Akşam namazının okunmasına az kalmışdı. Henüz hava kararmamışdı. Oda, önceki günün aksine tertemizdi. Yatağın üzerinde toz pembe tonlarında bir örtü vardı. Örtünün üzerinde ise siyah, ingilizce bir yazı. Beyaz, daire biçiminde halısı, yine beyaz, küçük bir dolabı vardı. Küçükdü, çünkü kıyafet odası da vardı. Dolaba geceliklerini ve evlik, rahat kıyafetlerini koyuyordu. Diğerlerini de odasının içinde bulunan kıyafet odasına... Duvarın önünde güzel bir masası vardı. Ahşap renklerindeydi. Dönerli sandalyesi vardı. Siyahdı, fakat yaslandığın kısım örtüsü ile aynı renkti. Duvardan aşşağı doğru, yapay yapraklar vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hoş, doğal bir hava katıyordu. Birde yıldız şeklinde ve asılı olan sarı lambalar vardı ki, geceleri onları yaktığında mükemmel görünüyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Akşam yazı yazacağında yakıyordu. Laptobu da beyazdı. Kitapları ve kalemleri oldukça düzenliydi. Renk renkti ama bir çoğu bitmişti. Liseden beri duruyorlardı.
Ece, mimarlık okuyordu. Bu yüzden ders çalışıyordu. Akşamları çalışmıyordu. Çünkü yorgun oluyor, dinç olmuyor ve odaklanamıyordu. Gerçi şu an da pek odaklanabilği söylenemezdi... Çünkü bu gün nikahı vardı. Dini nikahtan sonra, yani yakın bir tarihte de düğün yapılacaktı. Neden böyle aceleye getirmişlerdi ki? Kalemini bıraktı ve sıkıntılı bir nefes verdi. Dirseğini masaya koyup, avcuyla alnını ovaladı.
"Kalbime göre verme Allahʼım. O yanılır... Sen, senin hoşuna gidecek olanı kalbime ver."
Titreyen elleriyle masanın üzerindeki bardağı ağzına götürdü, tam suyu içerken arkasından gelen sarhoş sesle sıçrayarak öksürdü.
"Kırmızı balık düğünde, Kıvrıla kırvrıla gidiyor, Kırmızı Ece kaç kaç..." Tüm gıcıklığı ile içeriye giren ağabeyi Bartu'nun sinir eden sesini duyduğunda öksürdü. Elindeki su bardağını yanlışlıkla üstüne döktü.
