ထြဋ္ေခါင္ကိုကို႔ကိုအဝတ္နဲ႔ဖံုးအုပ္ထားတဲ့အရာတစ္ခုေရွ႕ေခၚသြားသည္။အုပ္ထားတဲ့ပိတ္စအ
ဝတ္ကိုဆြဲဖယ္လိုက္ေတာ့ဆိုင္းဘုတ္ေလးတစ္
ခုထြက္လာသည္။"လမ္းျပၾကယ္စာၾကည့္တိုက္"တဲ့။
ထူးျမတ္ထြဋ္ေခါင္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ထြဋ္ေခါင္က႐ုတ္တရတ္ႀကီးသူ႔ေရွ႕မွာဒူးေထာက္ခ်လိုက္သည္။
"မင္းဘာလုပ္တာလဲ"
"ကိုကို...ကၽြန္ေတာ္ကိုကို႔ကိုလက္ထပ္ပါရေစ"
ထြဋ္ေခါင္ကလက္စြပ္ဘူးေလးကိုဖြင့္ျပၿပီးသူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္ေနသည္။
"ညီေလး"
"ကိုကိုကကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့အၿမဲတမ္းေတာက္ပေနတဲ့ၾကယ္ပြင့္ေလးတစ္ပြင့္ပါ။ကိုယ္ပိုင္အလင္းေရာင္နဲ႔ေတာက္ပေနၿပီးကၽြန္ေတာ့္ကိုအေႏြးဓာတ္ေပးႏိုင္တဲ့ၾကယ္ပြင့္ေလးပါ။ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အထီးက်န္ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ဘဝကို ကိုကိုကကိုယ္ပိုင္အလင္းေရာင္နဲ႔လမ္းျပေပးႏိုင္တယ္။ဒါေၾကာင့္ကိုကိုကကၽြန္ေတာ့္ဘဝရဲ႕လမ္းျပ
ၾကယ္ေလးျဖစ္ေပးႏိုင္မလား"
ကိုကိုဘာမွျပန္မေျဖပါ။ခ်ိဳင္းေထာက္ေလးကိုခ်ၿပီးသူ႔ေရွ႕မွာဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္သည္။
"ညီေလး"
"ကၽြန္ေတာ္ညီေလးမျဖစ္ခ်င္ဘူး"
"ဒါေပမဲ့ငါတို႔က..."
"ဘာမွမေတာ္ဘူးေလ။ညီမေလးနဲ႔ပဲေတာ္တာ။ကိုကိုနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ကဘာမွမေတာ္ဘူး။ကၽြန္ေတာ္တို႔ကသူစိမ္းေတြ"
"ငါမင္းကိုသူစိမ္းတစ္ေယာက္လို႔ဘယ္တုန္းကမွမေတြးခဲ့ဘူး"
"ကၽြန္ေတာ္လည္းမေတြးခဲ့ဘူး။ဒါေၾကာင့္မို႔ကၽြန္
ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အရင္းႏွီးဆံုးသူစိမ္းေတြျဖစ္ၾကရေအာင္"
ကိုကိုကသူ႔လက္ထဲကလက္စြပ္ကိုယူၿပီး-
"ဒီလက္စြပ္ကငါနဲ႔ေတာ္လို႔လား"
"အဲဒါအဘြားရဲ႕လက္စြပ္"
"အဲဒါေၾကာင့္မို႔ငါနဲ႔ေတာ္လို႔လားလို႔"
"မေတာ္ရင္လည္ပင္းမွာႀကိဳးနဲ႔ဆြဲေပးမယ္"
"ေအးပါကြာ။မင္းအဘြားကအရင္ဘဝကငါနဲ႔
ဘာေတာ္လဲမသိဘူး။သူ႔အေမြေတြအကုန္လံုးငါပဲရေနတယ္။အဘိုးကလည္းအဘြားရဲ႕ရင္ထိုးေလးေပးတယ္။အဘြားရဲ႕ရင္ထိုးမွာစိန္ပြင့္ဆယ္ပြင့္ပါတယ္"
YOU ARE READING
My Guiding Star ,လမ္းျပၾကယ္...(လမ်းပြကြယ်)(Completed)
General Fiction*ဒီကစၿပီးေရွ႕ကိုဆို××××သူ႔ရဲ႕လိုအင္ရွိတာေတြ××××သိေအာင္ႀကိဳးစားရင္းေလ××××ကိုယ္ျဖည့္စြမ္းမယ္*
