Xian Marceau O. Mendoza.
Born as an orphan, adopted and raised by gay parents, Xean and Marky.
It was an unconventional family but he never felt he was incomplete. Being reared by a lawyer, he felt and knows the importance of Justice...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Xian's POV
Napatingin naman ako sa oras. "Don't you have any class?" ang tanong ko. Umiling naman siya. "Can I stay here for a while?" paalam ko.
"Sure," ang tugon niya sabay ngiti. Kinuha ko naman ang backpack ko at naglabas ng libro.
"Magaa-advanced reading muna ako," wika ko.
"Sige." Bigla naman siyang nahiga at ginamit ang kandungan ko bilang unan niya.
"What the hell are you doing?!" ang gulat kong reaksyon.
"Stay still. Iidlip muna ako," ang tugon niya sabay pikit ng kanyang mga mata. "Don't do something funny," ang tukso naman niya. Marahan ko namang hinampas ang kanyang mukha ng hawak kong libro.
"Stop invading my space," ang suway ko.
"Sabi ng palaging pumapasok sa kuwarto ko," argyumento niya bago pumikit. Napangiti naman ako at napailing bago sinimulang magbasa.
Napatingin ako sa paligiod nang maramdaman ko ang pag-ihip ng hangin. Ibinaling ko naman ang aking tingin sa mukha ni Zeus. "Zeus," ang pagtawag ko. "Tutog ka talaga?" I asked pero hindi siya sumagot. "I guess he is," ang wika ko sa aking isipan. I took the chance to look at his face closely. "I don't understand why girls like you," ang saad ko. "But you have beautiful lashes." I reached out for his face and touched his nose; I was about to touch his lips when he opened his eyes. I withdrew my hand back.
"Hinihintay ko 'yung kiss," ang tukso niya.
"Sira-ulo," ang tugon ko bago siya tinulak papalayo. N|apasigaw naman siya nang mahulog siya sa sahig. "O-okay ka lang?" ang kaagad kong tanong. Natigilan naman siya at napatingin sa akin.
"It's the first time that you have shown me that you care," ang komento niya.
"Why would I care about you?" I retaliated. Hindi naman siya umimik bagkus ay inayos niya ang kanyang sarili at naupo.
"You have an odd way of expressing your emotions." I watched him grab his bag and opened it. "Here." Inabot naman niya sa akin ang isang pack ng potato chips. "But you do you, Xian."
Napatango naman ako bago binuksan ang pack ng potato chips. I appreciate the fact that hindi kami nagtatalo ngayon. He then pulled his phone out of his pocket and started to play music. He began to hum along to the melody. I secretly watched him. And I don't know why the sight of him makes my heart beat faster especially when he smiles at me.
ILANG minuto na akong nakatitig sa pinapasuot ni Mama sa akin para sa Victory Party. Pumunta pa sila ni Ninang Addie sa Dubai para makapagkita sa isang tanyag na Filipino Fashion Designer. Hindi na ako nagtaka na naging malapit silang dalawa sa isa't-isa. I guess they have a lot in common.
Isang set ng blazer and pants, but they are not just an ordinary set. It's sequined and has a lot of beadwork.
"Anak, you have to wear that," ang wika ni Mama. Napatango naman ako.
