Letter of November [yizhan] sinhala

51

අයියා එනකල්ම වාහනේට වෙලා හිටිය මන්  සුනිල් මාමාට කෝල් කලා...

"හෙලෝ සුනිල් මාමේ..."
"හෙලෝ... මහත්තයෝ..."
"කතා කරන්න පුලුවන් ද....."
"ඔව් මන් එලියෙ ඉන්නෙ මහත්තයෝ කියන්න...."
"මම ආවා මාරපන සර්ව හම්බවෙන්න..."
"ලොකු මහත්තයා මට දුන්නු වගකීම මං ඉවරකලා එහෙනම්....
"ම්ම්... තියන්නම් මාමේ..."
"හරි මහත්තයෝ පරිස්සමෙන්...."

අයියා දැන් එයි දැන් එයි කියලා බලාගෙන හිටිය මට නින්ද ගියා...

ආපහු ඇහැරුනේ තොල් වලට යාන්තමට දැනුනු සීතලත් එක්ක.....ඇස් ඇරපු පමාවට ආපහු අස් අඩවන් උනේ... මගේ මූනට ලන් වෙලා මගේ තොල් දිහාවට බර වෙල තිබුනු ඒ පිස්සු වට්ටන ඇස් දෙකෙන් මත් උනු නිසාමයි....

මගේ තොල් අතරේ ටික වෙලාවක් නැවතිලා තිබුනු ඒ දෙතොල් ටිකකින් ඈත් උනා....

"මං ආවා තරූ...."
"ම්ම්ම්...."
"තාම නිදිමතද..."
තාමත් ගොලු වෙලා හිටිය මගෙන් අයියා ඇහුවේ මාව එයාගෙ එක අතකින් බදා ගන්න ගමන්...
"ම්හ්...."
"අපි ගෙදර යමු එහෙනම්.... මගෙත් වැඩ ඉවරයී..."
"ම්ම්ම්....."

ගෙදර යමු කිව්ව නිසා මන් ඈත් උනේ අයියට ඩ්‍රයිව් කරන්න ඉඩ දෙන්න....

"ඈත් වෙන්න එපා තරූ ගෙදරට යනකල් මෙහෙම ඉන්න...."

එහෙම කියන ගමන් අයියා මාව ආපහු ඇදල ගත්තා....

"ඒත් මන් මෙහෙම ඉද්දි ඩ්‍රයිව් කරන්න බෑනේ..."
"මං ඒක කරන්නම්.... ප්ලීස් නිදහසක් ලැබෙන වෙලාවටවත් මට ඔයව තුරුල් කරගන්න දෙන්න...."
"ම්ම්ම්...."

මන් තව ටිකක් අයියගෙ අත තුරුල් කරගන්න ගමන් ම්ම් කියනකොට මගේ දෙතොල් උඩින් තව හාදුවක් තුබ්බ අයියා වාහනේ ඩ්‍රයිව් කරන්න ගත්තා....

"ඉතින් වැඩේ කරගත්තද තරූ...."

"මාරපන සර්ව හම්බ උනා... එයා කියන විදිහට තාත්තා මේ දෙවල්.කලින් දැනගෙම ඉදලා තියෙනවා... මහීම නැතිඋන එකත් මේකට සම්බන්දයි අයියේ... කොහේ හරි තැනකින් මහීමත් මේකට පැටලිලා.... එයත් එදා ඇවිත් තියෙනවා තාත්තා එක්ක.... තාත්තාගෙ ශෙයාර්ස් අයිතිය දීල තියෙන්නෙ මාරපන සර්ටයි මහීමටයි.... මේක ලෙහෙනවට වඩා පැටලෙනවා අයියේ....."

"අපි මේක විසදමු තරූ අපිට බැරි නෑ.... මන් ඉන්නවනේ... "

කලබලේන් වගේ එකදිගට කියෙව්ව මගේ නලලට හාදුවල් තියෙන ගමන් අයියා මාව සන්සුන් කරා...

ගේ ගාවට ආපු අයියා ගේට්ටුව අරින්න බහින්න දොර ඇරියා.... ඒ තප්පරේට ආපහු දොර වහපු අයියා මන් දිහා බැලුවා....

"ඇයි අයියේ....??"
"අමතක උනා..."
"මොකාද්ම්ම්..."
"අය්යේ පිස්සුද කවුරුහරි දැක්කානම්..."

මොකද්ද කියල අහන්න ගිය මගේ වචනත් ගිලෙද්දී අයියා එක තප්පරෙකට මගේ තොල් උඩින් හාදුවක් තිබ්බා....

"ඉතින් මන් මොනවා කරන්නද ඒවා පෙනෙද්දී ඉඹින්නමයි හිතෙන්නෙ මට....".

එහෙම් කියලා හිනා උන අයියා ගේට්ටුව ඇරියා....

වාහනෙන් බැහැලා මාවත් වත්තම් කරගෙන ගෙට ගිය අයියා මාව සෝෆා එකෙන් ඉන්දුවා....

"අම්මා අපි ආවා...."
"ආහ්... දෙන්නටම මහන්සි ඇතිනේ මන් තේ හදන්නම්.... නාලා කරලා එන්නකෝ...."

අම්මා එහෙම කියලා කුස්සියට යද්දි අයියා මාවත් අල්ලන් කාමරේට ගියා....

"අයියා යන්න මන් නාගෙන එන්නම්..."
"........"
අයියට යන්න කිව්ව මන් ඵොනේ එක අතට ගත්තෙ දැනට දන්න දේ යාලුවන්ට කියන්න....

අදට ගත්තු ඵෝන් එක උදුරලා ගත්ත අයියා මාව තදට බදා ගත්තා....

"අතාරින්න අම්මලා එයී... එහාට වෙන්න...."
"දගලන්නේ නැතුව ඔහොම ඉන්න කවුරුත් එන්නෙ නෑ දොර වහලා...."

එහෙම කියලා තදින් බදා ගත්තා..... මගේ ඔලුව ඇතුලේ තිබුනු හැමදේම මොහොතකට අතුරුදහන් වුනා.... මගේ මුලු ලෝකෙම එකම එක පුංචි මොහොතකට හිස් වුනා.... සැහැල්ලුවක් දැනෙනකොට මන් ආපිට අයියාව බදා ගත්තා....

"දැන් හරිද තරූ...."
"ස්තුතියි..."
"එක මගේ යුතුකමක් තරූ.... අමාරු තැන් වල මං නැතුව වෙන කවුරු ලගින් ඉන්නද...."
"මට ඒක ගොඩක් ඕන වුනා...."
"ඔයා නොකිව්වට මට දැනුනා.... දැන් ටිකකට ඕවා අමතක කරලා වොශ් එකක් දාගෙන එන්න එලියට...."

එහෙම කිව්ව අයියා නලලට හදුවක් තියලා කමරෙන් එලියට ගියා....

අද මාව ආදරනීයම හාදු වැස්සකින් තෙමුනා....

___________________________
මම

Nara...