ထြဋ္ေခါင္သူ႔အဘိုးမ်က္ႏွာကိုေသခ်ာစိုက္ၾကည့္
ျပီးမယံုၾကည္ႏိုင္သည့္ေလသံႏွင့္ေမးမိသည္။
“အဘိုးကကိုကို႔ကိုေရြးလိုက္တာလား"
“ဒါေပါ့။ငါလိုစီးပြားေရးသမားကစီးပြားေရးမ်က္စိနဲ႔ၾကည့္ေတာ့ငါ့လိုလူမိ်ဳးကိုပဲျမင္တယ္။မင္းကေတာ့ငါ့ေျမးဆိုေပမဲ့ငါ့အလုပ္ေတြလက္လႊဲေပးဖို႔
မင္းမွာအရည္အခ်င္းမရွိဘူး"
ထြဋ္ေခါင္မ်က္ခံုးအစံုျမင့္တက္သြားရသည္။
“ကၽြန္ေတာ္ကဆရာဝန္ဘြဲ႕ရထားတဲ့သူပါေနာ္"
“No…no…မင္းရထားတဲ့ဘြဲ႕ကေဆးကုတဲ့ေနရာမွာပဲအသံုးဝင္တယ္။မင္းရဲ႕ေဆးရံုကိုတစ္ေခါက္လိုက္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔မင္းရဲ႕အရည္အခ်င္းကိုငါသိသြားၿပီ။တစ္ေဆးရံုလံုးငါ့နာမည္တပ္ၿပီးလႉထားတာကုသိုလ္ရပါတယ္။ဒါေပမဲ့မင္းလိုပရဟိတဆရာဝန္လက္ထဲငါ့လုပ္ငန္းေတြအပ္
လိုုက္ရင္အကုန္အရင္းျပဳတ္ၿပီးေဒဝါလီခံရလိမ့္
မယ္"
“အဘိုးကလည္းအရင္းျပဳတ္တဲ့အထိေတာ့
ကၽြန္ေတာ္မည့ံပါဘူး"
“မည့ံေပမဲ့မင္းမွာစီးပြားေရးအျမင္မရွိဘူးေလ။စီးပြားေရးအျမင္ရွိတဲ့မင္းအကိုဖက္လံုးကိုေတာ့ငါယံုၾကည္တယ္။သူမ်ားဆီကသာရေအာင္ယူမွာ။သူ႔အိတ္ထဲကေတာ့အပါခံမဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး။ဒီေကာင္ကေငြကိုေငြမွန္းသိတယ္။ေငြကိုတန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္းသိတယ္။ေငြမက္တယ္။ဒါေပမဲ့ဒီေကာင္ကပ္ေစးမနဲဘူး”
ထိုစကားကိုေတာ့ထြဋ္ေခါင္ေထာက္ခံမိသည္။ကိုကိုကေငြကိုဘယ္ေနရာကရရ ရေအာင္ရွာသည္။ၿပီးေတာ့ေပးသင့္ေပးထိုက္တဲ့သူေတြကိုေပးကမ္းစြန္႔က်ဲသည္။အဘိုးက-
“ဒီေကာင္ကစီးပြားေရးအျမင္ရွိတယ္။ဘယ္လိုအေနအထားမ်ိဳးမွာေရာက္ေနေနစီးပြားေရးမ်က္စိနဲ႔ၾကည့္တယ္။သူငါ့ကိုျမင္ေတာ့ရန္သူလိုျမင္ေနလိမ့္မယ္လို႔ငါထင္ေနတာ…မဟုတ္ဘူးပဲ။သူကငါ့ကိုဘယ္လိုျမင္လဲသိလား”
ထြဋ္ေခါင္ေခါင္းရမ္းျပမိသည္။
“မသိဘူး"
“သူကငါ့ရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ကိုျမင္တယ္။အဲဒီလိုအပ္ခ်က္ကိုျဖည့္ဆည္းေပးၿပီးငါ့ဆီကေနသူလိုခ်င္တာျပန္ေတာင္းတယ္။သူနဲ႔ငါနဲ႔ဆက္ဆံေရးကေမတၱာနဲ႔ျပဳစုေပးရေလာက္ေအာင္ခ်စ္ကၽြမ္း
ဝင္မေနဘူး”
BẠN ĐANG ĐỌC
My Guiding Star ,လမ္းျပၾကယ္...(လမ်းပြကြယ်)(Completed)
Tiểu Thuyết Chung*ဒီကစၿပီးေရွ႕ကိုဆို××××သူ႔ရဲ႕လိုအင္ရွိတာေတြ××××သိေအာင္ႀကိဳးစားရင္းေလ××××ကိုယ္ျဖည့္စြမ္းမယ္*
