အခန္းထဲကျမင္ကြင္းေၾကာင့္ထြဋ္ေခါင္ေဒါသတို႔ဝုန္းခနဲ႔ထလာသည္။ၿဖိဳးေသာ္က-
“ကို…ကိုထြဋ္…ညေနမွျပန္လာမွာမဟုတ္ဘူးလား”
“အခုျပန္လာေတာ့ဘာျဖစ္လဲ။ငါ့အိမ္ငါျပန္လာတာေလ”
“ဟုတ္…ဟုတ္ကဲ့”
ၿဖိဳးေသာ္အသံကအထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့နဲ႔။သူ႔လက္ထဲမွာလည္းအရက္ခြက္ကကိုင္လ်က္သားလက္ပူးလက္ၾကပ္မိေနသည္။ေဒၚလံုးတင္လာပို႔
သြားတဲ့ေရသန္႔ဘူးနဲ႔ထည့္ထားတဲ့အရက္သံုးဘူးကတစ္ဘူးကုန္ေနၿပီ။ၾကံရာပါၿဖိဳးေသာ္က-
“ဒါက…ဟိုအဲ…ကိုကိုဟန္သာအရက္ေတြအမ်ားႀကီးမေသာက္မိေအာင္ကၽြန္ေတာ္ကဒိုင္ခံ
ေသာက္ေပးေနတာပါ”
“အဲေတာ့ငါကေက်းဇူးတင္ရမွာလား"
“ဟုတ္ကဲ့"
“ဘာေျပာတယ္"
“ဟင္…မဟုတ္ပါဘူး"
ထြဋ္ေခါင္အခန္းထဲဝင္လာၿပီးကိုကို႔ေရွ႕ငုတ္တုတ္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ကိုကို႔လက္ထဲကအရက္ခြက္ကိုဆြဲလုၿပီး-
“ခင္ဗ်ားကဘာကိစၥအရက္ေသာက္ေနရတာလဲ"
“ေသာက္ခ်င္လို႔”
“ေသာက္ခ်င္လို႔ဆိုတိုင္းေသာက္လို႔ရမလား။ခင္ဗ်ားေျခေထာက္ကျပန္မေကာင္းခ်င္ေတာ့ဘူးလား"
“ငါအရက္ေသာက္တာနဲ႔ငါ့ေျခေထာက္ျပန္မေကာင္းတာဘာဆိုင္လို႔လဲ။ငါအိမ္မွာလိမ္လိမ္မာမာေနေနတာပဲ။ေဆးလည္းမွန္မွန္ေသာက္ေနတာပဲ"
“ေဆးမွန္မွန္ေသာက္တယ္ဟုတ္လား။ေဆးကိုအရက္နဲ႔ေသာက္ေနတာလား။ခင္ဗ်ားအစာအိမ္ေသြးေၾကာေပါက္ၿပီးေသခ်င္ေနတာလား။ဘယ္မလဲခင္ဗ်ားေသာက္တဲ့ေဆးေတြ”
ထြဋ္ေခါင္အခန္းထဲကေျပးထြက္ၿပီးသူ႔အခန္းထဲဝင္လာခဲ့သည္။စားပြဲေပၚကကိုကိုေသာက္တဲ့ေဆးေတြထည့္ထားတဲ့ေဆးဘူးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္
သည္။အေရာင္က်ေဆး၊အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆး၊အနာက်က္ေဆး၊အ႐ိုးအားေဆး၊ဗီတာမင္
အားေဆး။သူကိုယ္တိုင္ဝယ္ထည့္ေပးထားတဲ့
ေဆးကတ္ေတြအကုန္လံုးတစ္ကတ္စီေလ်ာ့ေနသည္။သူကိုကို႔ဆီျပန္ေရာက္သြားသည္။
YOU ARE READING
My Guiding Star ,လမ္းျပၾကယ္...(လမ်းပြကြယ်)(Completed)
General Fiction*ဒီကစၿပီးေရွ႕ကိုဆို××××သူ႔ရဲ႕လိုအင္ရွိတာေတြ××××သိေအာင္ႀကိဳးစားရင္းေလ××××ကိုယ္ျဖည့္စြမ္းမယ္*
