Ben kimim?
Kim olduğumu bilmiyordum.
Ama bir şey biliyordum ki ben burda kendi yaşam ateşimi söndürecektim.
Benden ışık alıp yolunu görenleri yarı yolda bırakacaktım ama ben kimseyi yarı yolda bırakmak istemiyordum ondan son gücüme kadar devam edice...
Arkamdan gelen ayak sesleri ile telaşlı gibi bir sağa bir sola gidip "Axel" diye bağırdım aklıma gelen ilk yabancı ismi.
Adam yanıma gelip kollarımdan tutarak "sakin sen sağa bak ben sola bakarım böylelikle daha çabuk buluruz sonrada hep beraber sakince benim evime gider otururuz" onu onaylayıp sağa doğru giderek telefondan abimlere mesaj attım.
Onlar onu hallederdi zaten.
Ben onu net görebileceğim bir ağacın dibine giderek çöküp oturdum.
O gezerken arkadan yaklaşan abim hızla ense köküne silahın kazasını sert bir şekilde vurup bayılttı.
Time başıyla işaret verip arkasını dönüp "Gülfem!" Diye bağırınca yerimden kalkıp sakin adımlarla abimin yanına ilerledim.
Yanına varınca bana sıkıca sarılınca bende ona sarıldım.
Derin bir nefes alıp vererek geri çekildi.
Vücudumu hızlıca tarayarak bir zarar görmediğimi görünce time döndü.
"Adamın arabasını ve kameralar dahil herşeyi halledelim" derken bende albaya aradım.
"Efendim Gülfem kızım" sert ama şevkatli çıkan sesiyle ormandaki ağaçları seyrederken dudaklarımda içten bir tebessüm oluştu.
"Arif albayım görev başarıyla tamamlanmıştır bu akşam kalkış işlerini halledersek sabaha yakın orada oluruz haberiniz olsun ve hediyem bile var size"
Dediklerimle kahkaha sesi geldikten sonra biraz sonra konuşmaya başladı "merak ettim şimdi hediyemi ama artık görmek gelinceye şimdi kapatmam lazım sağ salim bekliyorum sizi burada"
Onla son detayları konuşup kapatarak abimlere dönüp "ben güvenli eve geçiyorum giderken birde şu akşama uçuş ayarlayabilirmiyim diye bir kontrol ediyim ve siz adamı benim bagaja atın ben onu hallederim" abim kafasıyla onaylayıp timdekiler işaret verdi.
Arabaya binmeden abime tekrar bakıp "siz silahları ellemeyin onlar içinde adamlar gelicek o yüzden siz eve geçebilirsiniz" beni konuşmadan onaylayınca arabaya binip son gaz ilerledim.
Telefonumdan hem adamlara mesaj atıp bagajdaki adamı alacak olan adamın attığı konuma sürdüm.
Issız sokaklara girdim.
Atılan konuma gelince telefonu da alıp inip kaportaya kalçamı dayayıp adama geldim diye mesaj attım.
Sokağın sessiz olmasına rağmen yaşanmışlıklığın çığlıklarını duyuyordum.
Boş sokakta gözlerimi gezdirerek incelerken yankılanan ayak sesleri ile istifimi bozmadan bekledim yanıma ulaşmasını.
Ayak seslerinin sahibi yanıma gelip benim gibi kaportaya yaslanıp kollarını birbirine kavuşturdu.
"Adam bagajda baygın elleri ayakları bağlı bekliyor onu bugün gidecek olan özel uçağa koyman lazım silahlarla birlikte ve yolculukta bize sorun çıkarmaması lazım bu adamın" bana bakmadan sadece dinledi dediklerimi.
"Anlaşıldı, saat kaçta uçuş?" Bende ona bakmadan "adamlarım ayarlayıp sana bilgi verecekler silahların yerini de sana bildirecekler, orada sana yardım edicek adamlar olacak ve hepsi senin emrinde olacaklar bir aksaklık istemiyorum eğer olursa da olacakları biliyorsun" diyerek başka birşey demeye gerek duymadan kaportanın önünden çekilerek arabaya bindim.
Adamda çekilip bagaja yanına gidip açarak adamı çıkartıp yere attı.
Bagajı kapatınca arabayı çalıştırıp ilerledim.
Güvendiğim adamlardan olan birine arayıp yapacaklarını anlatıp kapattım.
Eve gelince arabayı açılan kapıdan içeri sokup park ederek indim.
Eve geçince önceden bana ayarlanan odaya girip kapıyı kilitledim.
Banyoya girip üstümdekileri çıkartıp suyu açıp altına kendimi attım.
Hemen duş alıp saçlarımın ıslaklığını alıp iki tane yanlardan balık sırtı ördüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üstümü de giyinip kullandığım eşyaları bir çöp poşetine toplayıp geri odaya döndüm.
Eşyalarımı da toplayınca birşey kalmadığına ikna olunca bir elime sırt çantasını diğerine de çöp poşetini alıp odadan çıktım.
Eşyaları kapının oraya bırakıp çöp poşetini yanan şöminenin içine attım.
Yanması birazcık zor olurdu ama vaktimiz şu anlık çoktu.
Kendime kahve yapıp şöminenin önüne geçip yanan eşyaları izleyerek kahvemi içtim.
Bir devir kapanmak üzereydi ama sadece benim için değil yanımdaki bir kaç kişi içinde.
![Gülfem Arjin [TAMAMLANDI]](https://img.wattpad.com/cover/314102543-64-k871513.jpg)