Xian Marceau O. Mendoza.
Born as an orphan, adopted and raised by gay parents, Xean and Marky.
It was an unconventional family but he never felt he was incomplete. Being reared by a lawyer, he felt and knows the importance of Justice...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Xian's POV
"I'm flattered, sinadya talaga ako ng SSG President," ang mapanuksong komento ni Zeus bago napahalukipkip. I'm not having any of it.
"Follow me," ang malamig ko namang utos. Naghanap naman ako ng lecture room na walang tao at pumasok doon. Kaagad din naman siyang sumunod.
"Yes, Prez?" ang kaagad na tanong sa akin ni Zeus. Humarap naman ako sa kanya.
"Tell me. Ano ba talagang gusto mong patunayan?" ang tanong ko. "I'm trying my best to become civil but my patience is already running thin."
Napangiti naman siya. "What is it this time? Ano namang pinagpuputok ng butsi mo riyan?"
"You," ang tugon ko sabay turo sa dibdib ko. "What the hell are you wearing?"
"Ito? A T-shirt, obviously," ang tugon niya. "You like it? It was designed by a friend."
"Seryoso ka ba? That's bloody me," ang gigil kong komento.
"Ha? Ikaw? Hindi ikaw ang nasa caricature," ang pag-deny naman niya. "I can't see the resemblance. Isa pa, your face is generic. Marami kang kamukha, So, this can be anybody."
"So, you're telling me na hindi ako 'yan despite what is written on the back? The SSG President's Slave?"
"It didn't say Montecillo," ang argyumento niya. "Why? Do you really think that I'm your slave?"
"N-no," ang tugon ko.
"Then, anong problema?"
"May mga estudyanteng inaakala na ako 'yan!"
"Why so bothered? If hindi naman totoo."
"It's scandalous."
"So, what do you suggest I should do? Hubarin ko 'to?"
"Well, that's an option."
"Okay," ang kaagad naman niyang pagpayag bago linapag ang kanyang sling bag sa upuan. Hinubad nga niya ang T-shirt, reavealing his toned body. Napaiwas naman ako ng tingin. "Here," ang wika niya bago binato ang T-shirt sa aking mukha. Kaagad ko namang naamoy ang gamit niyang pabango. It smells musky; probably something from Tom Ford. Dad has a collection of Tom Ford perfumes kaya naman familiar ako sa scent. I quickly removed the shirt from my face at tinapunan siya ng tingin. Napamewang naman siya habang nakatingin sa akin. "What now? Do you expect me to walk around the campus shirtless? You know I can, but I'll pinpoint you. Isa pa, pagkalabas ko rito, hindi ba magtataka ang ibang Montecillians kung anong ginawa natin dito?" Mapanukso naman siyang ngumiti.
"I don't care," ang tugon bago naglakad patungo sa pintuan. He grabbed my arm and pinned me against the door. "What the hell are you doing?!"
"I'll borrow your hoodie, Xian," ang wika niya bago pilit na hinuhubad ang suot kong hoodie.
