Evening star (Completed)

🍁 29 Chapter 🍁

Dear...Do you know how much I am afraid every second that passes?  Oh, I am afraid that I will lose you. So please stay close to me.. forever.....

........................................................................

Xiao zhan pov,

     දවසක් ගෙවිලා තවත් සීතල දවසක් පටන් අරන් තියනකොට ගෙවුනු ඊයෙ දවස මට උනුසුම් දවසක් උනා. ඒත් අද එ හැමදේම නැති උනා වගෙ වෙලා තිබුනා.

ඊයෙ හැමෝම ආපහු යන්න යනකොට රෑ  වෙලා මමයි යීබොත් ගාගලා දිහායින් එන්න ආවා..ඒ උනාත් මගක් එනකන්ම අපි අතරෙ තිබුනෙ මුල් දවස්වලම තිබුනා වගෙ තද නිහැඩියාවක්. මටවත් කතාවට ආරම්භයක් දෙන්න බැරි වෙනකොට මේ පාරත් එයා නිහඩ වෙලා ඉන්නකොට මන් කාර් එකේම නිදා ගත්තා...
නැහැ එයා  මෙ වෙලාවෙ මාත් එක්ක කතා නොකරම දවසකට හරි රට යන්න යන එකට කේන්තියටයි දුකටයි දෙකටම මම නිදි වගෙ රගපෑවා..

කාර් එකේ බොරුවට නින්ද ගිහින් හිටපු මාව එයාම උස්සගෙන් ඇවිදින් ඇදෙන් තියලා යන්න යනකොට එයට හොරා ඇස්වහන් හිටපු මම අනිත් පැත්තට හැරිලා කොට්ටෙ බදාන ඇඩුවා.. එයාට ඔනි තරම් වෙලාව තිබුනා මාත් එක්ක කතා කරන්න. ඔනි තරම් තිබුනා.. එත්  එයා එ අවස්ථාව අතැරියා...

ඉතින් සුපුරුදු දින චර්‍යාව ආරම්භ කරන්න වෙලාව ඇවිදින් තියනකොට මන් උදෙන්ම නැගිටලා එයාට කන්න කෑම හැදුවා.එයා තාමත් මට කතා කරෙ නැ..

කෑම හදලා ඉවර වෙනවත් එක්කම මන් දැක්කෙ ලගේජ් එකත් අරන් පඩිපෙල දිගේ පහලට බහින එයාව.
එයාත් එක්ක කොහොම හරි අපි ගැන, ඊයෙ දවස ගැන කතා කරනවා කියලා හිතාන අඩියක් ඉස්සරහට තිබ්බා උනාවත් ඒ අඩියම අනිත් පැත්තට තියලා මම ගෙදර දොර ගාවට ගියෙ බෙල් එක වැදුන නිසා.  ඇයි එන කෙනාටත් දැන්ම එන්න ඔනි උනෙ? ඇයි බැරි තව ටිකක් පරක්කු වෙලා එන්න?

" ඔහ්.. Good morning ශාන් ඩීඩී"

" Good morning ගාගා"

එ ඇවිදින් හිටියෙ  ෂූයැන්ග් ගාගා.  මන් එයාට හිනා වෙලා ගේ ඇතුලට එන්න දුන්නා උනත් මන් හිටියෙ හිත ඇතුලෙන් අඩන ගමන්.

" ශාන් කෝ යීබෝ?"

" අර ඉන්නෙ ගාගා"

ෂූයැන්ග් ගාගා ඇතුලට එනගමන් එයාව හොයනකොට ලිවින් රූම් එකෙ හිටපු එයාව මම පෙන්නුවා.