Letter of November [yizhan] sinhala

39

මං පුලුවන් ඉක්මනට ලෑස්ති වෙලා අහිංසා අක්කට බොරු කෝටියක් විතර  කියලා ටැක්සී එකක් දාගෙන නුවර වැව ගාවට ගියා....

යන අතර මගට මගේ ඔලුව පිස්සන් කොටුව වගේ....

නුවර වැව ගාව දලදා මලිගාවට ලං කරලා ටැක්සි එක නවත්තද්දී... හෙමීට ඇතුලෙ ඉදලා සල්ලි දීපු මං පරිස්සමට බැහැ ගත්තා....

එහෙන්මම හිටගෙන මං වටපිට බැලුවා.... අයියා පේන්නවත් නෑ.... මං හෙමින් සැරේ වලාකුලු බැම්ම ගාවට ගිහින් ඒකට වාරු වෙලා වටපිට බැලුවා.... හිටන් ඉන්නකොට මේ අත් දෙකට ක්ලචෙර්ස් දෙක අල්ලන් ඉන්නවා ඇරෙන්න වෙන වැඩක් කරන්නම බෑ..... ටික වෙලාවක් ඇස් කරකව කරකව හොයන කෙනා තාමත් හොයා ගන්න බැරි වෙනකොට.... කොච්චර හදිස්සියක් තිබ්බත් ඉක්මනට වැඩ කරන්න බැරි මං..... හෙමීට බංකුවක් ගාවට ගියේ ඉදගන අයියට කෝල එකක් ගන්න....

මං බංකුව ගාවට යන්න අඩියක් තියනවත් එක්කම.... කොහෙදෝ ඉදලා මාගේ ඉස්සරහට ආව තෙනූ අයියා.... ලෝකෙ තියෙන ලොකුම වස්තුව හම්බවුනා වගේ මාව බදා ගත්තා.... කොච්චර තදට බදා ගත්තද කීවොත්... ක්ලචෙර්ස් දෙක අල්ලගන්න බැරි වෙන තරමට අත් දෙක හිර වුනත්... මං වැටෙන්නේ නැතුව හිටියා....

තෙනූ අයියා විනාඩි පහක් විතර එතනම හිටගෙන මාව බදාගෙන ඇඩුවා.... මං අඩන හැම වෙලාවකම එයා මට අඩන්න ඉඩ දුන්නා.... හැමදාම උනේ දකින් දකින් තැන එයා ඉස්සරහා මං අඩන එක වෙද්දී..... මගේ ජීවිතේ පලවෙනි වතාව එයා මගේ ඉස්සරහා මෙහෙම අඩද්දී.... බොරු කියන්නේ මොකටද මං අසරන වුනා....

ටික වෙලාවක් අඩපු එයා කදුලු පිහදාගෙන නුවර වැව දිහා බලාගෙන ලොකු හුස්මක් ගත්තා.... එයා දැන් කතා කරයි දැන් කතා කරයි කිය කිය බලන් හිටියත්.... එයා නිහඩයි.... ඒ නිහඩ කම ඒක මහා දරාගන්න අමාරු මුසල එකක් වෙනකොට තවත් දරා ගන්න බැරි වුනු මං කතා කලා....

"අයියාට කතා කරන්න ඕනේ නම් අපි ඉදගෙන කතා කරමු...."

එයා මගේ දිහා බැලුවා.... අඩලා හිත නිදහස් කරගත්ත එයාගෙන් මං පුංචි හරි හිනාවක් බලාපොරොත්තු වුනත්.... ඒ බලාපොරොත්තු  බිදින ගමන් ඒ ඇස් ආපහු වාන් දාන්න ගත්තා.... එයා හා කියන්න ඔලුව වනලා මාවත් වාරු කරගෙන බංකුවක ඉදගත්තා....