[Tamamlandı] Avustralya prensesi Roséanne ve Joseon Hanedanlığı'nın yegâne kralı Jungkook'un büyüleyici aşk hikâyesi...
♛RoséKook♛
THE PIRATE PRINCESS Kitabının II.kitabıdır.
🥇#1- Chaegguk '06.20223'
🥇#1- Rosekook '05.2...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlk kar yağışının ardından kısa bir süre sonra heryerin bembeyaz bir örtüyle kaplanması içimin huzur bulmasını kolaylaştırmıştı. Benim için beyazlık her zaman saflık ve masumluğu anımsatırdı. Belki de kararmış kalbimi aydınlattığını düşünüyordum.
Henüz tam değil ama kendi başıma hafif aksayarak yürümeye başladığımdan beri Yoongi ve Hoseok'a muhtaç olmayacağım için mutluydum. Benim için yaptıklarını hiçbir zaman elbette unutmayacaktım ve bana ihtiyacım olsun ya da olmasın her şekilde yardım ettikleri için onlara ne kadar minnet duysam azdı. İnsanın yanında olması gereken kişilerdi ve karakter sahibi olduklarından ötürü de asla güveninizi kırmazlardı. Yani en azından benim için öyleydi. Sonuçta sevdiğim adamın bile yapmadığını, yapmış benim yanımda olmuş ve asıl önemli olan hayatımı kurtarmışlardı.
Eski defterleri kapatarak burada yaşantımıza yeniden başlamış ve gelecek için planlarımızı hayata geçirmeyi hedeflemiştik fakat kışın her senekinden fazla sert geçeceğini anladığımızda; ilkbahar geldiğinde harekete geçmeye karar vermiştik. O zamana kadar eskisi gibi olacağımı ümit ederek, hergün kendimi daha sağlam basmaya zorlamaya devam etmiştim. Herşeyin zamana ihtiyacı olduğu gibi, iyileşmekte zaman alacaktı. Bunun için sabırlı olmaya devam etmeyi diledim. Diledim çünkü; bazen vazgeçmeye çok daha meyilli olduğumu görebiliyor, hissedebiliyordum.
Camdan dışarıya bakıp gülümserken, köy halkının uzun bir süre evlerinden çıkmayacağını düşündüğümden dolayı ayağa kalktım. Geldiğimden beri yakalanma endişesiyle nerdeyse hiç dışarı çıkmamıştım. Dışarıda biraz dolaşmanın kimseye bir zararı olmayacağını düşünüyordum. Bu zorlu kış şartlarında kimsenin dışarı çıkmayacağını biliyordum ve bunu da değerlendirmek istiyordum.
Ayakkabılarımı biraz zorlanarak giysemde önemsemedim. Kabanımı üzerime geçirdikten sonra yavaş adımlarla kaymamaya çalışarak, kapıdan çıktım. Derin bir nefes alıp, temiz havayı ciğerlerime çekerken gözlerimi kapattım. Soğuk ve bir o kadar da keskin olan hava daha da canlanmamı sağladığında; ayak bileklerimi geçen karların arasında yürümeye çalıştım. Aslında Yoongi ve Hoseok biraz odun bulmaya gittikleri için bu kadar rahatça hareket edebiliyordum. Zira eğer burada olsalardı asla bu havada dışarıda olmama izin vermezlerdi. Bu kesinlikle korktukları için değildi. Sadece hasta olmamdan endişe duyacakları içindi.
