Senden Kalan

42. BÖLÜM: "FİNAL"

Selam güzellerim.

Çok uzun zaman sonra yeniden selam ve sizi o kadar çok özledim ki tahmin edemezsiniz. Geçen yılki görüşme sıklığımıza kıyasla çok uzun süre ayrı kaldık.

Sona gelmek beni çok duygulandırıyor.

Yorumlarınız benim için çok ama çok önemli olduğundan lütfen paylaşmayı unutmayın heyecanla bekliyor olacağım.

Şimdilik tam olarak kontrol etmeden yayınlıyorum o yüzden hatalarım vsrsa mazur görün cünkü sizi daha fazla bekletmek istemedim.

İyi okumalar!

Bana instagram'dan @dyguseyma kullanıcı adıyla ulaşabilirsiniz.

İnfinity- James Young

-

Yalan, yalan ve yine yalan.

Son yıllarımın, son günlerimin ne ile ve nasıl geçtiğini eğer birisi sormak isteseydi emindim ki bu kelimenin dışına çıkamayacaktım.

Biraz olsun huzurlu ve ait mi hissettin? Tebrikler, bu yeni bir yalanla daha yüzleşmen gerektiğinin göstergesidir. Peki ya güvenmem gereken kişiler kimdi? Aynı yastığa baş koyduğum kişi mi? Ya da aynı yola çıktıklarım? Emily? William? Paul? Eğer ortak menfaat söz konusu olsaydı hangisi tam olarak güvenilir olurdu?

Hiçbiri.

Direksiyonda hakimiyet artık her geçen dakika zorlaşırken sinirle bir çığlık boğazımdan kopmuştu. Evin sınırlarına çok yaklaşmışken dayanma gücüm de aynı doğrultuda azalıyordu.

William'ı görmek istemiyordum. Evet. O da en az benim kadar mağdur muydu? Kısmen. Ama her şeyin bir diğer sebebi de oydu. Geçen tüm kötü ve korkunç günlerimin birkaç aylık sükunetle örtüleceğini sanıyorsam yanılıyordum zaten. Hiçbir şeyin bu kadar kolay olduğunu düşünmüyordum çünkü geçmiş aslında pek de geçmemişti.

Ben her şeyin kapandığını düşünürken bile arkamdan iş çevirip beni yine böyle uzak ve aptal hissettirmeleri artık benim kaderim olmamalıydı. Bu saatten sonra geçirdiğim hiçbir dakikayı tam olarak arkama huzurla yaslanıp geçirebileceğimi düşünemiyordum.

Zihnim bulanıktı. Bu zihinle bir de iki çocuk mu büyütecektim? Kaostu. Zihnimdeki o sarmaşığın beni bir gün boğacağını biliyordum ama bu kadar kısa sürmesini ben de beklemiyordum.

William'ı çok seviyorum.

Evet, William benim belki sonumdu ama yine de her yaşadığım dakikayı ona adamak beni tamamen doyuma ulaştıracak tek şeydi.

Evin bulunduğu sokağa giriş yapmamla telefonum eş zamanlı olarak çalmıştı.

Arayan Kate'di. Kaşlarım çatılırken aramayı yanıtladım ve ardından endişeli sesi kulağıma doldu.

"Arya? Neredesin iyi misin?"

Kaşlarım daha da çatılırken arabayı yavaşlatıp durdurdum.

"İyiyim, bir sorun mu var?"

"Az önce Greta'le birlikte oturuyorduk ve eve tuhaf tipler gelip seni sordular. Sanırım William'ı ailesiyle alakalıymış ama tam da anlayamadık. Seni arıyor gibilerdi ve açıkçası ne olduğunu anlayamasak da korktuk. İyiliğinden endişe ettik, neredesin?"

William'ın ailesi. William'ın korkunç ve benden nefret eden babası. William'ın yalanları. William'ın aptal arkadaşları.

Evet tam olarak özetiydi tüm yaşanılanların.