ကိုကို႔အိမ္ကိုေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ။ညေနခင္းေရာက္ေနၿပီမို႔ထမင္းဆိုင္မွာထမင္းစားေနသူအခ်ိဳ႕
ရွိေနသည္။ထမင္းဆိုင္ဝင္းထဲကိုဝင္လာၿပီးဆိုင္အေနာက္ဘက္ကစိုက္ခင္းေတြၾကားထဲထိကားေမာင္းလာခဲ့သည္။ကိုကိုေနတဲ့အိမ္ေရွ႕ကို
ေရာက္ေတာ့ဆိုင္ကယ္တစ္စီးရပ္ထားတာေတြ႕
ရသည္။သစ္ပင္ေအာက္ကစားပြဲဝိုင္းမွာေစာညိဳထိုင္ေနသည္။ထြဋ္ေခါင္ကားထဲကထြက္လာၿပီး-
“မင္းကခုထိမျပန္ေသးဘူးလား”
“ဗ်ာ…ဘာလို႔လဲ"
“မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မွာေလ။ေက်ာက္တစ္လံုးထိျပန္ရမွာမဟုတ္ဘူးလား"
“ကၽြန္ေတာ္ကဒီမွာညအိပ္မွာဗ်”
“ဘာ…မင္းကဘာလို႔ညအိပ္မွာလဲ”
“ကၽြန္ေတာ္နားရက္ရရင္ဒီမွာလာေနတာေလ"
“ရႈပ္ရႈပ္ယွက္ယွက္…ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ေနပါလား”
“ဒါကၽြန္ေတာ့္အိမ္ပဲ”
“ဘာကြ”
“ကၽြန္ေတာ့္မိဘေတြဆံုးသြားကတည္းကကၽြန္ေတာ့္မွာအိမ္မရွိေတာ့ဘူး။ကိုကိုဟန္သာ့အိမ္ကကၽြန္ေတာ့္အိမ္ပဲ"
ထြဋ္ေခါင္ကိုကို႔ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
“က်ဳပ္လည္းဒီအိမ္မွာညအိပ္မွာေနာ္"
“ရႈပ္ရႈပ္ယွက္ယွက္ကြာ"
ထြဋ္ေခါင္ခ်က္ခ်င္းကိုဝဋ္လည္သည္။ခုနေလး
တင္ကပဲေစာညိဳကိုရႈပ္တယ္လို႔ေျပာထားတာ။ကိုကိုက-
“မင္းအိမ္ကဟိုနားေလးမွာမဟုတ္လား။ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္။နီးနီးေလးပဲ”
“က်ဳပ္ျပန္ရင္ခင္ဗ်ားပါလိုက္ရမွာ"
“မလိုက္ႏိုင္ဘူး"
“မလိုက္ႏိုင္ရင္က်ဳပ္ကိုျပန္မလႊတ္နဲ႔"
“မင္းေနဖို႔ေနစရာမရွိဘူးကြ"
“ခင္ဗ်ားအခန္းရွိတာပဲ"
“ထားလိုက္ေတာ့…မင္းတပည့္ေတြအတြက္ေနစရာမရွိဘူး”
“သူတို႔ကိုအိမ္ျပန္အိပ္ခိုင္းလိုက္မယ္"
“မင္းပါတစ္ခါတည္းလိုက္သြား”
VOUS LISEZ
My Guiding Star ,လမ္းျပၾကယ္...(လမ်းပြကြယ်)(Completed)
Fiction générale*ဒီကစၿပီးေရွ႕ကိုဆို××××သူ႔ရဲ႕လိုအင္ရွိတာေတြ××××သိေအာင္ႀကိဳးစားရင္းေလ××××ကိုယ္ျဖည့္စြမ္းမယ္*
