2 Yıl önce
Şirkette otururken dosyalarla işim bitince Serap'ı çağırıp teslim ettim.
Mesaim bittiği için ve yorgunluktan geberdiğim için asansöre binip aynaya yaslandım.
Kendimi zorla ayakta tutarken asansörün durmasıyla inip çıkışa ilerledim.
İki gündür uyuyamadığım için bu kadar kötüydüm.
Sürücü kapısını açarken başımı onaylamazca sallayıp "korumalardan biri sürsün bu gün sürmeyeceğim"
Beni kafasıyla onaylayıp arka kapıyı açtı.
Ben binince kapıyı kapatıp sürücü koltuğuna geçti.
Telefonumun çalmasıyla Baran'ın aradığını görünce açtım.
"Efendim?"
Hızlı hızlı nefes sesleriyle kaşlarımı çattım.
Sonra telaşlı bir sesle "Nerdesin?" Diye sorunca mümkünmüş gibi kaşlarımı daha çok çattım.
"Şirketten daha yeni çıktım eve geçiyordum noldu?"
"Sana bir adres atacağım adresi korumaya söyle seni adrese getirsin acil!"
Yüzüme kapanan telefondan sonra gelen mesaj sesiyle adresi korumaya söylenip içimdeki tedirginlikle dışarıyı izlemeye başladım.
Araba durunca korumayı beklemeden hemen indim.
İlerde kavga eden grupla hızla oraya ilerledim.
Arkamızdan gelen korumalar da etrafı sardılar.
Baran'ın da kavganın içinde olduğu görünce durun diye bağırdım.
Tabi kimse beni takmadan devam ediyorlardı.
Hayır anlamıyordum.
Baran kavga etse de beni o ortama sokmazdı.
Kavga edenlerin dibine girince belimden silahını çıkartıp iki el sıktım havaya.
Hepsi silah sesiyle durup ayrılmadan bana bakmaya başladılar.
"Size durun dediysem duracaksınız, durmam diyorsanız da bir yerlerinize kurşun yemekten kaçamazsınız"
Hepsi ban bakarken Baran'ın arkasında gördüğüm çocuk onun fark ettirmeden dinmbine girmeye çalışıyordu elinde çakıyla.
Dişlerimi sıkıp çocuğun yakınına kimseye gelmeyecek şekilde sıktım.
Bir adım geriye çekilip çakıyı cebine attı hızla.
"Hayır anlamıyorum ki uyardığım halde beni dinlemeyenleri"
Kendi kendime konuşurken belime silahı geri koyup Baran'a dik dik baktım.
Bana doğru gelirken ne olduğunu bile anlamadan çocuklar birden koşuşturmaya başladılar.
Birden etrafı renkli sisli meşaleleri tutan korumalar ve ağzı yüzü dağılmış gençler bir pankartı tutuyorlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gülfem Arjin [TAMAMLANDI]
ActionBen kimim? Kim olduğumu bilmiyordum. Ama bir şey biliyordum ki ben burda kendi yaşam ateşimi söndürecektim. Benden ışık alıp yolunu görenleri yarı yolda bırakacaktım ama ben kimseyi yarı yolda bırakmak istemiyordum ondan son gücüme kadar devam edice...