IGNORED WIFE (COMPLETED)

CHAPTER 21

CHAPTER 21

"I'm sorry miss!" The lady said.

"Nah, nah, it's okay." She's a really gorgeous lady. Paalis na sana ako sa stage but this girl suddenly tripped on me. Mabuti nalang wala siyang dalang inumin dahil kung hindi baka basa na ako ngayon.

"I'm really sorry, here's my card. Just call me when you need anything. Nagmamadali kasi ako, mauna na ako." Mabilis siyang umalis without looking back. Tiningnan ko ang card na binigay n'ya.

"Akia Serano Hoshino? A licensed doctor. Hmm." Nilagay ko nalang ang card n'ya sa pitaka ko.

About Gozu. How the hell? Why is he doing this to me? Was it just a coincidence? But I'm sure he knows me well. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko habang bumababa ako. Alam kong unfair ang mundo pero hindi ko alam na ganito pala ka unfair. Atsaka ano namang gagawin ni Gozu sa akin? But let's look at the possible effects, hmm I can use this an opportunity to talk to him about our annulment papers. Tama, tama.

Mabilis akong naglakad pababa, kailangan naming pumunta sa mesang assigned sa amin at ang mga nag bid, kukunin nalang kami roon. Unti unti nang kinukuha ang mga babae at hindi nagtagal ako nalang ang natira roon. Where the hell is Gozu?

May anino akong nakita and alam kong sa kanya iyon. Mabilis akong yumuko at nagtipa sa cellphone ko.

"Wave where the fuck are you!"

"Im gon kill u!"

"I hate u Wave!"

I texted Wave and up until now wala parin akong natanggal na reply, miski isa. Parang pinagsisihan ko tuloy na pumunta rito.

"It's been awhile." Said by the voice. Dahan dahan akong tumingin sa mukha n'ya and I am amazed. He looks more handsome now, ang kanyang buhok na ang ilang hibla ay tumatabon sa mukha n'ya. He looks young, tila hindi tumatanda ang isang 'to.

He's in tuxedo and both of his hands are on his pockets. He looks so cool. Cut yourself out Raya!

"Hey, it's been awhile." Tugon ko sabay ngiti sa kanya.

He lend his hand on me. Nagdadalawang isip ako kung kukunin ko ba o hindi ngunit napagdesisyunan kong hawakan nalang.

"Shall we?" Mabilis akong tumango at pumunta kami sa sasakyan n'ya. Nang makasakay na kami nanatili lang akong nakatingin sa daan. Ni hindi ako tumingin sa kanya.

"H-how's life?" He stammered. Napangisi ako, the great Gozu just stammered infront of me? Wow, that's new.

"It was good." Tugon ko. Hindi na ako dumagdag pa ng ano mang sasabibihin pa.

"A-about your illnes-----" Pinatigil ko kaagad siya. I don't wanna talk about that part of my life. For now.

"Please don't mention it." Matigas kong saad. Mabilis siyang tumahimik sa sinabi ko.

"Y-you've changed." Saad n'ya ulit kaya humalakhak ako, gulat siyang napatingin dahil sa inasta ko.

"Nah, I don't. I just upgraded myself years ago. I can't be the same girl who did everything for her blind husband." Ngumisi ako habang nakatingin sa kanya.

I can't be the same girl na magmamakaawa para piliin.

Ang lakas ng kapit ko sa bag ko dahil sa pinipigilan kong galit. When I remember what I went through just for him, ang tanga ko pa talaga noon.

"I-I'm sorry." Tumawa ulit ako.

"Nah, HAHAHAH it's okay. Don't mind it. Ang tanga ko lang pala talaga noon no? Kaya pala ang dali mo akong nauto noon kasi ang tanga tanga ko." Napatingin ako sa kamay n'yang may hawak sa manibela. Puting puti ito. Pinipigilan n'ya ang kanyang galit o sakit? Hindi ko alam kasi wala narin naman akong pakialam sa kanya. Napagod na ako kakaintindi sa kanya.

"I-i miss you." Napatawa ako ng malakas sa sinabi n'ya. He misses me? Saan banda?

"Nah, you don't miss me. You just miss the idea of me begging for your attention. Right? HAHAHAHA. You know I'm no longer the same girl years ago Gozu, the girl who was begging for your forgiveness. Ang babaeng kailangan pang magmakaawa para piliin mo siya. At ang ending? You still left her." Ngumiti ako ng mapait nang maaalala ko ang nangyari noon.

"S-she was suicidal. I was only her true friend during that time. And you, you have someone. You have nanay." Napatawa sa sinabi n'ya. Mabilis tumulo ang mga luha sa mga mata ko ngunit mabilis ko itong pinunasan.

"Alam mo, may leukemia ako. I-I told you the truth that day ngunit pinili mo parin siya. Alam mo noong pinagtrabaho mo ako kahit may sakit ako, inintindi kita noon kasi galit ka sa akin at nasaktan kita. Pero ang sakit mo pala talagang gumanti no? Pinaramdam mo sa akin na wala lang akong halaga sayo. Pinaramdam mo sa akin na kahit mamatay pa ako wala ka nang pakialam. Pero inintindi kita because I was a fool! I was stupid!" Mabilis kong saad habang nakangiti ngunit may mga luhang tumutulo sa mga mata ko.

"I'm sorry." Those words I've been dying to hear years ago feels nothing. Akala ko kapag marinig ko ang mga salitang 'yan unti unting mawawala ang sakit na naramdaman ko noon. Pero bakit ngayon?

"You're late Gozu. Your sorry means nothing to me now." Mahina kong saad.

"D-do you have someone now?" Tanong n'ya. Tumaas ang kilay ko dahil dito.

"What do you think?" Saad ko.

"I need you." Mabilis akong napatingin sa kanya at natawa ng malakas sabay pumalakpak.

"You need me? Ngayong okay na ako? Ngayong wala na akong sakit? Noong kailangan kita saan ka? You left me for another woman while I was begging for your care. You left me for her Gozu. Don't you know? I also tried to kill myself. Hahahaha I-i was really depressed of how my life works those days. K-kasi may leukemia ako at parang ayaw ko nang mabuhay noon. I-I was sad when you treated me like...a maid. When I was there asking for forgiveness." Ang daming luhang tumulo galing sa mga mata ko kapag naalala ko ang pangyayaring 'yon.

My phone vibrated and Josh's name appeared. What a perfect timing. Mabilis kong pinunasan ang mga luha ko at ngumisi.

"Hello love?"

************************
Hit it dudes
-MissteriousGuile