ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေနေခါင္းကိုေရသုတ္ရင္းထြက္
လာတဲ့ထြဋ္ေခါင္ကိုထူးျမတ္မံႈေတေတနဲ႔ၾကည့္
ေနမိသည္။ရင္အုပ္ႂကြက္သားအဖုအထစ္ႀကီးေတြ၊ဝမ္းဗိုက္ႂကြက္သားအေျမႇာင္းႀကီးေတြနဲ႔ဒီ႐ုပ္နဲ႔ဒီခႏၶာကဆရာဝန္တဲ့လား။ဆရာဝန္ဆိုတာ
ျဖဴ ျဖဴ ႏုႏု...ေဖြးေဖြးဖတ္ဖတ္ေလးေတြလို႔ပဲထင္
ေနတာ။
"ၾကည့္လို႔မဝျဖစ္ေနတာလား"
"ဘာ..."
"ခင္ဗ်ားက်ဳပ္ကိုၾကည့္ေနတာမ်က္ေတာင္ခတ္ဖို႔ေမ့ေနသလားလို႔"
"မင္းကဆရာဝန္အစစ္လား"
"ေဟာဗ်ာ...ဆရာဝန္အစစ္မဟုတ္ရင္အစိုးရေဆးရံုမွာက်ဳပ္တာဝန္က်ပါ့မလားဗ်"
"မင္းၾကည့္ရတာဆရာဝန္နဲ႔မတူူဘူး"
"က်ဳပ္ကဘာနဲ႔တူေနတာတုန္း"
"ဂန္းစတားနဲ႔"
"ဟား...ဟား...ဟား။ဘာလို႔အဲလိုထင္တာလဲ"
"မင္းမွာဘာလို႔သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြရွိေနတာလဲ"
"အဘိုးကထည့္ေပးလိုက္တာ။က်ဳပ္ကမေခၚခ်င္ဘူးလို႔ျငင္းလို႔မရဘူး။အဲဒီႏွစ္ေယာက္ကအဘိုးစကားပဲနားေထာင္တာ"
"ဟင္း..."
သက္ျပင္းေလးခ်ရင္းၿငိမ္က်သြားတဲ့ထူးျမတ္ကိုသူမ်က္ေမွာင္ၾကဳံ႕ရင္းေမးမိသည္။
"ခင္ဗ်ားဘာျဖစ္သြားတာလဲ"
"မင္းအဘိုးကမင္းကိုေတာ္ေတာ္ခ်စ္မွာပဲေနာ္"
"ခ်စ္မယ္ထင္တာပဲ။သူခ်စ္တာကေၾကာက္စရာ
ႀကီး"
"သူလည္းအဆင္ေျပေလာက္မွာပါ"
"ဘယ္သူလဲ"
"ငါ့ညီေလး"
"ခင္ဗ်ားညီေလးကိုသတိရေနတာလား"
"တစ္ခါတစ္ေလသတိရတယ္"
*က်ဳပ္ကေတာ့အၿမဲတမ္းသတိရေနပါတယ္
ခင္ဗ်ားကို*
"သူ႔မွာလည္းအရမ္းေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့အဘိုးတစ္ေယာက္ရွိတယ္"
"ဟုတ္လား...က်ဳပ္ကိုေျပာျပေလ။သူ႔အေၾကာင္းေတြ"
"ေျပာစရာမရွိပါဘူး။ဒါေပမဲ့ငါ့ညီေလးကမင္းလိုေတာ့မဟုတ္ဘူး။သူကအရမ္းလိမၼာတယ္"
YOU ARE READING
My Guiding Star ,လမ္းျပၾကယ္...(လမ်းပြကြယ်)(Completed)
General Fiction*ဒီကစၿပီးေရွ႕ကိုဆို××××သူ႔ရဲ႕လိုအင္ရွိတာေတြ××××သိေအာင္ႀကိဳးစားရင္းေလ××××ကိုယ္ျဖည့္စြမ္းမယ္*
