ထြဋ္ေခါင္ကိုကို႔ကိုဖက္ထားရင္းေကာင္းကင္ႀကီးကိုေမာ့ၾကည့္မိသည္။လျပည့္ေက်ာ္သြားၿပီမို႔လမင္းႀကီးကအေရာင္မွိန္သြားၿပီးဝိုင္းစက္မေနဘဲတစ္ျခမ္းေပ်ာက္ေနသည္။ၾကယ္ေလးေတြကေတာ့သူ႔အစုနဲ႔သူမွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္နဲ႔လင္းေနသည္။
ကိုကိုကေျမာက္ျမားလွစြာေသာၾကယ္ပြင့္ေလး
ေတြထဲကၾကယ္ပြင့္ေလးတစ္ပြင့္သာျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္ကိုယ့္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာသီးျခားျဖစ္တည္
ေနေသာၾကယ္ပြင့္ေလး။ထြဋ္ေခါင္ျပံဳးလိုက္မိသည္။အဘိုးရဲ႕ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈေအာက္ကေန႐ုန္းထြက္ေတာ့မယ္လို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တာနဲ႔လူကလြတ္ေျမာက္သြားသလိုခံစားရသည္။
"ကိုကို"
နားနားကပ္ၿပီးေခၚလိုက္တဲ့သူ႔အသံေၾကာင့္ကို
ကို႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေလးဆတ္ခနဲ႔တုန္သြားသည္။ဘာမွေတာ့မတု႔ံျပန္။ထြဋ္ေခါင္ကပဲဆက္ေျပာ
လိုက္သည္။
"ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းျမတ္ဟန္သာပါကိုကို"
"ဟင္း..."
ကိုကိုသက္ျပင္းခ်ေနသည္။ကိုကို႔ႏွာေခါင္းက
ထြက္လာတဲ့ေလေႏြးေႏြးကကိုကို႔ကိုသိုင္းဖက္
ထားတဲ့သူ႔ရဲ႕လက္ေပၚေလေငြ႕လာဟပ္သည္။
"ငါသိတယ္"
"ဟင္...ကိုကိုကကၽြန္ေတာ့္ကိုမွတ္မိေနတာလား"
"စေတြ႕တုန္းကမမွတ္မိဘူး။စိတ္ထဲမွာေတာ့မင္းကိုအရမ္းရင္းႏွီးေနတယ္။ေနာက္ေတာ့"
"ေနာက္ေတာ့ဘယ္လိုသိသြားတာလဲ"
"မင္းမူးေနတုန္းက"
"ကၽြန္ေတာ္မူးေနတုန္းကဖြင့္ေျပာမိတာလား"
"မဟုတ္ဘူး။မင္းလက္စြပ္ကိုငါခၽြတ္ၾကည့္မိတာ"
"ဘာလို႔လက္စြပ္ကိုခၽြတ္ၾကည့္တာလဲ"
"ေသခ်ာသိခ်င္လို႔ေလ။မင္းကဘယ္သူလဲဆိုတာ"
"ကိုကိုသိေနတာကၽြန္ေတာ့္ကိုဘာလို႔ဖြင့္မေျပာတာလဲ"
"မင္းကမွမသိေစခ်င္တာ"
"အဲဒီေနာက္ပိုင္းကိုကိုအရမ္းလိမၼာသြားတယ္ေနာ္"
"မင္းစိတ္ပ်က္သြားမွာစိုးလို႔"
VOUS LISEZ
My Guiding Star ,လမ္းျပၾကယ္...(လမ်းပြကြယ်)(Completed)
Fiction générale*ဒီကစၿပီးေရွ႕ကိုဆို××××သူ႔ရဲ႕လိုအင္ရွိတာေတြ××××သိေအာင္ႀကိဳးစားရင္းေလ××××ကိုယ္ျဖည့္စြမ္းမယ္*
