ထြဋ္ေခါင္ကေလးကိုသားအိမ္ထဲကေနထုတ္ဖို႔
ႀကိဳးစားသည္။ကေလးလက္တစ္ဖက္ကေမြးလမ္းေၾကာင္းကေနအျပင္ထြက္ေနတဲ့အျပင္ခႏၶာကိုယ္ကပါကန္႔လန္႔ဆိုေတာ့ဆြဲထုတ္ရတာခက္
ခဲေနသည္။ကေလးကိုအေမ့ဗိုက္ထဲကေနေအာင္ျမင္စြာနဲ႔ဆြဲထုတ္ႏိုင္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာေကာင္းခ်ီးေပးျခင္းခံလိုက္ရသည္။တစ္ေဆးရံုလံုးမီးျပတ္ၿပီးေမွာင္အတိက်သြားသည္။
ကေလးကလည္းေပ်ာ့ဖတ္ေနသည္။ျပာႏွမ္းေနသည္။ကေလးကိုအခ်င္းႀကိဳးျဖတ္ၿပီးဆရာမအ
ငယ္ေလးလက္ထဲထည့္ေပးလိုက္သည္။ကေလးကိုႏွာႏွပ္ရမွာမို႔ၿဖိဳးေသာ္ကိုပါကေလးဆီလိုက္သြားခိုင္းလိုက္သည္။ထြဋ္ေခါင္နဲ႔ေမျမတ္မြန္
ကသားအိမ္ျပန္ခ်ဳပ္ဖို႔ႀကိဳးစားၾကသည္။ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲထဲမွာေအးေမာင္ကဓာတ္မီးနဲ႔ထိုးျပသည္။ေမျမတ္မြန္ကသူ႔ဆရာမအငယ္ေလးဆီ
လွမ္းေအာ္သည္။
"အိမြန္ေရ...ဦးတင္ၿမိဳင္ကိုဖုန္းဆက္။အခုခ်က္
ခ်င္းဖုန္းဆက္။မီးစက္လာႏိႈးေပးလို႔ေျပာ။အေရး
ႀကီးတယ္ဟ။ဖုန္းမကိုင္ရင္ဝန္ထမ္းလိုင္းခန္းကိုေအးေမာင္ေျပးေခၚေခ်။လူနာကိုဗိုက္ျပန္ပိတ္ရဦးမွာ။လုပ္ၾကဟ"
အိမြန္က ကေလးကိုၿဖိဳးေသာ္လက္ထဲထည့္ၿပီး
လက္အိတ္ခၽြတ္ကာေရမီးဆရာႀကီးဆီဖုန္းေခၚသည္။တစ္ခါလည္းမကိုင္။ႏွစ္ခါလည္းမကိုင္။သံုးႀကိမ္ေျမာက္မွာကိုင္သည္။ခြဲစိတ္ခန္းေနာက္
ေဖးတြင္မီးစက္ထားသည့္တဲေလးရွိသည္။မသံုးတာၾကာလို႔တဲထဲထိေတာင္ျမက္ပင္ေတြေပါက္ေနသည္။ဦးတင္ၿမိဳင္မီးစက္ႏိႈးရင္ႏိုးပ့ါမလားမသိ။အကုန္လံုးအလုပ္လုပ္ရင္းငိုခ်င္းခ်ရမလိုျဖစ္ေနသည္။
ထြဋ္ေခါင္ကလူနာကိုေသြးတိတ္ေအာင္အေမွာင္ထဲမွာစမ္းတဝါးဝါးနဲ႔ခ်ဳပ္ေနသည္။ၿဖိဳးေသာ္ကလည္းကေလးအသက္ျပန္ရႉေအာင္ကေလးကို CPR လုပ္ေနသည္။ကေလးႏွလံုးခုန္သံျပန္ၾကားလာရေတာ့အိမြန္ကတစ္ကိုယ္လံုးအညစ္အ
ေၾကးေတြစင္ေအာင္သုတ္ေပးသည္။ခ်က္ႀကိဳးျဖတ္ေပးသည္။မီးကျပတ္ေနေတာ့ခၽြဲစုပ္စက္ကသံုးမရ။ syringe ပိုက္နဲ႔ပဲရသေလာက္စုပ္ထုတ္ေနရသည္။ကေလးကအခၽြဲေတြရွင္းၿပီးေအာက္ဆီဂ်င္ရသြားေတာ့မွတအဲ့အဲ့အသံထြက္လာသည္။ကေလးအသံၾကားရတာအေမာတစ္ဝက္သက္သာသည္။
VOCÊ ESTÁ LENDO
My Guiding Star ,လမ္းျပၾကယ္...(လမ်းပြကြယ်)(Completed)
Ficção Geral*ဒီကစၿပီးေရွ႕ကိုဆို××××သူ႔ရဲ႕လိုအင္ရွိတာေတြ××××သိေအာင္ႀကိဳးစားရင္းေလ××××ကိုယ္ျဖည့္စြမ္းမယ္*
