ထြဋ္ေခါင္ဆရာဝန္ခန္းထဲဝင္လာၿပီးစားပြဲေပၚနားၾကပ္ပစ္ခ်ကာေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္
သည္။
*ကိုကို...ဘယ္ေလာက္ပဲနာက်င္ခံစားရပါေစညီေလးနဲ႔ညီမေလးကိုေပးမသိဘဲသူတစ္ေယာက္တည္းပဲႀကိတ္မွိတ္ခံစားခဲ့တဲ့ကိုကို*
ထြဋ္ေခါင္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူစိုးေသာ္တာဆီဖုန္း
ေခၚလိုက္သည္။စိုးေသာ္တာကသူ႔ရဲ႕ေက်ာင္းေနဘက္သူငယ္ခ်င္း။ဆရာဝန္အလုပ္ကိုမလုပ္ဘဲအျပင္မွာစီးပြားေရးလုပ္ေနတဲ့သူ။ကိုကိုေျပာတာမွန္သည္။ဝါသနာလည္းမပါ၊ေစတနာလည္းမပါ
...ဒီစိုးႀကီးဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္းဆရာဝန္ဆိုတဲ့ဂုဏ္ပုဒ္ကိုဘြဲ႕လက္မွတ္ပဲယူခဲ့တဲ့ေကာင္။သူဖုန္းဆက္ေတာ့ခ်က္ခ်င္းပဲဖုန္းကိုင္သည္။
"ေဟ့ေကာင္သားႀကီးေျပာ"
"ေအး...မင္းအေဖထြဋ္ေခါင္ေျပာစရာရွိတယ္။
ေသခ်ာနားေထာင္"
"ဘာတုန္းဟ...မင္းအခုေရာက္ေနတဲ့ေနရာကအဆင္မေျပဘူးလား"
"ေျပတယ္...ေျပတယ္...ေျပေအာင္ေနေနတယ္"
"အဲေတာ့မင္းကဘာေျပာခ်င္တာလဲ"
"ambulance တစ္စီးဝယ္ၿပီးငါ့ဆီပို႔ေပးစမ္းကြာ"
"မင္းဘာလုပ္မလို႔တုန္း"
"ငါပ်င္းလို႔ေလွ်ာက္စီးမလို႔"
"ေအး...ေအးသိပါၿပီကြာ။ဘာလုပ္ဖို႔တုန္းဆိုတာကမင္းကလႉမလို႔လားလို႔ေမးတာပါ"
"လႉရမွာေပါ့။မလႉလို႔လည္းဘယ္သူ႔ဆီမွခြဲတမ္းခ်လို႔မရဘူး။ဒီကလူေတြအကုန္လံုးငမြဲေတြခ်ည္းပဲ"
"ဟား...ဟား...ဟား...မင္းကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ေနရာပဲေလ"
"အဲဒါေၾကာင့္မို႔အဆင္ေျပေအာင္ေနေနတယ္လို႔"
"သိၿပီသိၿပီ...ambulance တစ္စီးရွာၿပီးငါအျမန္ဆံုးပို႔လိုက္မယ္။ကုန္က်စရိတ္ကဘယ္သူရွင္းမွာလဲ။မင္းလား...မင္းအဘိုးလား"
"ေအး...ကားကိုငါ့ဆီပို႔ၿပီးအေႂကြးေတာင္းစာရြက္ကိုအဘိုးဆီပို႔လိုက္။အလႉရွင္နာမည္ကိုအဘိုးနာမည္တပ္ေပးမယ္လို႔ေျပာလိုက္"
"ဟင္ကြာ...အဘိုးက႐ိုက္လႊတ္ေနဦးမယ္"
"႐ိုက္လႊတ္ရင္လည္းေျပးေပါ့ကြ။မင္းေျခေထာက္ေတြေကာင္းသားပဲ"
ESTÁS LEYENDO
My Guiding Star ,လမ္းျပၾကယ္...(လမ်းပြကြယ်)(Completed)
Ficción General*ဒီကစၿပီးေရွ႕ကိုဆို××××သူ႔ရဲ႕လိုအင္ရွိတာေတြ××××သိေအာင္ႀကိဳးစားရင္းေလ××××ကိုယ္ျဖည့္စြမ္းမယ္*
