"Toplantı bitmiştir," diyerek ayağa kalktım. Kızım aramıştı, beni aramış olmalıydı ki ulaşamayıp Kerim'i aramıştı. Onu daha fazla bekletemezdim.
Hızlı adımlarla toplantı odasından çıkarak tenis masasının yanından geçtim. Yukarı çıkarak bahçeye çıktım. O sırada Arif'i görmüştüm. Yanındaki arabada Irmak vardı. Arif beni gördüğünde şaşırmıştı.
"Yenge?" dediğinde yanına doğru adımladım.
"Senin yengen ben değilim Arif. Bak, o arabanın içindeki kaşar senin yengen." Başını iki yana salladı.
"Yenge, vallahi bir kere bile yenge demedim ona. Vallahi. Ben değil, ekip, kimse ona yenge demedi. Demez de kimse." Arif'e bakıp gülümsedin.
"En son vurulduğunda görmüştüm seni? İyi misin şimdi?"
"İyiyim yenge. Turp gibiyim."
"Babamın adamları vurmuşu seni. Kusura bakma."
"Önemli değil yenge."
"Arif, benimle çalışmak ister misin?"
"Adamımı rahat bırak," duyduğum sesle başımı çevirdim. Yaman ve Egemen buradaydı.
"Senin gibi bir yalancının yanında olmasını istemiyorum. Arif, bir düşün tamam mı?"
"Yenge, çok isterim ama abimi bırakamam. Hem, dediğini yaparsam içeridekinden ne farkım kalır?" dediğinde Irmak'a laf atmıştı.
"Üff! Arif sen kabul et bence bu laftan sonra kesin kovuldun!" dedi Egemen. Yaman ise tepki vermemişti.
"Abi her gün kovuyor zaten beni," dediğinde Irmak'tan bahsediyordu. Kaşlarım çatıldı.
"Nedenmiş?" diye sorduğumda gülümsedi.
"Yenge demiyorum diye," dediğinde Egemen atladı.
"Rüya, geçen gün Arif yine kovulmuştu, görmek lâzım ama Arif bir dikildi böyle, benim yengem sen değilsin, benim yengem var zaten, diye."
"Birincisi, ben yenge falan değilim. Benim bir ismim var. İkincisi, git ona yenge de. Üçüncüsü, gerçekten benimle çalışmanı istiyorum."
"Kusura bakma yenge."
"Yenge değil," dediğimde başını iki yana salladı. Sıkıntılı bir nefes verdim. Kapıdan seslenen Kerim'in sesini duyduğumda ona doğru döndüm.
"Abla!" Başımı çevirdiğimde telefonu işaret ediyordu.
"Geliyorum şimdi!" dedim ben de. Başını salladı. Egemen yanıma gelip sessizce konuştu.
"Numaranı ver bana. Arayacağım seni," dediğinde başımı salladım.
"Başka birine vermeyeceksin ama?" dediğimde güldü.
"Kime verebilirim kızım?" Omuz silktim.
"Asistanına bıraktırırım numaramı." Başını salladı.
"Görüşürüz," diyerek bana sarıldığında ben de ona sıkıca sarılmıştım.
"Görüşürüz Egemen. Artık sık sık görüşeceğiz zaten," dediğimde neden bahsettiğimi anlamıştı.
"E iyi o hâlde. Yarın şirkette görüşeceğiz," dediğinde gülümsedim. Ondan ayrılıp Arif'e baktım.
"Görüşürüz Arif."
"Görüşürüz yenge." Arkamı döndüğümde hemen arkamda duran Yaman'ı görmüştüm.
"Aslında," diyerek girdim söze. "Evime gelen misafirlere çok misafirperver davranırım ama, sen siktir git buradan Yaman Karayel," dediğimde gülmüştü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Güzel ve Çirkin
Teen Fiction*MAFYA HİKÂYESİDİR* Annesi tarafından henüz çok küçükken terk edilen Mayıs Rüya Zorlu verildiği aile tarafından tabiri caizse kül kedisi gibi görülmektedir. Mayıs Rüya çektiği eziyetlerden bir adam sayesinde kurtulacaktır. Bu adam, Mayıs'a bir tek...
