Letter of November [yizhan] sinhala

06 chapter

''ඒ ප්‍රශ්නේ ගාවගන්න කල් වැඩියි බන්..... පිලිවලට උත්තර ලියමු...... ලේසියි වගේ පෙනුනට සමහර ප්‍රශ්න වලට එක උත්තරයක් නැ.....''

මගේ වචන අපි දෙන්නගේ කතාව නතර කරද්දී...... අපිටම වෙන් වෙච්ච පරණ පුරුද්දෙ විදිහට අපි ඔහේ ගස්කොලන් දිහා බලාගෙන පැය බාගයක් විතර ඉදන් හිටියා......එක දෙයක් තේරුනා...... අපි නතරවුනා කියලා........ පිට ලෝකේ නතර වුනේ නෑ........ අපි නතර වුන හැම වෙලේකම වුනේ....... පිට ලෝකේ අපිව පරාද කරගෙන ඉස්සරහට ගිය එක.......

''අපි මේ පුරුද්ද නවත්තන්න ඕනේ තෙවිදුවා......''

ඒ මම හිතපු දේ වෙනසක් නැතුවම එයාටත් හිතිලා තිබුනා......

''ජීවිතේ උත්තර දන්නේ නැති ප්‍රශ්න වලට හිස්තැන නොතියා බොරු ලියන එක හරිද බන්....''

''හොදට බලපන් එහෙම කලොත් ජීවිත වලින් බාගයක්ම හිස්තැන්......''

''බොරු උත්තර දුන්නොත් ජීවිත්නේ බාගයක්ම බොරුව නෙවෙයිද.......''

''ඉක්මනට මැරෙන බව දැනගෙනත් ඇයි බන් පිළිකා ලෙඩ්ඩු බෙහෙත් ගන්නේ....... එකදවසක්ම හරි වැඩියෙන් ජීවත් වෙන්න..... අපිත් උත්තර හොයමු........ හිස්තනකට... බොරුවකට එහා ගිය..... හරිම උත්තරේ නොවුනත් ටිකක්ම හරි හොද උත්තරයක්..... මාත් උබ එක්ක ඉන්නවනේ.....''

''............................''

''මොනවා උනත් උබ ඔය පිලිවලට ලියන ප්‍රශ්න පත්තරේ මන් අහපු ප්‍රශ්නේ අන්තිමට හරි තියෙයි...... දැන් ම උත්තරයක් හිතපන්.....''

''සමහර විට උබ ප්‍රශ්නේ තේරුම් ගත්තා වැරදි ඇති....''

''මාත් එහෙම වෙන්න කියලා හිතනවා....''

''.................................''

එහෙම කියපු ප්‍රවීන් හොස්පිටල් එක ගියා..... ලොකු හුස්මක් එක්ක මගේ ප්‍රශ්න හොස්පිටල් එකේ ඇතුළු වෙන තැනින් අතෑරපු මම......මගේ ඇතිතේ හොයාගෙන ගියා.........

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

''දොස්තර මහත්තයා පුතාට කොහොමද දැන්.....''