"Zeynep, bebeğim abini arayıp ekmek ve ayran ister misin?" dediğinde ona olumlu cevap verip ıslak ellerimi havluyla kuruladım. Elime telefonu alıp abimi aradım.
"Güzelim?"
"Abi gelirken ekmek ve ayran alır mısın?" dediğimde arkadan gelen gürültülü sesle abim konuşmaya başladı.
"Alırım başka eksik var mı?" dediğinde yengeme dönüp sorduğumda olmadığını söyledi.
"Yokmuş abi." dediğimde karşı hatta abim sesini yükseltti.
"Oğlum bi düzgün durun lan. Ahıra çevirdiniz anasını satayım iki dakika da şurayı." bir süre arkadaki sesler durulduğunda tekrar bana seslendi.
"Tamam güzelim. Eksik bişey olursa araman yeterli. Senin canının istediği bişey var mı?" dediğinde düşünceli tavrına karşı gülümsedim.
Telefonu kapatıp yengeme yardım etmeye devam ettim.
Elimdeki son sarmayı da tencereye koyup belimi doğrulttum. Uzun süre eğilik vaziyette durmak pek iyi gelmemişti. Yüzümü acıyla buruşturup belimi esnetmeye devam ettim.
"Ne o pestilin çıkmış gibi." diyerek bana takılan yengeme güldüm bende.
"Tüm yemekleri bana bırak anca sen kaç. Gelin değil misin? Hepiniz aynısınız." Sahte sitemime o da kahkaha attı.
"Ay kız sevdiceğine yemek yapıyorsun işte. Daha ne? Allah Allah!"
"Yenge Umut sarma, dolma sevmez ki. Sarmayı da dolmayı da senin kocan seviyor." dediğimde güldük tekrardan.
Umut'un annesi vefat ettiğinde babası da yemek konusunda pek iyi olmadığından genelde Gizemler onlara yemek götürüyordu. İzmir de kaldığım yazlar kendi ellerimle yapardım onlara yemekleri. Gizem sayesinde de neyi sevip neyi sevmediğini az çok biliyordum.
Sarma ve dolmayı aşırı sevmezdi. Olsa yer olmazsa da aramazdı. Mercimek çorbasına bayılırdı. Ispanaklı börek çok severdi. Çikolatayı pek sevmezdi. Çay onun vazgeçilmeziydi. Sigara içerdi. Ama ona sigarayı yakıştırmazdım. Yanlış anlamayın yakışmadığından değil, kendine zarar verdiğinden yakışmazdı ona.
Son tabakları da masaya yerleştirdiğimizde masa kurma işimizde bitmişti.
"Bebeğim sen git üzerini değiştir. Bende bir sigara içeyim rahatlayayım. Valla senin yüzünden bende gerildim." dediğini onaylayıp abimlerin bana ayırdıkları odaya girdim.
Saçımdaki bandanayı çıkarıp odada bulunan tek kişilik yatağın üzerine fırlattım. Bandana takmayı severdim. Bu sayede de yaptığım yemeklerin, tatlıların içine saç düşme olasılığı az azalırdı.
Salık duran saçlarımın içine sol elimi daldırıp yavaşça karıştırdım.
Kendime sakinleşmek için bir süre verdikten sonra valizden çıkarmadığım kıyafetlerime bakmaya başladım.
Evin içinde olacağımız için abartmadan bej rengi pantolon ve kahverengi göbeğimi bir parmak açık bırakan crop alıp hızla üzerime geçirdim.
Saçlarımı elime aldığım düzleştiriciyle hızla düzleştirip ön kısmından birkaç parça alıp arkadan bağladım. Önümdeki perçemlerimi düzeltip elime bu sefer de makyaj çantamı aldım.
İçinden nemlendiricimi çıkarıp sürdüm. Hemen rimelimi de sürdüğümde hazırdım. Evin içinde daha ne yapabilirdim? Sim dökecek halim yoktu yani? Gerçi başkası olsa bana kalsa eşofmanla bile çıkardım karşısına ama işte.
Yengemin yanına gittiğimde o da üzerini değiştirmişti. O benim aksime dizlerinin altında biten çiçekli naif bir elbise tercih etmişti. Pudra rengi çoğunluktaki elbise etek kısmında bollaştığı için yengemin ortalama boyunu normalden kısa gösterse de gayet hoştu. Kokoş, aşko kuşko bir yengem vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaybolmuş Kalpler (TAMAMLANDI)
Romance"Hala büyümemişsin Zeynep. Büyü. Büyüt kendini." dediğinde durulmuştum. Sözleri canımı acıtıyordu. Ne daha deminki gibi bir gülümseme nede alay vardı yüzümde. "Belkide sadece beraber büyümek istemişimdir." Sesim güçsüz de olsa ona ulaşmıştı. Adem...
