KIRMIZI DÜŞ

28. B ö l ü m.

Selamların en güzeli çiçek okurlarıma gelsin. Ayy ayyy. Sizleri çok çok çok özledimmmm. Ne kadar özlemişim bölüm atmayı.. Üç haftayı geçti bölüm atmayalı. Dehşet bir şekilde burnumda tüttü hikaye.

Sınavlar derken biraz da kötüydüm. Ama şükür sizlerleyim.
Kırmızı Düş ailesini çok özledim.🌇

Artık sizlerleyizzzz

Bomba gibi döndük.

Çok çok heyecanlı bölümler özellikleri bol kıskançlı bölümler artık bizimle.

Offf offf çok heyecanlıyım. Bölümleri patlatacağız.

Gelsin süprüssss bölümler.

Instagram'da kitap için açtığımız kirmizidüsofficial hesabıma beklerim. Alıntılar, ve çok güzel şeyler paylaşılıyor.

Sizleri bekliyorum.. ailemize katılın.💗

Her geçen gün büyüyoruz. 107 k olduk 🤧

Daha dün gibi 100 k olmuştuk.

Ailemiz büyüyor. İlerliyoruz. Bu yolculuğa sizinle birlikte şahit olmak o kadar güzel bir duygu ki....

Artık sizinleyim. Süprüsss bölümlere doyacağız artık.

Lütfen sizde emeğimin karşılığını yıldıza basarak ve içten yorumlarınızı bana motive kaynağı olarak verin çiçeklerim 🌸🌺

Uzun zaman sonra odaklanmam baya zor oldu ama bir toparlandım pir toparlandım.

Bomba gibi başlayalım mı 😍

O halde bölüme 🌺

♾️

Bedenim aniden gelişen olaylara herhangi bir tepki veremezken tüm uzuvlarım hareket yetisini kaybetmiş gibi uyuşmuş gibiydi. Şaşkın bir şekilde elinde sapını tuttuğu valizle duran bir kaç adım ötemde duran Ulaş'a bakıyordum. Bir senedir hasretle beklediğim adam karşımda canlı bir halde dururken beni durduran neydi? Neden koşmuyordum ona? Çığlık çığlığa bağırmam gerekmiyor muydu halbuki? Sonunda geldin deyip deli gibi sarılmam gerekmiyor muydu?

Peki neden yapmıyordum bunu? Neden ayaklarım bir adım daha öne gitmiyordu?

Kendimi yutkunurken bulurken Ulaş benim ona gitmememi şaşkınlığıma vererek valizin sapını hızlıca bıraktığı bana doğru koştu. Kendimi bir anda onun kolları arasında döndürülürken bulurken hâlâ tepki namına bir şey yapmıyordum. Kollarım ölü bir bedenin cansızlığı gibi iki yanımda salınmıştı. Boynuna dolamak için neyi bekliyordum?

Bedenim havada heyecanla döndürülürken Ulaş sevinçle ve hasretle konuşuyordu. Fakat zihnim ne dediğini idrak edemiyor gibiydi

"Lahza'm. Çok özledim seni. Deliler gibi hem de." Beni döndürmeyi bırakarak ayaklarımın üzerine bıraktığında hızlaca beni kendine çekip sarıldı. Öyle sarıldı ki bu sarılış beni aniden kendine getirdi. Ne yapıyordum ben? Aptal mıydım ben? Sevdiğim adam askerden gelmişken, görevi bitmişken neden asalak gibi öylece dikiliyordum? Kendime gelmeli ve bir an önce beni hasretle kucaklayan adama sarılmalıydım.

Hareket yetimi kazanmış gibi kollarımı kaldırıp yavaşça boynuna doladım. Dümdüz duran dudaklarım can bulur gibi yavaşça iki yana kıvrıldı. Sıcacık bir şekilde gülümsedim. Kendime gelir gibi, "Ulaş," dedim. Sesim şükür ki hasret yüklü çıkmıştı. Belimi sımsıkı saran adamın boynuna sımsıkı sarıldım. Ferah kokusunu ne kadar özlediğimi bir kez daha fark ettim. Varlığını, kokusunu çok özlemiştim.