Letter of November [yizhan] sinhala

01 chapter

POV  තරුක සංජයන

අදට අවුරුදු දෙකක් මට මගේ පවුල නැති කරපු........... මාව සදහටම රෝදපුටුවකට තල්ලු කරපු........... මැරෙන්න ගිය මාව බේරලා නමක් ගමක් නොදන්නා මනුස්සයෙක් ඇස පියාගත්තු......... ඒ අනතුර සිද්ද වෙලා අවුරුදු දෙකක්. 

රෑ අහසේ පාළුව මකන්න මාසෙකට පාරක් පායන පුරහද ඈතින් පායලා.......... හේතුව එකක් නොවුනත් කීදෙනෙක් නම් මේ පුරහද යට සතුටු වෙනවා ඇද්ද? වැඩක් නෑ මට සතුටු අමාවක දාට........නිකමටවත් ඔයාට හිතිලා නැද්ද පුරහඳට වෛර කරන්න අහ්?...........නෑ නේද? එත් පුරහඳට වෛර කරන කෙනෙක් ඉන්නවා....... ඔව් ඔයා හරි මම පුරහඳට වෛර කරනවා පොඩ්ඩක් නෙවෙයි නොසෑහෙන්න.......ඇයි කියල දැනගන්න ඕනෙද? 

මොකද මම ඉරිසියයි....... මට නොලැබෙන එයට ලැබෙන අවධානයට......... මට නොලැබෙන එයාට ලැබෙන පිරුණු බවට........ මට නොලැබෙන එයාට ලැබෙන ලස්සනට......... කොටින්ම කිව්වොත් මට නොලැබුන එයාට ලැබුන සම්පූර්ණත්වයට........

 නෑ වැරදුනා මට නොලැබෙනවත් නොලැබුනවත් නෙවෙයි........ මට නැති වුණ......

 මගේ ජිවිතේ ලෝකෙට බරක්ම විතරයි නම්.......... මට ආදරේ කරපු කවුරුත්ම ආපහු එන්නේ නැත්තම්........ එයාල කියනවා වගේ මම සාපයක් නම්......... මම මේ ජිවත් උනා ඇති කියල හිතෙන්නේ නැද්ද?  

එත් මට තව ජිවත් වෙන්න ඕනේ....... ආපහු කවදාවත්ම ඇවිදින්න බැරි උනත් සාමාන්‍ය මනුස්සයෙක් වගේ ජිවත් වෙන්න බැරි උනත්....... එකම එක පොරොන්දුවක් වෙනුවෙන් මම තාම ජිවත් වෙනවා....... එයා මාව බේරගද්දී මම පොරොන්දු උනා එයාගේ පුතාට එයාගේ මගහැරුණ පවුලේ අය මුනගස්වන්න....... 

ලස්සනම ලස්සන නමක් ලියපු පුංචි ලියුමක් මගේ අතේ තියල නොවැම්බර් 9 නුවර වැව ළඟ කියන වචනෙත් එක්ක ස්තුතියි කියල කියන්නවත් අදුරන්නේ නැති මනුස්සයෙක් මාව බේරාගෙන එදා සදහටම ඇස පියා ගත්තා. 

නොසෑහෙන්න තිබුන සල්ලි වෙනුවෙන් මාව බලාගන්න ගොඩක් අය ඉදිරිපත් වුණ....... නෑ නෑ පිටමිනිස්සු නෙවෙයි නෑදෑයෝ........ මම මාමා ගාවට එන්න තීරණය කළා..... මට පුංචි හරි විශ්වාසයක් තිබ්බ එයාල මාව ආදරෙන් බලාගයි කියල....... ඇත්ත මාමා මට ආදරෙයි...... එත් මාමා රට ගිය දවසේ ඉදල දැනට අවුරුදු එකහමාරක් මාව බලා ගත්තේ නැන්දායි එයාගේ දුවයි...... නමට බලාගත්ත කිව්වට අපි එක ගෙදරක ජිවත් වුනත් මම තනි කෙනෙක් උනා එයාල පවුලක් උනා.........