Letter of November [yizhan] sinhala

30 chapter

තෙවිදු අනුහස් POV

රෝලගේට් එක ඇරෙද්දී... මං කාර් එක වත්තට දැම්මා.... මාව දැක්ක තරුක හරි හදිස්සියෙන් එන්න හදද්දී.... ක්ලචෙර්ස් දෙක ලිස්සුව එයා දොරකොඩ වැටෙන්න ගියා.... ඒ කොල්ලගේ නොසැලකිල්ලත් එක්ක මගේ පපුව පිච්චිලා යද්දී මට තරහා ගියා..... එයා ඒත් ආපහු පින්න තියෙන තනකොල ගොල්ලෙත් එයා එන්න හදනකොට..... වාහනෙන් බැස්ස මං ගිහින් එයාව වාරු කර ගත්තා....

"මොකද ඔච්චර හදිස්සිය...."
"ඔයාට මොකද උනේ...."

මගේ ප්‍රශ්නේ ගානකටවත් නොගත්තු එයා හරි කලබලෙ මගේ ඇස් දිහා බලාගෙන ඇහුවේ මොකද උනේ කියලා.... මං එයාව ගොඩක් කලබල කරලා.... කතා නොකරපු මං පොරොන්දුවකුත් කඩලා තිබ්බා.... මගේ දේවල් වලට වැඩිය මට එයා ගැන ලොකු බයක් දැනුනා..... මහා විශාල ගෙදරක තනියම එයාව තියන්න බය හිතෙද්දී.... මං එයාව ගෙදර එක්කගෙන යන්න.... හරි හදිස්සී තීරනයක් ගත්තා.... ලොකු හුස්මක් ගත්තු මන් හුස්ම පිට දැම්මා....

"ඇතුලට යමු අයියේ...."
"සමා වෙන්න මට රෑ කතා කරන්න අමතක වුනා...."
"ඒකට කමක් නෑ...."
"ලෑස්ති වෙන්න අපේ ගෙදර යමු...."
"ආහ්...?"
"මෙහෙ තනියෙම ඉන්න එපා.... යමු.... ඔයාව මෙහෙ තනියෙන් තියන්න බෑ...."
"පොඩ්ඩක් ඉන්න තෙනූ අයියේ.... මුලින්ම ඇතුලට යමු...."
"ම්ම්....."

මොකක්දෝ හේතුවක් නිසා.... එයාගෙ එක වචනයක් පවා මාව සන්සුන් කලා... මං එයාව වාරු කරගෙන ඇතුලට ගියා....

"මගේ ඉස්සරහින් ඉදගන්නකෝ"

සෝෆා එකේ වාඩි වුනු එයා.... මට එයාගේ ඉස්සරහින් වාඩි වෙන්න කියද්දී.... මං එයාගේ ඉස්සරහින් වාඩි වුනා..... එයාගේ ඇස් දෙක මගේ ඔලුවේ ඉදලා දෙපතුලට යනකම් ගියා....

"මොනවද බලන්නේ...."
"ඔයාට තුවාල වෙලා නෑ නේද...."
"වැටෙන්න ගියේ මං නෙවෙයි...."
"ඒ නිසා නෙවෙයි.... ඔයාට ප්‍රශ්නයක් කිව්ව නිසා..... ඇහුවේ....."
"ම්හ්....."
"මොකක්ද වුනේ....."
"..................."
"අනේ අඩන්න එපා...."
"ම්හ්...."
"තේනු අයියේ.... හැමදේම හොදින් නේද...."
"තරුක.... ඔයා ලං වෙන්නෙත් දාලා යන්න නෙවෙයි නේද...."
"මන් කොහොමද යන්නේ.... මට ඇවිදින්නවත් බෑ...."
"......................."
"කවුද ඔයාව දාලා ගියේ.... අම්.."
"නැහැ.... ප්‍රවීන්....හැමදේම හරි යනකල් ලග ඉදලා.... සතුටින් ඉන්න හිතනකොටම එයා..... එයා ගියා...."
"......................"
"ඔයාටත් කියන්න දෙයක් නෑ නේද...."
"සමාවෙන්න.... ඔයාව දැනුනත් හිත හදාන්න තෙරෙන්නෙ නෑ.... මාව දාලා යනකොට මං කලේ අතෑරපු එක.... කැමති නම් කරලා බලන්න...."
"......................"

තරුක සංජයන POV

මගේ හදිස්සිය එයාව තවත් කලබල කරනවා කියලා දැනෙද්දී.... මං එයාව සන්සුන් කරන්න හිතාගෙන එයාගේ අතක් අල්ලගෙන අරි හෙමීට කතා කලා....

වැටෙන්න ගිය මාව දැකලා.... එයාගෙ ප්‍රශ්නත් අමතක වුනු එයා.... පරිස්සම් මදියි කියලා මාව එක්කන යන්න හදනකොට..... මං එයාව එක්කගෙන ගෙට ගියා....

අම්මා තාත්තා එදා මං වෙනුවෙන් එයාලගෙ ප්‍රශ්න අමතක කරලා දැම්මාට පස්සේ....කවුරු නොකරපු විදිහට.... අද එයාත් එයාගේ ප්‍රශ්නේ අමතක කරලා.... මගේ පුංචි දෙයක් ලොකු කරගෙන තරහා ගිහින් හිටියා....

එයා මට ආදරේ කරන්නේ ඇත්තටමයි කියලා.... හිතට හරි සීරුවට දැනෙද්දී.... ආදරය කියන නාමයක් වත් සෑහෙන කාලෙකින් නොවින්ද මට.... ඒ ආදරේ මහා ගොඩක් දැනුනා....

"මොනවද බලන්නේ...."
"ඔයාට තුවාල වෙලා නෑ නේද...."
"වැටෙන්න ගියේ මං නෙවෙයි...."
"ඒ නිසා නෙවෙයි.... ඔයාට ප්‍රශ්නයක් කිව්ව නිසා..... ඇහුවේ....."
"ම්හ්....."
"මොකක්ද වුනේ....."
"..................."
"අනේ අඩන්න එපා...."
"ම්හ්...."
"තේනු අයියේ.... හැමදේම හොදින් නේද...."
"තරුක.... ඔයා ලං වෙන්නෙත් දාලා යන්න නෙවෙයි නේද...."
"මන් කොහොමද යන්නේ.... මට ඇවිදින්නවත් බෑ...."
"......................."
"කවුද ඔයාව දාලා ගියේ.... අම්.."
"නැහැ.... ප්‍රවීන්....හැමදේම හරි යනකල් ලග ඉදලා.... සතුටින් ඉන්න හිතනකොටම එයා..... එයා ගියා...."
"......................"
"ඔයාටත් කියන්න දෙයක් නෑ නේද...."
"සමාවෙන්න.... ඔයාව දැනුනත් හිත හදාන්න තෙරෙන්නෙ නෑ.... මාව දාලා යනකොට මං කලේ අතෑරපු එක.... කැමති නම් කරලා බලන්න...."
"......................"

එයාගේ ප්‍රශ්නෙත් මගේ ප්‍රශ්නෙම වෙද්දී..... මටවත් උත්තරයක් හොයා ගත්තෙ නැති මං වෙන මොනව කියලා කියන්නද.....

"ඔයාට තනියි නම් මං ඒ අඩුව පුරවන්න ද...."

ටික වෙලාවක් එයා වත් මං වත් කතා නොකර ඔහේ කල්පනා කර කර ඉන්න කොට මගේ හිතට මහ බරක් දැනුනා.... කියන්න නොහිටියත් ඒක මට කියවුනා....

එකපාරම ගැස්සිලා මගේ දිහා බලපු එයා.... ඇත්තමද කියලා අහන්න වගේ ඇස් දෙක හදනකොට.... මං ඔව් කියන්න ඔලුව වැනුවා....

මගේ ඉස්සරහ හිටිය එයා... මගේ එහා පැත්තෙන් ඉදගෙන.... මගේ අත් දෙක අල්ලගත්තා.... එකපාරටම මගේ මූනට පහත් වෙච්ච එයා.... මගේ ඇස් දිහා බැලුවා.... ඒ ඇස් ගිනි රතු පාට වෙලා තිබ්බා....

"මට කියන්න... ඔයා ඒ කිව්ව දේ තේරුම මොකද්ද...."
"ඔයා හිතන දේ තමයි...."
_________________________
මම

^_^

Nara...

මං වෙනදට ඔයාලගෙන් කමෙන්ට් වත් වෝට් වත් ඉල්ලන්නෙ නෑනේ.... අනේ අද කියලා යන්නකෝ මේ කතාව ඔයාලට දැනෙන විදිහ.... හොදද.... නැද්ද.... කියලා....

දැනගන්න ආසයි....