Şimdi bırak gitsin ne yaparsa yapsın" dedim.

O kafa saklarken babaanne hanım da hızla salondan çıktı.

Ben geri yerime oturup birisinin konuşmasını bekledim ama kimse konuşmadı.

"Ben yatmaya gidiyorum ve abimi de yanımda götürüyorum siz bu akşam düşünün taşının yaşanan şeyleri sabah konuşuruz, iyi geceler" diyerek abimin elini tutup çekiştirerek salondan çıktık.

Asansöre varınca çağırıp gelen asansörle bindik.

Son kata basınca konuşmaya başladım "5. Kat yani benim katımda kimse kalmaz ben tek kalırım şimdi senin odanı sağ çaprazında ki oda yapmak istiyorum, sol çaprazımdaki odayı da ablama yaparız soru sorunca kaçtığın ablama" dedim memnuniyetsizce.

Kata gelince inip direk karşımda duran kapıyı gidip açtım.

O içeri girince bende girip kapıyı kapattım.

"Sizden kaçırdığım bana kocaman gelen üstler ve eşortmanlar var, soldaki 1. Kapı giyinme odası sağ da kalan rafların hepsinde bizimkilerden ve sizde aşırdığım kıyafetler var bilirsin severim" dedim şirince.

O bana bakmaya devam ederken "onun yanındaki balkon kapısı sağdaki kapı banyo sen giyime odasında giyin ama ilk ben eşyalarımı alayım" diyerek hemen giyinme odasına geçtim.

Bol üstü baskılı kısa kollu altına da rahat eşortmanımı alıp çıkıp banyoya geçtim.

Üstümdekileri çıkartıp yenilerini giyip açılan yaramın üstüne pansuman yapıp su geçirmez bantlarla yapıştırdım.

Banyodan çıkıp üstünü değiştirmiş olarak yatağa yatmış abimi görünce koşarak yatağa atladım.

"Ya Allah aşkına lütfen düzgün yat yatağa bir yerine birşey olacak diye korkuyorum" diyince ona bakıp ukalaca gülüp "bana asla bir şey olmaz bebeğim çünkü ben Gülfem Arjin'im dudakları gül gibi güzel olan yaşam ateşiyim kim bana zarar verecek ki?" Dedim.

"Eğer zarar vermeye çalışan olursa yaşam ateşini söndürürüm aynı akşam ki olay gibi" dedim.

Kimse değer verdiklerime zarar veremezdi.

Verdiği zaman da sonuçlarına katlanmak zorunda.

Ben normal birisi değildim hiç olamamıştım.

Güzel rol yapar ve oynardım.

Düzenbaz bir insandım.

Ama herşeye rağmen değer verdiğim insanlar vardı.

Ne olursa olsun bana değer verenler de vardı.

İşte bu yüzden saklardım benliğimi ve kimseye sıçramaması için herşeyle savaşıyordum belli etmeden.

Karşımda bir değil fazlaca düşman vardı.

Kimseye güvenemezdim.

Çünkü yakınımın bile bıçaklayıp kaçtığını biliyordum.

"İyi geceler benim yaşam ateşim" diyince kendime geldim.

Onun beline sarılıp "ablan da var dedin?" Dedim soru sorar bir tonda.

Saçlarımı okşamaya başlayıp "uyu yarın uzun bir gün olacak eğer vakit olursa yarın söz anlatıcam" diyince gülümsedim.

"Sana güveniyorum sen sözlerini tutarsın baba" diyip gözlerimi kapattım.

"İyi geceler hep senle olsun baba çünkü sen bunu hak ediyorsun" dedim uykuya dalmadan önce.

Bölüm Sonu

Nasıldı?

Öbür bölüm biraz daha uzun tutmaya çalışıyorum

Karakterler hakkında düşünceleriniz?

Gülfem?

Karayel?

Dede bey?

Peki kaos yaşanırken çekirdek çitleyen takım?

Oy ve yorum yapmayı unutmayın

Sevgiyle kalmanız dileğiyle 🥰