သေဆုသာ ပန်ပါရစေ အရှင်မင်းကြီး (Completed)

အပိုင်း ၇

မိုးစဲသွားပြီ. .။ ကျောက်ဂူအပေါက်ဝတွင် တိဿက လေချွန်နေသည်။

"ရွီှ. .. . . ရွီှ. . . . . ရွီှ. . . " (လေချွန်သံ အရှည်ကြီး ကြားနေရသည်)

ဆုဝဏ္ဍဒေဝီခမျာ တိဿ၏ အကျီကို ဝတ်ကာ မိမိ၏ အကျီၤ အဝတ်အစားများကို မီးကင်နေသည်။

>>သေချင်းဆိုးကြီး ငါ့အဝတ်တွေ ရေစိုနေလို့ မီးကင်စေချင်တယ် ဆိုလည်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြောတာမဟုတ်ဘူး။ ဒီမှာဖြင့် လန့်လိုက်ရတာ လိပ်ပြာတောင် လွင့်မတတ်ဘဲ <<

= = = 

တိဿက သူ၏အကျီကို ပစ်ပေးသွားပြီး 

"မင်းအကျီၤတွေ မီးနဲ့ လှန်းထားမှ ရတော့မယ်. .မဟုတ်ရင်.မနက်မိုးမသောက်ခင် မင်းဖျားတော့မယ်။ 

ရော့. . ဒီမှာ 

ဒါခဏဝတ်ထားလိုက်. . ငါ အပြင်မှာရှိမယ် လှည့်မကြည့်ဘူး စိတ်ချ"

ထိုသို့ပြောပြီးကတည်းက ဂူရှေ့သို့ထွက်သွားကာ လေချွန်နေပါတော့သည်။

= = =

စင်စစ်မှာ သူမ စိုးရိမ်ပူပန်နေမှန်းသိလို့ တိဿက တမင်နောက်ပြောင်သွားခြင်းသာဖြစ်သည်။ ထိုသို့ ပြက်ရယ်ပြုခြင်းခံရသည်ကို ရင်ထဲမှာ ကလိကလိနှင့် ကျန်ခဲ့ပါတော့သည်။

ဘာပဲပြောပြော အဝတ်စိုများကို ချွတ်၍ အဝတ်ခြောက်ကို ပြန်ဝတ်လိုက်ရသောကြောင့် သူမ အများကြီး သက်တောင့်သက်သာရှိသွားသည်။ မီးပုံဘေးမှာ လှန်းထားသော အဝတ်များ ခြောက်တာ စောင့်ရင်း. . သူမ အိပ်ငိုက်လာသည်။ 

နားထဲမှာလည်း လေချွန်သံကို ကြားနေရင်းနှင့် တဖြည်းဖြည်း အိပ်ပျော်သွားပါလေတော့သည်။

= = =

သူမ အာခေါင်တွေ အရမ်းခြောက်ပြီး နိူးလာခဲ့သည်။ ခန္ဓာကိုယ်က ရုတ်တရက်လှုပ်လို့မရ. .

သူမ မျက်စေ့ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့. . တိဿရဲ့ လက်မောင်းကို သူမက ခေါင်းအုံးပြီး အိပ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ဒင်းက သူမကို အနောက်ကနေ မိုးပြီးဖက်ထားသည်။ ထို့အပြင်သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်မှာလည်း စောစောက လှန်းထားသော အဝတ်အစားများကို လွှမ်းခြုံပေးထား၏။သူတို့နှစ်ယောက်ကြားမှာ အဝတ်အစားများခံနေသော်လည်း၊ ယခုကဲ့သို့ တိဿရင်ခွင်ကို ကျောခိုင်းလျှက် လှဲလှောင်းနေရသော အနေအထားမှာ ဘယ်လိုမှ လက်သင့်မခံနိုင်ဖွယ် ဖြစ်နေပါသည်။