IGNORED WIFE (COMPLETED)

CHAPTER 12

CHAPTER 12

"Salamat at gising ka na anak! Akala ko mawawala ka ulit sa amin. Buti nalang nakapasok ako kaagad at napigilan ko ang pagdugo sa pulso mo. Huwag mo na ulit gagawin 'yon ha." Napangiti ako ng mapait nang makita kong nilunasan na ang pulsong hiniwa ko. Nasa gilid din ng lamesa ang mga gamot, bakit nagising pa kasi ako? Ano ba talagang rason kung bakit pa ako nandito sa mundong 'to? 

Why living feels like hell? Noon takot akong mamatay pero ngayon? Just thinking about dying comforts me.

"Anak, wag mong ulit gawin 'yan please?" Nanay's hopeful eyes made me smile sadly.

Paano ko sabihin sa kanyang hirap na hirap na ako? Na gusto kong tapusin na ang paghihirap ko?

Ngumiti na lamang ako sa kanya. Nakakatakot naman kasi ang buhay, kailangan ka pang pahirapan o paiyakin bako ka patatawanin. That's how life works.

Though, according to Bo Sanchez there are three kinds of people  the first one is the Moviegoer, this kind of person just watch how her life goes by without doing anything, second is the actor, this type of person control how her life works because she realize she's the actor and does not only watch how her life goes by and lastly the scriptwriter, this person does not only watch and act but she write her life and creates the entire scenario in her mind.

I think I'm the actor, I control how my life works, I do not only watch it that's why I'm here, trying to act everything but some things are cannot be controlled kaya tayo nasasaktan.

"Nanay, pwede bang huwag mo nalang sabihin kay Gozu ang nangyari sa akin ngayon?" Tila hindi sang ayon si nanay sa sinabi ko. Nilagay n'ya ang hawak n'yang betadine sa gilid at hinawakan ang kabila kong kamay.

"Anak, mas mabuting sabihin mo nalang sa kanya ang lahat. Ipaliwanag mo anak habang hindi pa huli ang lahat." Hindi ako makasagot kay nanay, gusto ko mang ipaliwanag kay Gozu ang lahat ngunit alam kong ayaw n'yang maniwala. I need evidences to support my claim.

Ngunit tama si nanay, habang hindi pa huli ang lahat kailangang malaman ni Gozu ang totoo. Nandito na ako at ano pa bang mawawala sa akin?

"Alam ko 'yon nay, bago man lang ako pumanaw gusto kong malaman ni Gozu ang lahat. Bigyan n'yo lang po ako 15 days nanay at ako na ang magsasabi sa kanya." Ngumiti si nanay sa akin at dahan dahan akong niyakap.

Nakapag desisyon na ako, in that 15 days I'll treat him like how I treated him before at ipapaliwanag ko sa kanya ng maayos ang kalagayan. I hope everything will be okay. I just hope kasi nakakapagod na.

"O sha, hindi na kita papakialaman pa pero mangako kang magiging masaya ka sa gagawin mo anak." Ngumiti ako at itinaas ang kanan kong kamay, she sighed at tumayo.

"Magluluto na muna ako, nagpahinga ka na. Wag ka nalang bumaba, dadalhan nalang kita ng makakain mamaya." She suggested kaya tumango ako kasi nahihilo ako. Alam kong hindi kaya ng katawan ko ang magtrabaho pa o bumaba man lang.

"Salamat po." Hinawakan n'ya lang ang kamay ko at umalis. Naalala ko ang nangyari kanina at unti unti na namang tumulo ang mga luha ko.

Masakit palang makita mong masaya na sa iba ang taong noon ay pinangakuan ka ng habang buhay.

Like a movie parang nag flashback ang lahat ng pangyayari sa buhay namin noon bago kami nakarating dito. It was like a fairy tale without a villain. Kaya pala walang kontrabida noon kasi nasa amin pala ang conflict hahaha.

I was really happy when blood came out akala ko katapusan ko na ngunit hindi ako natakot bagkos ang saya saya ko dahil akala ko matatapos na ang paghihirap ko. Tila may pumitik sa sintido ko nang maalala ko si Kaelus. Mabilis kong hinanap ang cellphone ko at nakita kong nasa tabi ito ng lamesa, baka nilagay ni nanay. I opened it at nagulat ako.

10+ messages from Kaelus
10+ missed called from Kaelus
Binuksan ko ang messages at binasa ito.

"Please don't do it!"
"I'm begging you!"
"Pupuntahan kita, pag usapan natin 'yan. Hindi kita iiwan I promise you!"
"Please no!"
"Papunta na ako."
"Please I'm begging you kaya mo 'yan pagsubok lang 'to, killing yourself isn't the solution."
"Sagutin mo ang tawag nagmamakaawa ako!"
"Please!"
"Nandito lang ako hindi kita iiwan"
"Ang bagal ng taxi"
"Sagutin mo ang tawag ko please."
"Promise me hindi mo ako iiwan."
"Pag ako iniwan mo  susunod ako."
"Nandito na ako"
"The guard won't let me in, I even begged him."
"Please answer my call."
"Ilang oras akong naghintay sabi ng guard ipapapulis n'ya raw ako kapag di ako uuwi."
"Umuwi na ako."
"Please be safe."

Kaelus calling

I don't know what to react, he looks so scared base sa mga sinasabi n'ya sa text. I feel loved because of this guy. Sinagot ko ang tawag n'ya and he sounded relieved.

"Thanks God! How are you? Okay ka lang ba? Hindi ako pinapasok ng guard." Tila nabawasan ang nasa loob n'ya nang sagutin ko ang kanyang tawag kaya napangiti ako.

"Tatawag daw siya ng pulis kapag nagmamatigas pa ako. I was so scared, please don't do that again." His voice sounded so broken kaya nagsalita na ako.

"I-I'm sorry, h-hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko kanina." I explained. Alam kong hindi katanggap tanggap 'yon.

Suicide is really wrong alam ko 'yon, hindi ito ng sulosyon sa problema and it is a sin.

"J-just please don't do it again, hindi mo alam kung ano ang naramdaman ko kanina noong narinig ko kung ano ang gusto mong gawin...I-It broke me..I..was..hurt...and angry..kasi wala akong magawa.. I'm useless..." Napatigil ako, is he crying?

His voice is really broken at wala man lang akong masabi to comfort him kasi ako mismo ang gumawa sa kanya n'yan. I really thank God for giving me this friend.

"Please be safe... promise me."

************************
Hit it dudes
-MissteriousGuile

Guys imagine when you have someone who's there for you through thick and thin. She is really lucky to have a friend like him. <3