ALL OF YOU

🌷 33 🌷

** Letter **

: play our song cover above para mas masakit 💔

Nagising ako na may magandang ngiti sa labi.

Ansarap ng naging tulog ko dahil sa nangyari kagabi.

My eyes is still close at naramdaman kong parang mag isa lang ako sa bed.

Kinapa kapa ko ang kama pero wala talaga akong katabi.

Napamulat ako ng mata at nakitang wala si sara sa tabi ko.

I checked the clock in the bedside table and it was 11:00am.

Magtatanghali na pala.

Pupungas pungas pa akong bumangon sa kama at dumeretso sa banyo para maghilamos.

Pagbaba ko ay sinubukan kong hanapin si sara pero wala siya.

Naabutan ko si aling cora sa kusina na nagpeprepare ng pagkain, maybe it's for lunch.

"Good morning aling cora, nakita nyo po ba si sara?" tanong ko agad kay aling cora paglapit ko sa kanya.

Kumunot ang noo niya at napatigil sa ginagawa.

"Hinde ba siya nagpaalam sayo? Maaga siyang umalis kanina at pinapabigay niya sayo to bago siya umalis" aniya at iniabot sa akin ang piraso ng papel.

Kunot noo at wala sa sarili kong inabot yun nang hinde inaalis ang tingin sa kanya.

"Ang sabi niya ay ibigay ko daw yan sayo pag gising mo" dugtong niya pa.

Nagtataka ako kung bakit umalis si sara na hinde nagpapaalam sa akin.

"Wala ba siyang ibang sinabi sa inyo kung bakit maaga siyang umalis?" tanong kopa.

Iniisip ko na baka meron lang siyang mahalagang kailangan lakarin kaya maaga siyang umalis.

"Wala naman siyang nabanggit iho basta nagmamadali lang siyang umalis, may sumundo pa nga sa kanyang magarang sasakyan kanina" ani aling cora na mas lalong nagpakunot ng noo ko.

Iniwan kona si aling cora sa kusina at nagmamadaling umakyat sa kwarto para kunin ang cellphone ko.

Hinde ko binuksan ang binigay na papel at inuna na muna ang tawagan si sara para itanong kung bakit siya umalis.

Hinde nagriring ang phone niya kahit ilang beses ko siyang subukang tawagan kaya hinde ako mapakali.

Sa huli ay napaupo nalang ako sa kama.

Tinignan ko ang papel at may kakaibang kaba na sumilay sa dibdib ko.

Naalala ko ang huling salitang binitawan niya kagabi.

"Mahal na mahal kita bong.. Mahal na mahal.. I want you to remember that"

Ngayong naalala ko ang huling sinabi niya ay mas lalo akong nakaramdam ng kaba.

Mabilis kong binuksan ang binigay ni aling cora na papel para basahin ang nakalagay doon.

Bong,

I'm sorry if I have to do this to you, chances leave me no choice but to let go of you for now even if I don't want to.
I couldn't ask you to wait for me, cuz I'm not even sure if I could come back.

Isa lang ang gusto ko hilingin, wag mo ako hanapin please.

Patawarin mo ako kung hinde ako naging tapat sayo, alam ko naman sa sarili ko na hinde na dapat kita minahal at hinde ako nagpatalo sa nararamdaman ko para sayo, dapat pinigilan ko dahil alam ko naman na darating ang araw nato, pero wala eh ikaw ang kahinaan ko.