သေဆုသာ ပန်ပါရစေ အရှင်မင်းကြီး (Completed)

အပိုင်း ၆၁ (က)

ပါဒပြည် မြို့ရိုးတစ်နေရာ. . . .

ရွတ်ဆိုလိုက်သော ဂါထာမန္တာန်ကြောင့် မယ်ညိုတစ်ယောက် ငရဲမီးတောက်ကြီး ပေါက်ကွဲမူမှ သီသီကလေး လွတ်မြှောက်လာခဲ့သည်။

သို့သော် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ မီးကျွင်းသည့် ဒဏ်ရာများနှင့် အပြည့်. . ၊ သူ့မျက်နှာမှာလည်း တိဿနှင့်တိုက်ခိုက်စဉ် အငိုက်မိခဲ့သောဓါးချက်ကြောင့် ဒဏ်ရာအကြီးကြီး ရထားသေးသည်။

မြို့ပြင်သို့တော့ ရောက်ပြီ.။ ဒါပေမယ့် လူကတော့ သေလုမျောပါး. . .

တိဿရော ဝန်ရှင်တော်ရော. . ၊ နန်းတွင်းမှာ ရှိရှိသမျှလူတွေ အားလုံးသေသွားကြလောက်ပြီ။

>> ဒါဆို. . .

ငါ့အရှင်သခင်မလေး ဆုဝဏ္ဍဒေဝီ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ

သခင်မလေးရော မီးထဲမှာ ဆုံးပါးရပြီလား

ငါဟာ. . .မိုက်မဲလိုက်လေခြင်း

နန်းတော်ထဲ ရောက်ရောက်ခြင်း ဟိုဘုရင်ကြီးကို မသတ်ဘဲ ထိပ်ထားလေးကို အရင်ဝင်ကယ်လိုက်ရမှာ။ ဒါမှ ထိပ်ထားလေး လွတ်မှာ။ အခုတော့ ဒီလိုတွေ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်သူထင်မှာလဲ

သွားပါပြီ. . . သွားပါပြီ. . .အသက်လည်း ဆက်မရှင်ချင်တော့ပါဘူး။<<

နေဝင်ရီတရောမို့ လေညင်းကလေးတွေကလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်းတိုက်ခတ်လာပြီ။ တောင်ခါးပန်းနားက တောရိုင်းပန်းပွင့်ကလေးတွေဆီက ဖုန်တွေလေတွေနဲ့ ရောနေတဲ့ ရနံ့ သင်းသင်းလေးကို ရှုရှိုက်မိသည်။

>>သြော်. . . ငါရဲ့ နေဝင်ချိန်ကလေးက ဒီလောက်ထိ လှပမယ်လို့ မထင်ထားဘူးပဲ<<

သူမက ဝမ်းနည်းပက်လက်နှင့် သူ့ရဲ့ နောက်ဆုံးထွက်သက်လေးကို နေဝန်းကြီးနှင့်အတူ ကုန်ဆုံးသွားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

နေက တဖြည်းဖြည်းချင်း အလင်းပျောက်လာသလို ကျေးဌက်တွေကလည်း အလုအယက် အိပ်တန်းတက်ကြပြီ. .။ ထိုအချိန်တွင် နေ၏ အလင်းရောင်ကို အံတု၍ သွေးရောင် မီးလုံးငယ်လေးတစ်ခုကို သူမ မြင်လိုက်ရသည်။