BÖLÜM 38 EMRE-MELİS

1.8K 100 42
                                    

Bebeklerim peçetelerinizi hazırlayın. 🤧🤧

Bu bölümü kesinlikle şu şarkıyla okumalısınız!!

ŞİDDETLE TAVSİYE OLUNUR!!

DİZ DİZE - DENİZ TOPRAK

SATIR ARASI YORUMLARDA BULUŞALIM.

Emre Durmaz'dan:

İnsanlar. Bazıları şanslı bazıları ise şanssız.

Ben o şanssız tayfadanım. Ailem. Aile ne? O dört harf ve bir kadın, bir erkek bir araya gelince mi oluşuyor?

Ailem. Benim ailem anne baba değil ki. Beni dünyaya getiren kadın yada benim oluşmamı sağlayan baba değilki.

Benim ailem yok. Bir anne, oğlunu sevmeyen, para peşinde dolaşan bir anne, bir baba, gözü yaş farketmeksizin nefes alan her dişiye kayan bir orospu çocuğu baba. Bunlar mı aile?

Kanlarını taşımaktan iğrendiğiniz iki insan mı aile?

Yada öldüklerinde vicdanınızın rahatladığı iki ceset mi aile?

Yada kendi çocuklarının göz göre göre ölmesine sebep olan iki pislik mi aile?

Onun ailesi Ecrin'iydi. Onun aile yalnızca göz bebeği kardeşiydi.

Ecrin. Allah'ın hediyesi demekti.

Daha yedinci sınıftı göz bebeği doğduğunda.

Sessiz, sakin, kimseyle pek konuşmayan biriydi. Yalnızlık çekiyordu. Kendisini sevmesini bekleyen iki ebeveyni vardı, ama yoktu. Aynı masaya bile oturmazdı anne babası.

Sonra bir gün kardeşi olacağını öğrendi. Ne çok sevinmişti o gün. Kendisi büyüyecekti o çocuğu. Kız da olsa erkek de olsa çok sevecekti. Annesi babasının ona vermediği o sevgiyi kardeşine verecekti Emre.

İstemedi annesi bebeği. Babasına göre de olursa olur, olmazsa olmazdı. Umrunda değildi çocuğu olacağı.

Çok ağlamıştı annesine. Herşeyin farkında olduğu bir yaştaydı Emre. Zaten annesi babası anne baba olmayanlar erken büyürlerdi.

Din öğretmeni çaresiz kalınca dua edin derdi. O gün, gün boyu dua etti Emre.

'Allah'ım benim tek arkadaşım kardeşim olacaktı. Annem onu benden ayırmasın. '

Rabbim ya işte. Ayırmadı kardeşini. Annesi geldiğinde babasıyla kavga etti. Kürtaj olursa kendisine de zararı çok olacakmış. Mecbur doğurmak zorundaymış çocuğu.

Dünyalar Emre'nin olmuştu. Kardeşi oluyordu. Allah ona geri vermişti kardeşini. Çok sevecekti, sahip çıkacaktı kardeşine Emre.

Acaba kız mı olacak erkek mi diyordu hep. Dört aylıkken öğrenmesi gerekiyordu annesinin. Ama zaten istemiyor annesi. Öğrenmemişti.

Tam yedi aylık olunca öğrenmişti annesi. Kız kardeşi olacakmış Emre'nin.

O gün hemen koştu din öğretmeninin yanına. İsim koyacağım ben kardeşime diyordu. Zaten sınıf öğretmeni olduğundan farkındaydı öğretmen Emre'nin ailevi durumunun.

'Öğretmenim Allah bana kardeşimi hediye etti. Hediye mi koysam ki?'

Demişti öğretmenine. Öğretmen karşısındaki o küçük çocuğun ne kadar büyük bir yüreğe sahip olduğunu o zaman bile anlamıştı.

'Ecrin: Allah'tan gelen hediye demek Emre. Ecrin koyabilirsin kardeşinin adını.'

O zaman karar vermişti adına kardeşinin. Ona verilen en büyük hediyeydi Ecrin. Çok dua etmişti kaybetmemek için. Çok yalvarmıştı.

Kaybolmuş Kalpler (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin