အခန္း(၄၇)

206 17 2
                                    

ထြဋ္ေခါင္မနက္ေစာေစာအိပ္ယာကႏိုးလာသည္။အိပ္မက္မက္ၿပီးလန္႔ႏိုးသြားျခင္းျဖစ္သည္။အိပ္မက္ထဲတြင္ထြဋ္ေခါင္ေလွကားေပၚကျပဳတ္
က်ၿပီးေရွ႕သြားတစ္ေခ်ာင္းက်ိဳးသြားသည္။က်ိဳးတာကအေပၚသြား။သြားစိလိုက္ေတာ့ျပတင္းေပါက္ေလးဖြင့္ထားသလိုျဖစ္ေနသည္။ကေလးေတြငယ္ငယ္ကသြားပိုးစားၿပီးေရွ႕သြားမရွိေတာ့သလိုမိ်ဳးသူလည္းေရွ႕သြားတစ္ေခ်ာင္းမရွိေတာ့ဘဲသြားက်ိဳး(သက်ိဳး)ေလးျဖစ္ေနသည္။

ထြဋ္ေခါင္အိပ္မက္ကႏိုးေတာ့စိတ္ထဲမွာမၾကည္
လင္။ကိုကိုကေတာ့သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာအသက္ရႉသံမွန္မွန္နဲ႔အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ခါတိုင္းေန႔ေတြဆိုရင္
မနက္ခင္းအိပ္ယာႏိုးတဲ့အခ်ိန္ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲမွာကိုကိုရွိေနပါလားဆိုတဲ့အသိနဲ႔ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ရသည္။အခုကစိတ္ထဲမွာေပ်ာ္ရႊင္မေနဘဲေလးလံ
ေနသည္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ထြဋ္ေခါင္ခံစားခ်က္ကိုလ်စ္လ်ဴ ရႈပစ္လိုက္သည္။သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာကိုကိုရွိေနသည္။ဘာမဆိုရင္ဆိုင္ဖို႔အခ်စ္စြမ္းအားေတြအ
ျပည့္ရွိေနသည္။

ထြဋ္ေခါင္အိပ္ယာကထၿပီးေရခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲသည္။ကိုကို႔အတြက္ပါေရပူေရေအးစပ္ေပးလိုက္သည္။ကိုကိုအိပ္ယာကႏိုးလာေတာ့သူကိုကို႔ကိုစခ်င္လာသည္။

"ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းကကိုကိုကၽြန္ေတာ့္ကိုေရခ်ိဳးေပးခဲ့တယ္ေနာ္"

"အင္း..."

"ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုးကို ကိုကိုျမင္ဖူးမွာ
ေပါ့"

"ျမင္ဖူးတယ္ေလ"

"အခုေရာၾကည့္ဦးမလား"

"ဘာ"

"ငယ္ငယ္ကနဲ႔အခုနဲ႔ဘာကြာသြားလဲလို႔ၾကည့္ဦးမလား"

"လခြီးမသားေလး"

ကိုကိုသူ႔ကိုဆဲၿပီးေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္။ေနာက္ေက်ာဖက္ကၾကည့္ရတာကိုကို႔နားရြက္ေလးေတြနီရဲေနသည္။ကိုကိုကသူ႔စကားေၾကာင့္ရွက္သြားတာလား။ဒါေလးေျပာတာကို။

🌻

🌻

ထြဋ္ေခါင္ေဆးရံုေရာက္သြားေတာ့အေရးေပၚလူနာတစ္ေယာက္ကိုခြဲခန္းဝင္ရသည္။ထြဋ္ေခါင္လူနာခြဲေနတုန္းမွာသူ႔ဆီကိုဖုန္းဝင္လာသည္။ခြဲခန္းထဲမွာ runner လုပ္ေနတဲ့ဆရာမေလးကဖုန္းကိုင္ၿပီးထြဋ္ေခါင္နားနားကပ္ေပးသည္။ဖုန္း
ေခၚသူကအဘိုးျဖစ္ေနလို႔ထြဋ္ေခါင္လ်စ္လ်ဴ ရႈလို႔မရ။

My Guiding Star ,လမ္းျပၾကယ္...(လမ်းပြကြယ်)(Completed)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang