Güzel ve Çirkin

4. Bölüm : Teklif

"Efendim, abi arabada bekliyor." Birden duyduğum ses ile yerimden sıçramıştım. Bu adamı ben nereden hatırlıyordum? Korktuğumu gördüğünde gülmemek için dudaklarını birbirine bastırmıştı. Çok komik!
Ha ha ha! İnsanlık hâli! Korkamaz mıyım?!

"Siz, dün bana çarpan kişi değil misiniz?" Gülümsemesi yüzünden silindi hemen.

"Ben, özür dilerim. İsteyerek olmadı."

"Tabii ki isteyerek olmamıştır. Bilerek çarpacak haliniz yok ya."

"Abi, arabada bekliyor."

"Ne? Kim?"

"Efendim, lütfen.."

"Ne diyorsunuz? Gerçekten anlamıyorum." Derin bir nefes aldı. Ardından elini kaldırarak iki parmağını oynattı. Arkamdan gelen iki adama doğru döndüm korkuyla. O anda ağzıma kapatılan şeyle gözlerimin kapandığını hissettim.

...

Gözlerimi zorlukla araladığımda nerede olduğumu algılayamamıştım. Bulunduğum yer karanlıktı. Gece mi olmuştu? Babam beni bu sefer öldürecekti. Net öldürecekti.

Korkuyla ayağa kalktığımda sırada bir ses duydum. Ardından yavaşça bir ışık yayıldı odaya. Karşımdaki kişiye baktığımda kaşlarım havalandı. Dün, kaldırımda kolumu tutmuştu bu adam. Babamın arkadaşları görmüştü. Şimdi de beni kaçırmış mıydı bu?

"Siz.." dedim şaşkınlıkla.

"Otur lütfen."

"Siz, beni neden kaçırdınız? Benim gitmem gerekiyor. Hemen gitmem gerekiyor." Kapıyı gördüğümde koşarak kapıya ilerlemiştim ki tam açacakken belime sarılan kollar gitmemi engellemişti. "Lütfen bırak beni. Bu sefer öldürür beni. Gerçekten öldürür."

"Öldüremez. İzin vermem. Beni dinlemeden gidemezsin bu evden." Gözlerimden yaşlar süzülüyordu.

"Ölmek istemiyorum," dediğimde çenesini omzumun üzerine koymuştu. Acıyla inlediğimde hızla başını çekti. Beni bir kerede kendine doğru çevirdiğinde sırtım kapıya dayanmıştı.

"Ölmeyeceksin. Bunu aklına sok! Ölmeyeceksin! Beni dinlemek zorundasın!"

Eve gittiğimde babam beni öldürecekti. Buna kimse engel olamazdı. Öldürecekti.

Korkuyla baktım gözlerine. Sıkıntılı bir nefes verdi.

"Önce gözlerindeki o korkuyu sil. Sana anlatacaklarımdan sonra o herifin bir daha sana dokunmasına izin vermeyeceksin."

"Bana ne anlatacaksın?" dedim çatık kaşlarla.

"Evet. Böyle böyle sil gözlerindeki korkuyu. Ayrıca yeşil gözlerine korku hiç yakışmıyor," diyerek göz kırptı. Ardından uzaklaşarak az önce kalktığı yere oturdu. Karşısını işaret ettiğinde derin bir nefes alarak karşısına oturdum. Ayağa kalktığında arkasını dönerek bir yere doğru gitti. Odaya yeni bakabiliyordum. Arkada büyük bir yatak vardı. Solda yan yana olacak şekilde iki kapı vardı. Yatağa ulaşmak için de iki merdiven vardı. Sağ tarafta büyük camın yanında bir terasa çıktığı belli olan bir kapı vardı. İki basamaktan çıkarak büyük yatağın yanındaki komodinin çekmecesini açarak eline aldığı üç zarfla tekrar yanıma gelerek karşıma oturdu. Önümdeki sehpaya ilk zarfı bıraktı.

"Nazmiye Zorlu annelik testi."

Hemen yanına ikinci zarfı bıraktı.

"İbrahim Zorlu babalık testi."

Ve son zarfı da diğer ikisinin yanına bıraktı.

"Yasemin Aktan annelik testi." Kaşlarım çatıldı.