Kaybolmuş Kalpler (TAMAMLANDI)

BÖLÜM 17 NASIR TUTMUŞ ELLER

Ben geldim.

Açıkçası biraz üzgünüm. Ben sizin fikirlerinizle eksiğimi, doğrumu göreceğim ama yorum atan yok.

Biraz desteğe ihtiyacım var.

Lütfen satır arası yorumlarınızı benden esirgemeyin.

Bölüm şarkısı: Mert demir- Antidepresan

Yazardan;

Geride kalana mı zor? Gidene mi?

Bence yüreğinde bitiremeyene zor. Sen nereye gidersen git, nerede kalırsan kal yüreğinde olanla birsin. Yüreğinde olduğu sürece kalsan da gitsen de zordu.

İki genç hayatlarından 10 yıl götürse de yüreklerinden birbirini götürememişlerdi. Hayat onlara hep acımasız yanını göstermiş, acıyı doyasıya tattırmıştı.

Umut ilk defa geldiği eve girer girmez gözleriyle sevdiğini aramıştı. Hasret kaldığı tene doya doya sarılmak, huzur bulduğu kokuyu doyasıya içine çekmek istiyordu.

Genç kadın oturduğu koltukta sevdiğini izlerken yüzünde tebessüm vardı. Ne çok istemişti şu adamı? Ne çok beklemişti? Ne çok acı çekmişti?

"Sezgin amca seninle birşey konuşmak istiyorum." diyen Umut'la ona baktı adam.

Severdi Umut'u. Kendi oğlundan ayırmazdı. Kızıyla birbirlerini sevdiğini bilir ama neden mutlu olmadıklarını bilemezdi? Kızın her gece ağlayarak uyuduğunu biliyor, yüreği sızlıyordu. Senelerdir yürek sızısıydı genç adam kızının. Kendi gençliği karşısında duruyordu adamın. Az mı çektirmişti o da Emine hanıma?

İki adam kalkıp montlarını alıp bahçeye çıktı. İkisi de bahçedeki oturma grubuna otururken ikisi de suskundu.

Kendisinden çekinen gence dönen Sezgin bey boğazını temizledi.

"Var mı oğlum sigaran?"

Umut karşısındaki sevdiği kadının babasına kutuyu ve çakmağı uzattı. Yaşlı kurt kutudan bir tane alıp Umut'a uzattı.

Umut uzatılan sigaraya olumsuz cevap verse de Sezgin bey 'Al' diyerek vermişti.

İki adam da sigaralarını yaktı soğuk havada.

"Sezgin amca. Bunca zaman öz amcam gibisin. Oğlundan ayırmadın beni. Benim gizlim saklım yok. Ben Eylül'ü seviyorum."

Gülümsedi adam. Kızını seviyordu karşısındaki delikanlı. Oğlu yerine koyduğu adam. Ondan daha fazla kimseye güvenemezdi zaten adam. Ama bunu da ona söylemezdi. Kız babasıydı neticesinde.

Kızı göz bebeğiydi.

"Bak oğlum. Seni de Burak'ı da severim. Ama kızım çok ayrıdır sizden. Aranızda ne var bilmiyorum ama üzersen yanında değil karşında olurum." diyen adamın sesi de, sözleri de netti.

Adam kızımı üzme diyordu. Bunca zaman arkanda değil hep yanındaydım diyordu. Ben arkandayım. Bir sorunun, sıkıntın olunca bana yaslan demiyordu. Yanındayım diyordu. Derdin derdim. Sıkıntın sıkıntımdır diyordu. Öyle ince düşünceli, öyle mert adamdı bu yaşlı kurt.

Gülümsedi genç adam. İkinci babasıydı karşısındaki adam.

"Gözün arkada kalmasın Sezgin amca. Burak'ın haberi vardı. Konuştum göreve gitmeden Eylül'le. Ama aramızda net birşey yok. Sende bil istedim. Benim Eylül'ü, Eylül'ün de beni sevdiğini biliyorsundur. Sana bunca sene-"

Elini karşısındaki genç adamın omzuna koydu. Lafını kesti.

"Bak oğlum. Yaşadıklarını az buçuk biliyorum. Geçmiş geçti gitti. Açıp da yaranı deşmek istemem. Ben gözlerinde gördüm. Sevdana sahip çık. Üzme kızımı." diyerek omzunu sıkıp kalktı ayağa.