Senden Kalan

29. Bölüm: "KUMSAL"

Ben bu bölümü yayınlayana kadar 3k olmuşuz, çok sevindim. Daha da çoğalmamız dileğiyle, iyi okumalar.

Okurken düşüncelerinizi yorum olarak yazarsanız ve oy verirseniz beni çok mutlu edersiniz! Motivasyon kaynağımsınız...

                 Solo- Dan Berk

                                 -
İkimizi buluşturan ve şu ana gelmemizde en büyük paya sahip olan arzu, gözlerimize birer perde indirecek kadar fazlaydı bu gece.

Ne istediğimizi biliyorduk aslında. İkimizin de içinde yanan daimi bir kıvılcım vardı. Bu kıvılcımı tutuşturan ise yalnızca bir bakış, bir dokunuş oluyordu. Özellikle yalnız kaldığımız anlarda bu kıvılcım harlanıyordu.

Benim yumuşak öpüşlerim ve William'ın deliye dönmüşçesine karşılık vermesinin ardından kucağında havuzdan çıkmıştım. Nereye gideceğimiz ve ne yapacağımız ise oldukça netti.

Nitekim de öyle oldu.

Sırıldıklam olmamızı önemsemeden havuzdan çıkmış, üst kata ulaşmıştık. Bu süre zarfında William'ın kucağındaydım. Nedendi, nasıldı, ne olacaktı; bilmiyordum. Yalnızca şu andaydık ve ben anı yaşamanın önemini bilen bir kadındım.

Keşke bilmeseydin, diye fısıldadı iç sesim.

Yatak odasına ulaştığımızda benim üzerimde yalnızca iç çamaşırlarım vardı fakat onun giysileri olduğundan tek hamlede çıkartmıştı. Tüm bunlar olurken göğsüm sık nefeslerin etkisiyle inip kalkıyor ve hafif karanlıkta onu izliyordum.

Sonrasında ise her şey daha pusluydu.

Çarşafın ıslanması da diğer her şey kadar umurumuzda değildi. O ve ben. Yan yana gelmemiz halinde son kalan akıl kırıntılarımızı da yok sayıyorduk.

Bu kez yaşadığımız birleşmede her şey daha belirgin ve can alıcıydı. Bilincinde olduğum gerçekler, kendimden nefret etmemin aksine; zevk almamda yardımcı oluyordu. Onun da böyle hissettiğinden emindim.

Birbirimizi tüketircesine öptük, tırnaklarım pürüzsüz tenine saplandığında; dudakları boynumdaydı. Bunun, onu deli ettiğini fark etmiştim. Haz ise tüm hücrelerimde kol geziyordu şimdi.

Onu içimde hissettiğim her an kendime verdiğim tüm sözler, diğer her şeyle birlikte buhar olup uçuyordu aklımdan.

William.

Benim, bu gidişle en büyük kazancım ve kaybedişim olacaktı. Çünkü o devreye girdiğinde tüm mantığım yerle bir oluyordu.

                                -

Günün ilk ışıkları odayı çoktan aydınlatmışken uyanmıştım. Bedenen hâlâ yorgun olsam da güzel bir gece geçirdiğimden huzurlu hissediyordum. Yatağın yan tarafı boştu, William benden önce uyanmıştı.

Doğrulduğumda hâlâ çıplak olan vücuduma bakıp kızardım, son derece umutsuz bir vakaydım sanırım. Neyse ki odada yalnızdım. Yerde yalnızca iç çamaşırlarım vardı, elbisem havuzun kenarında kalmıştı bu yüzden hızlıca hareket edip odanın içindeki banyoya koştum. Kimse olmasa da her an biri gelebilirdi. Lisa uyanmış mıydı acaba?