အခန္း(၁၂)

291 18 3
                                    

ထြဋ္ေခါင္ကိုကို႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုအခ်ိန္အေတာ္
ၾကာေအာင္ဖိကပ္နမ္းရိႈက္ေနၿပီးမွျပန္လႊတ္ေပးလိုက္သည္။

"ဖြီ...ဖြီ...ရြံစရာႀကီး"

ကိုကိုကသူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလက္နဲ႔ပြတ္သပ္ၿပီးသုတ္ေနတာအားမရလို႔တစ္ရႉးေတြပါဆြဲထုတ္
ျပီးပါးစပ္ကိုပြတ္သုတ္ေနသည္။

"ခင္ဗ်ားကက်ဳပ္ကိုရြံတယ္ေပါ့"

"ရြံတာေပါ့။သေရေတြလူးကုန္ၿပီဟ"

အခုက်ေတာ့ရြံသြားၿပီေပါ့။ငယ္ငယ္တုန္းကက်
ေတာ့ကၽြန္ေတာ္ရႉရႉးေပါက္၊အီအီးပါထားတဲ့
ေဘာင္းဘီေတာင္ကိုကိုေလွ်ာ္ေပးခဲ့ၿပီးေတာ့။

"အဲေတာ့ခင္ဗ်ားကက်ဳပ္နဲ႔ျပန္မလိုက္ေတာ့ဘူး
ေပါ့"

"မလိုက္ဘူး"

"ရပါတယ္။ေနာက္က်ရင္အလည္လာေပါ့။
အိမ္နီးနားခ်င္းေတြပဲ"

"ဘာ"

"ေၾသာ္...ဟိုနားကတိုက္ျပာႀကီးကိုက်ဳပ္ဝယ္လိုက္ၿပီဆိုေတာ့အိမ္နီးနားခ်င္းေတြျဖစ္သြားၿပီေလ။ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနၾကရေအာင္"

"မင္းလိုေကာင္နဲ႔ဘယ္သူကခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေန
ခ်င္မွာတုန္း။ေစာက္႐ူးဆရာဝန္"

"က်ဳပ္ကအ႐ူးဆိုရင္ဘာလုပ္လုပ္အျပစ္လြတ္တယ္ေနာ္...လာခဲ့"

"အ...နာတယ္"

ထြဋ္ေခါင္ကိုကို႔လက္ကိုဆြဲေခၚေတာ့ကိုကိုက
႐ုန္းသည္။ဝက္ဝံနက္ကဝင္ခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ကိုကိုမလႈပ္ႏိုင္ဘဲျဖစ္သြားသည္။

ထြဋ္ေခါင္ကိုကို႔ကိုကားဆီဆြဲေခၚလာခဲ့သည္။
အိမ္ေရွ႕သစ္ပင္ေအာက္မွာထိုင္ေနတဲ့ညီမေလးကမ်က္လံုးျပဴ းေလးနဲ႔ၾကည့္ေနသည္။စုျမတ္ဟန္
သာလည္းကိုကိုနဲ႔ေနၿပီးေယာက္်ားစိတ္မ်ားေပါက္ေနၿပီလားမသိ။ျမင္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္တိုင္းေဘာင္းဘီရွည္နဲ႔တီရွပ္နဲ႔။မိန္းကေလးလိုဝတ္ထားတာအခုထိမျမင္ဖူးေသးဘူး။စုျမတ္ကသူတို႔နား
ေျပးလာၿပီး-

"ဆရာ...ကၽြန္မအကိုကိုဘာလုပ္မလို႔တုန္း"

"ငါသူ႔ကိုျပန္ေခၚသြားဦးမယ္"

"ေခၚသြားေလဆရာ"

"ဟမ္"

ထူးျမတ္အ့ံၾသသြားသည္။သူ႔ညီမကသူ႔ကိုၾကည္
ၾကည္ျဖဴ ျဖဴ နဲ႔ထည့္လႊတ္ေနတာလား။

My Guiding Star ,လမ္းျပၾကယ္...(လမ်းပြကြယ်)(Completed)Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora