ထူးျမတ္အိပ္ယာကႏိုးလာခဲ့သည္။ခါတိုင္းဆိုရင္ထြဋ္ေခါင္ကအရင္ထၿပီးသူႏိုးတာနဲ႔မ်က္ႏွာသစ္ေပးဖို႔၊အဝတ္အစားလဲေပးဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတတ္သည္။ေအာက္ဆင္းရင္ေလွကားေပၚကေခ်ာ္က်မွာစိုးလို႔သူ႔ကိုေဘးကေနထိန္းကိုင္ၿပီးဆင္းသည္။တစ္ခါတစ္ေလစိတ္မရွည္ရင္ေပြ႕ခ်ီၿပီးေခၚတဲ့အခါလည္းရွိသည္။
ဒီေန႔ေတာ့ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အမူးသမားေလးကအိပ္ေမာက်ေနသည္။ထူးျမတ္ကိုယ့္ဘာ
သာပဲခ်ိဳင္းေထာက္ကိုအားကိုးၿပီးလုပ္စရာရွိတာလုပ္လိုက္သည္။မ်က္ႏွာသစ္အဝတ္အစားလဲၿပီးေအာက္ထပ္ဆင္းလာခဲ့သည္။ခါတိုင္းလိုဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ထိန္းကိုင္ေပးမဲ့သူမရွိေတာ့ေလွကားေပၚကေနတစ္ထစ္ခ်င္းသတိထားၿပီးဆင္းလာခဲ့သည္။
မီးဖိုခန္းထဲဝင္လာေတာ့ဝက္ဝံနက္ကမနက္စာအတြက္ျပင္ဆင္ေနသည္။ထမင္းဆိုင္ကမနက္
စာလာပို႔သြားတာမို႔ဝက္ဝံနက္ဘာမွခ်က္စရာမလိုေပ။အဆင္သင့္ခူးခပ္ျပင္ဆင္ေပးရံုသာျဖစ္
သည္။ထူးျမတ္ကမီးဖိုခန္းထဲဝင္လာၿပီးသူ႔ကို
ေမးလိုက္သည္။
“သံပုရာသီးရွိလား"
“သံပုရာသီးကဘာလုပ္ဖို႔တုန္း"
“မင္းတို႔သခင္ေလးအတြက္ေဖ်ာ္ေပးမလို႔။သူႏိုးလာရင္ေခါင္းကိုက္ေနမွာစိုးလို႔”
“အာ…ရပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ေဖ်ာ္ေပးလိုက္
မယ္”
“မင္းတို႔သခင္ေလးကိုမင္းတို႔ဘယ္အရြယ္က
စသိခဲ့တာလဲ"
“သူဆယ္တန္းေအာင္တဲ့အခ်ိန္ကစသိခဲ့တာ
ပဲ။ဥကၠဌႀကီးကသူ႔ကိုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုငွားခဲ့တာ”
“သူ႔ကိုဘယ္လိုျမင္လဲ"
“ဗ်ာ”
“သူေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ႀကီးျပင္းလာခဲ့တာလား"
“အင္း…ေပ်ာ္လားမေပ်ာ္လားေတာ့မသိဘူး။သူ႔မ်က္ႏွာကအၿမဲတမ္းခပ္တည္တည္ပဲေနတာ”
“သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆိုရင္ေရာေပ်ာ္ရႊင္ရယ္
ေမာေနတာမိ်ဳးရွိလား”
“သခင္ေလးကအေပါင္းအသင္းနဲတယ္။သူနဲ႔
ေပါင္းတာအကိုေလးၿဖိဳးေသာ္တို႔ေမာင္ႏွမ
ေတြပဲရွိတယ္။သူတို႔နဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ေပ်ာ္ရႊင္ေန
တဲ့ပံုပါပဲ"
BẠN ĐANG ĐỌC
My Guiding Star ,လမ္းျပၾကယ္...(လမ်းပြကြယ်)(Completed)
Tiểu Thuyết Chung*ဒီကစၿပီးေရွ႕ကိုဆို××××သူ႔ရဲ႕လိုအင္ရွိတာေတြ××××သိေအာင္ႀကိဳးစားရင္းေလ××××ကိုယ္ျဖည့္စြမ္းမယ္*
