သေဆုသာ ပန်ပါရစေ အရှင်မင်းကြီး (Completed)

အပိုင်း ၅၆ + Warning

Dear Heart,
Why him?

ခရီးဝေးကြီးမှ ပြန်ရောက်လာရပြီး ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီးနောက် သူမ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားခဲ့လေသည်။

ညအတော်နက်မှ သူမ၏ ပါးတစ်ဖက်ကို တိဿက လာနမ်းသည်။ ဆုဝဏ္ဍဒေဝီလည်း ချက်ချင်း အိပ်ရာမှ နိူးသွားခဲ့ရာ ထထိုင်လိုက်ပြီး

"မင်းကြီး. . . အရှင်မင်းကြီး ဒီအချိန်ကြီး ကြွလာတာ ဘာသဘောလဲ"

'ဒီည ဒီအဆောင်တော်မှာ အိပ်စက်မလို့လေ'

"စက်တော်ခေါ်ရုံပဲရမယ် အရှင်မင်းကြီး"

မျက်နှာထားတင်းကာ တိဿကို စေ့စေ့ကြည့်လိုက်ပြီးမှ တဖက်သို့လှည့်၍ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင် နေလိုက်သည်။

တိဿက သူမ၏ ဂုတ်ကျောကို နမ်းရင်း. . .

'စိမ်းကားလှချည်လား နှမတော်. . ၊ ဒီလောက် ကိစ္စတွေ အများကြီး ဖြတ်သန်းပြီးမှ ယခု ပြန်ဆုံရတာကို'

"ကိုယ့်ဘာသာ အေးအေးဆေးဆေး နေပါရစေ မင်းကြီးရယ်"

မင်းကြီးကို တွန်းခွာလိုက်ချိန် သူ၏ရင်ဘတ်မှ အမာရွတ်တစ်ခုကို လက်ဖြင့် သွားစမ်းမိလေသည်။ သူမ လက်ကိုရုတ်တရက် နောက်သို့ပြန်ရုပ်လိုက်ပြီး

"အရှင်မင်းကြီး ရင်ဘတ်မှာ ဒဏ်ရာကြီးနဲ့"

မင်းကြီးက လေသံ ခပ်ရွဲ့ရွဲ့ဖြင့်

'သြော်. . .ဒါလား. . . ဒါ နှမတော်ရဲ့ အချစ်ဆုံး မယ်ညိုပေးခဲ့တဲ့ ဒဏ်ရာလေ. .ကျုပ်ရင်ဘတ်တည့်တည့်ကို ဓါးနဲ့ ထိုးခဲ့တာ'

"အရင်ကဆို မင်းကြီးက ဒဏ်ရာမကျန်ခဲ့ပါဘူး"

'မှန်တာပေါ့. . ဒီဒဏ်ရာက သာမာန် ဒဏ်ရာမှမဟုတ်တာ. . ။ အသက်ကို အလောင်းအစားလုပ်ခဲ့ရတဲ့ ဒဏ်ရာလေ'

ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် သူမ၏ လက်ဖဝါးလေးကို နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ သူမကလက်ဖဝါးကို ချက်ချင်း ပြန်သိမ်းလိုက်ပြီး တစ်ဖက်သို့ ပြန်လှည့်နေလိုက်သည်။

>>အဟုတ်သား. . . မင်းကြီးက အန ္တရာယ်တွေ အများကြီးနဲ့ ကြုံခဲ့ရတာပဲလေ။ ဒါကြောင့် မယ်ညိုအကြောင်း ငါမေးတော့တောင် စိတ်တိုသွားသေးတာမဟုတ်လား<<