Bu bölüm tüm kadınlarımıza ithaf edilmiştir.
Kadınlarımız için birer kalbinizi alırım. 💓
Hayaller insanın yaşamak istediği dünyasıdır. Orada kurar istediklerini. Yapamadıklarını orada yapar. Yaşayamadıklarını orada yaşar.
Hayalin bir sınırı yoktur. Kimi zaman bulutların üstünde uçar, belki başka bir gezegene gidersin. Kimi zamanda sadece pamuk şeker yersin.
Pamuk şeker, papatya ve hayaller.
Hayallerim. Kafem ve Bera'm.
Senelerce mutfakta olmak bana hep mutluluk verirdi. Birşeyler yapmak, süslemek en büyük terapiydi benim için.
Ama Bera'ma kendi ellerimle birşeyler yapmak en büyük hayalimdi.
Daha küçücük bir çocukken gördüğüm o cılız çocuğa tutulmuştum tüm kalbimle.
Elimdeki kapları bakarak ayakkabılarımı giyip evden çıktım. Babamın evde olmasını fırsat bilerek Aren'i ve Aras'ı ona bırakmıştım.
Evden çıktığımda karşı eve geçtim. Bera'mın evi.
Şifreyi girip apartmana girince hızla merdivenlere yöneldim. Koşar adım merdivenleri tırmanıp kata geldim. Ayakkabılıkta Bera'nın botunun içinden anahtarı alıp kapıyı açtım.
Geleceğimi söylediğimde evden kamuflaj istemişti. Hızla yatak odasına girince burnuma gelen kokuyla derin bir nefes çektim içime. Yüzüme bir gülümseme yapışırken dolaba ilerledim.
Yatağın kenarına attığı eşofmanlara gülerek katladım. Dolabından paketli duran kamuflajları alıp poşete koydum. Komidine doğru eğilip çekmeceyi açtım.
Çorap almak için açtığım çekmeceyle karşıma çıkanlarla kaşlarım çatıldı.
Hap. Hatta haplar vardı. Bir sürü. Elime kutulardan birini alıp içindeki yalnızca üç tane kalmış haşa baktım. Uzun zamandır içildiği belliydi.
Kutunun içinden kullanım kılavuzunu çıkarırken yatağa oturdum.
Neydi bu haplar? Birşeyi vardı.
Birşey vardı ve benim haberim yoktu.
Hızla küçük yazılarda gözlerimi gezdirdim.
'Er bezi, haya veya testis, erkek üreme organlarında, testislerde düzenleme tedavisi ve...'
Yazılanların sadece birkaç kelimesinden sonra devam edemedim. Tedavi oluyordu.
Tedavi oluyordu hemde uzun zamandır.
Haberim yoktu.
Derin bir nefes aldım. Gözlerime yaşlar dolarken başımı yukarıya kaldırdım.
Farketmemiştim. Yanında olamamıştım.
Her anımda yanımda olan adamı belki de bana en ihtiyaç duyduğu anda yanında olamamıştım.
Ama söylememişti. Haberim yokken nasıl bilebilirdim ki?
İstememiş miydi?
Benim bilmemi istememiş miydi?
Tek başına sırtlanmaya çalışıyordu.
Güvenmiyor muydu?
_____________
Umut Bera Karahan'dan:
Uzun süren eğitimden sonra hepimiz olduğumuz yere bırakmıştık kendimizi.
"Abim acımadı." diyen Emre'yle ona bakmaya bile halim yoktu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaybolmuş Kalpler (TAMAMLANDI)
Romantik"Hala büyümemişsin Zeynep. Büyü. Büyüt kendini." dediğinde durulmuştum. Sözleri canımı acıtıyordu. Ne daha deminki gibi bir gülümseme nede alay vardı yüzümde. "Belkide sadece beraber büyümek istemişimdir." Sesim güçsüz de olsa ona ulaşmıştı. Adem...
