[Tamamlandı] Avustralya prensesi Roséanne ve Joseon Hanedanlığı'nın yegâne kralı Jungkook'un büyüleyici aşk hikâyesi...
♛RoséKook♛
THE PIRATE PRINCESS Kitabının II.kitabıdır.
🥇#1- Chaegguk '06.20223'
🥇#1- Rosekook '05.2...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☘
Ağırlaşmış gözlerimi güçlükle açarken; birden öksürerek yattığım yerden hızla doğrulmuştum. Midem garip bir şekilde bulanırken, başım hızla dönüyor ve güneşin yakıcı ısısı sayesinde bayılacakmışım gibi hissediyordum. Boğazım şiddetli öksürdüğümden dolayı acıyor ve bu da midemin daha çok alt üst olmasın neden oluyordu.
"Güzelim, iç şunu hadi" ne zamandan beri yanımda olduğunu bilemediğim Jungkook'u öksürüğümden dolayı güçlükle duyabildiğimde biraz da olsa kendimi sakinleştirmeye ve derin bir nefes almaya çalıştım.
Verdiği suyu dudaklarımın arasına hızla götürdüğümde; boğazımdan aşağı inerken hissettirdiği rahatlama ve ferahlıkla gözlerimi kapattım. Yutkunduğumda boğazımın acıması devam da etse, öksürüğüm son bulmuş ve kendimi çok daha iyi hissetmiştim.
"Şimdi derin derin nefes al" diyerek kendisi derin nefesler alarak gülümsediğinde bana da böyle yapmam için işaret etmişti.
Az önce atlattığım boğulma tehlikesini hatırladığımda; bende gözlerimin dolmasına engel olamamıştım. Neredeyse boğularak can verecek ve bir daha onu asla göremecektim. O ise beni zamanında fark edip suyun içinden çıkarmasa, benden en ufak bir iz bile bulamayacaktı. Neyse ki akıntıya kapılıp gitmediğime ve sevdiğim adamın beni kurtarmasına şükürler ediyordum. Ne zaman ihtiyacım olsa yanımdaydı ve ben yine yanılmamıştım. Beni yine ve yeniden kurtarmış, hayata dönmemi sağlamıştı. Eğer nefes alıyorsam bunu kesinlikle ona borçluydum.
"Ya seni fark etmeseydim? Ya yetişemeseydim? Ya seni kaybetseydim? Lütfen, bundan sonra yanımdan ayrılma. Ben sensiz yaşayamam. Bunu bana yapma" dediği şeyden sonra ona sıkıca sarılıp ağlamaya başladığımda sırtımda hissettiğim elleriyle şu an hayatta ve onun yanında olduğum için sayısız kez şükrediyordum.
Bir süre öylece durup onu hiç bırakmayacakmış gibi sıkıca sarılmaya devam etmiştim. Kendimi kolları arasında her zamanki gibi harika hissetmeye başladığımda gülümseyerek ondan ayrıldım ve yüzünü avuçlarımın arasına aldım. Gözlerim, güzel gözlerini bulduğu an yanağından süzülen yaşları gördüğümde; titrediğimi hissettim. Beni kaybetme korkusunu ona yaşattığım için kendime gerçekten de çok kızmıştım.
"Shh, asla o güzel yüzünü düşürme" düşüncelerimi bozan ses tonu ile tekrar gülümsediğimde; önce yanağına ardından da dudağına uzun bir öpücük bıraktım.
"Seni korkuttuğum için çok üzgünüm. Söz veriyorum bundan sonra çok dikkatli olacağım" gülümsediğinde beni kendine yaklaştırdı ve dudaklarımızı tekrar birleştirdi.
