Bölüm şarkısı: İrem Güral- Dön diyemem
İyi okumalar.
Satır arası yorumlarda buluşalım.
Herkes Bera ve Eylül için bir yeşil kalp bırakabilir mi?
💚
"Aren hadi uyu lütfen yaa." dedim yarı ağlar şekilde.
Saat gecenin üçüydü. Ve Aren aralıksız iki saattir ağlıyordu. Babam bir saat baksa da onu yarın işe gideceği için göndermiştim.
Evin tüm odalarını gezmiş -Aras'ın uyuduğu oda hariç-, balkonda bile oturmuştuk. Ama bu çocuk Nuh diyor peygamber demiyordu. Bana çektiği için ilk defa üzgünüm.
Kollarım yorulduğu için bacaklarıma yatırmış sallıyordum.
"Hadi be halacım. Mamamızı yedik, altımıza değiştirdik, pırtımızı bile yaptık. Senin derdin ne o zaman?"
Babasını özlemiş olabilirdi ama abim üç gün önce karargaha geri dönmüştü.
Bir ay. Cihanların yemeğe geldiği günün ardından bir ay geçmişti. Ve bu bir ay da havalar ısınmış ve biz hala evlenememiştik.
Bera'mla evlenmek istiyordum. Ama Aren'i ve Aras'ı burada bırakmak istemiyordum.
Sanki Fizan'a gidecek hanfendi? diyen sol meleğe göz devirdim.
Karşı eve geçecek olsam bile uzaktı bir kere. Aynı ev gibi değildi.
Geçen günlerde Aren üç aylık olmuştu. Minik Aren'imiz mavi gözlü, biraz erkek çocuğuna benziyordu. Çocuğun saçları çıkmıyordu.
Tabi bu özelliği de bana benzemiş. Babam abimin yanında seninde küçükken saçların yoktu diyerek abimin ağzına malzeme vermişti.
Aren normal çocuklara göre biraz daha tombuldu. Süt içiriyordum belki anne sütü değildi ama her öğün düzenli yedirdiğim için kendini gzüel toparlamıştı bebeğim.
Bu süre içerisinde abim boşanmış ama davaya bizi götürmemişti.
Son kez konuşmuşlardı Nuray'la. Çocukları istemediğini hakim karşısında söylemişti.
Yazık.
Gerçekten doğurmakla anne olunmuyordu. Hafta sonları görme hakkı vardı ama kendisi istemediğini belirtmişti. Ne acı!
Abimler ise iki gün önce göreve çıkmışlardı. Abim artık Kartal timinin komutanıydı. Benimkinin de komutanı oluyor yani. Benimki. Bera'm. Hani dinen evli olduğum varya. Benim olan.
Geçen yarım saatin ardından uyuyan Aren'i beşiğe yatırıp bende kendimi uykunun kollarına bıraktım.
_________
Umut Bera Karahan'dan:
"Furkan kendini topla. Bu dalgınlıkla devam edemezsin." diyen abimle Furkan yerinde doğruldu.
Bir haller vardı onda ama anlatmıyordu. Sıkıştırmıyordum. Gelsin kendisi anlatsın diye. Ama görev sonunda gelmezse karşıma alacaktım.
Birden duyduğum silah sesiyle arkama döndüm.
Elinde silahla nişan almış Ferit'e ve metrelerce ötede yere serilmiş leşe baktım.
"Oğlum kaç kere dicem lan sana. Uyarı ateşi açmadan karşıdan gelene sıkma." diye tısladığımda Ferit bana döndü.
Silahı yukarı doğrultup bir el sıktı. "Sıktım abi." dediğinde sinirle bir nefes aldım.
Akıllısı beni bulmuyor delisi götümden ayrılmıyordu gerçekten.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaybolmuş Kalpler (TAMAMLANDI)
Romansa"Hala büyümemişsin Zeynep. Büyü. Büyüt kendini." dediğinde durulmuştum. Sözleri canımı acıtıyordu. Ne daha deminki gibi bir gülümseme nede alay vardı yüzümde. "Belkide sadece beraber büyümek istemişimdir." Sesim güçsüz de olsa ona ulaşmıştı. Adem...
