Pazar günü İzmir'deki son günümüzdü. Gece yola çıkacaktık. Ali düşüncelerimin zihnimi bulandırmaması için bana boş bir an bile bırakmıyordu. Sabah hep birlikte kahvaltı sofrasındaydık.
"Arven, daha önce boyoz yedin mi hiç?"
Metin Bey'in sesiyle ona dönmüştüm.
"Evet... Ben 2 sene kadar İzmir'de yaşamıştım. O dönemden aşinayım buraya biraz."
"Bunu Gönül yaptı ama. Ye bakalım kaç puan vereceksin?"
"Estağfurullah..."
Boyozlardan bir tane alıp ısırmamla İzmirde yaşadığım çocukluk anılarım gözümün önünden kayıp gitmişti.
"Cidden çok güzel olmuş, ellerinize sağlık."
"Afiyet olsun güzel kızım."
"Yenge se-"
"Öhhöö!"
Sedat'ın sesini Ali öksürerek kamufle etmişti.
"Şey yani... Arven Abla... Sen daha önce stüdyoda çalıştın mı hiç?"
Önce utançla gülümsedim.
"Evet. Okulumuzda bir stüdyo var. Orada işlediğimiz derslerimiz oluyor. Harici stajımı yaparken de gerek rejide gerekse stüdyo içinde çalışmalarım oldu."
"Spikerlerin masanın altında aslında eşofmanla oturduğu doğru mu?"
Söylediğine gülümsemiştim.
"Sedat nereden aklına geliyor böyle sorular?"
"Hep merak etmişimdir abi."
"Yani belki bu şekilde tercih eden de vardır ama ben hiç rastlamadım diyeyim."
Birbirimizi tanıma çabası içinde bulunduğumuz bir sohbetle keyifli bir kahvaltının ardından Ali'yle dışarı çıkmıştık. Kış sonu olmasına rağmen hava güneşli ve çok güzeldi. Spor ayakkabılarımızı çıkarmış plajda yürüyüş yapıyorduk. Denizin vuran dalgaları bazen ayaklarımızın altından kayıp gidiyordu.
"Güzelim, kendini nasıl hissediyorsun,"
"Ali burası çok güzel ya. İyi ki gelmişiz, çok teşekkür ederim."
"Bizimkiler hakkında ne düşünüyorsun?"
"Ne düşüneceğim ki? Asıl onlar benim hakkımda ne düşünüyorlar?"
"Bizimkiler sana bayıldı. Zaten en başta ben sana bayılmışım yetmez mi?"
Yürümeyi bırakıp beni belimden tutmuştu. Gözlerimizi birleştirdiğinde mavilerine derin derin baktım.
"Arven, seni gerçekten çok seviyorum."
"Ben de seni çok seviyorum Ali."
"Hayatımda bir kızın beni bu kadar etkileyeceğini hiç düşünmezdim."
"Ben de gerçek aşkı bulabileceğimi düşünmezdim."
"Gerçekten mi?"
"Ne gerçekten mi?"
"Benim gerçek aşkın olduğuma inanıyor musun?"
"Evet. Yoksa yanılıyor muyum?"
"Hayır güzelim. Yanılmadığını her anında yanındayken kanıtlayacağım."
Dudaklarıma usulca kapanıp bir buse bırakmıştı. Elimi tutup deniz kenarı boyunca yürümeye devam ettik.
Akşama doğru eve gelip üzerimizi değiştirdik. Ali'yle ikimiz yemeğe çıkacaktık. Arabada mekana doğru ilerliyorduk.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EV ARKADAŞI (+18)
ChickLitÜniversite son sınıf öğrencisi olan Arven Yılmaz kaldığı yurttan atılır ve önceden tanışıklığı olan polis memuru Ali Güner ile anlaşma yaparak ev arkadaşı olurlar. Uyarı: Cinsellik ve +18 ifadeler içermektedir!