BÖLÜM 35 YEMEK

2.2K 131 187
                                    

Ben geldimmm. Size bomba bir bölümle geldimmmm.

Satır aralarına yorumlarınızı yazmayı unutmayınnn. Hepsine tek tek cevap vermeye çalışıyorum.

Görmediklerim olduysa kusura bakmasın.

Hem sohbet edelim hem bölümü okuyalım.

İyi okumalar sizeee.

Aşk, bir yayım atılan okudur. Kalp kimi seçerse ona saplanırsın. Ve o kişi çıkarmadan ayrılamazsın ondan. Benim gibi.

Hangi insan on sene beklerdi ki?

Bekledim. Kalbimde, aklımda ona aitti. Gitmek düşüncesi bana cehennemden farksızdı.

Bera'm. Kahramanım. Çocukluğum. Sonum. Solum. Soluğum.

"Hala pattes de tızartalım." diyen Aras'ın yanına yaklaştım. Yanaklarını şapduk şupduk öptüm.

"Halaaaa! Erkek adam böyle öpülmez."

"Allah Allah beyefendi. Nasıl öpülürmüş?"

"Öpülmez hala. Aren'i öp."

"Onu da öpüyorum ama şimdi öpersem uyanır."

Hızla sandalyeden atlamasıyla uyardım onu. "Dikkat et Aras."

Kapıyı sessizce kapatıp geri yanıma geldi. Yarısı olmayan dişlerini göstererek gülümsedi.

"Kardeşim uyanmasın hala." haline gülümseyip tenceredeki pilava döndüm.

Aras'ın canı sıkılınca yanıma gelmişti. Parka götürmek istesem de Aren uyuyordu. Ve daha kırkı yeni çıkmış çocuğu park götürmek pek akıl karı gelmemişti.

Bizde beraber akşam için yemek yapmaya başladık.

Günler geçmişti. Abim hastaneden çıkmıştı.

Hayatımız değişmişti. Abimlerin evinden taşınmıştık. Abim için daha iyi olacağını düşünmüştük.

Abim demişken boşanma davası açmış. Zaten Nuray Yengem kendi de istemediği için anlaşmalı boşanacaklardı.

Konuşmadılar. Konuş desem de abim pek olumlu bakmadı.

Yengem ve annem gidince hepimiz toplandık. Babamda burada kalmaya başladı. Aren, Aras, babam, abim ve ben yeni evde kalıyoruz.

Yeni evde Umut Bera'mın karşı apartmanı. O da her gün bizde görev haricinde.

Geceleri de bizde kalıyor ama susun. Babamın ve abimin haberi yok. Olsa abim sevgili müstakbel kocama yumruk atma sevdasında olduğu için anında atar. Ben kıyamam.

Umut Bera ile hala evlenemedik arkadaşlar. Şöyle evlenme duası falan yok mu toplu okuyalım?

Annem. Gitmedim hiç mezarına. Bir ay oldu neredeyse. Gidemedim. Ama Tenzile teyzeme hayır hayır anneme gidiyoruz Bera'mla.

Oğlunu aldım kadının. Tabiki gidecem.

Elimdeki soyduğum havucu Aras'a uzattım.

Yüzünü buruşturan miniğe gülümsedim. "Onu yersen çikolatada yersin."

Çocukları tehdit etmeye hep karşıyım. Tehdit, şiddet. Bunlar eğitim biçimi değil ki. Sen çocuğa yaptığı birşey için ceza veremezsin. Çikolata yiyemezsin diyemem ben ona. O daha çocuk.

Onun yerine yapması gereken şeylerin ardından mutlu olacağı birşey verirseniz o seve seve yapar zaten onu.

Havucu öndeki iki dişiyle kemirişini izlerken güldüm.

Kaybolmuş Kalpler (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin