ထြဋ္ေခါင္တို႔ႂကြက္မႏိုင္က်ီမီးနဲ႔ရိႈ့ပါၿပီ။ၿဖိဳးေသာ္ကိုမၾကည္ေပါက္နဲ႔ၾကည့္ၿပီး-
“မင္းမနက္ျဖန္ရန္ကုန္ျပန္ေတာ့”
“ကၽြန္ေတာ္ကဘာလို႔ျပန္ရမွာလဲ”
“မင္းနဲ႔ေပါင္းမွငါ့အကိုပိုဆိုးတယ္။သြားျပန္
ေတာ့။အခုျပန္”
“ျပန္ပါဘူး။ႏွစ္ႏွစ္မျပည့္ဘဲနဲ႔ျပန္ရင္ေဆးရံုဖြင့္ဖို႔အရင္းအႏွီးဘယ္သူကထုတ္ေပးမွာတုန္း"
“ေတာက္…ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္လာေနတဲ့
ေကာင္။မင္းကိုငါအလိုမရွိေတာ့ဘူး။ျပန္ေတာ့ကြာ"
“မျပန္ပါဘူးဆို။ကိုထြဋ္ျပန္ခ်င္ျပန္ေပါ့”
“ဘာကြ။ငါကဘာလို႔ျပန္ရမွာတုန္း"
“အင္းေလ။ကၽြန္ေတာ္ကလည္းဘာလို႔ုပန္ရမွာတုန္း"
ထြဋ္ေခါင္အိမ္ေပါက္ဝမွာရပ္ေနတဲ့သူ႔ညီမကိုျမင္သြားသည္။
“စုျမတ္ဟန္သာ”
“ရွင္ကိုကိုေလး…အဲဆရာ"
“ငါဒီအမူးသမားကိုအိမ္ျပန္ေခၚသြားေတာ့မယ္။ဒီအမူးသမားကိုေတာ့နင္ႀကိဳက္သလိုလုပ္လိုက္။လမ္းေဘးပစ္ခ်င္ပစ္”
ထြဋ္ေခါင္ကထိန္းမရတဲ့ကိုကို႔ကိုသူ႔တပည့္ေတြနဲ႔ဖမ္းခ်ဳပ္ၿပီးေခၚသြားသည္။ၿဖိဳးေသာ္၊ေစာညိဳနဲ႔စု
ျမတ္တို႔ပဲက်န္ေနခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာအိမ္ဝိုင္းထဲတိတ္
ဆိတ္သြားသည္။စုျမတ္က-
“ကိုကိုေစာညိဳဒီတစ္ေယာက္ကိုဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ”
“ငါလည္းမသိဘူး။သူ႔အိမ္ျပန္ပို႔ရေအာင္"
“မျပန္ပါဘူးဆို။အေစာေလးကၽြန္ေတာ္ဒီမွာပဲ
အိပ္မွာေနာ္”
ၿဖိဳးေသာ္ကဖ်ာေပၚမွာေျခပစ္လက္ပစ္လွဲအိပ္သည္။
“အယ္…မင္းဒီမွာအိပ္ရင္အေအးပက္သြားမွာေပါ့။လာလာ…ငါ့အခန္းထဲသြားအိပ္။မနက္လင္း
ရင္ေတာ့ကိုယ့္ဘာကိုယ္ျပန္”
ေစာညိဳ ၿဖိဳးေသာ္ကိုဆြဲထူၿပီးအိမ္ထဲေခၚေတာ့ၿဖိဳး
ေသာ္ရဲ႕ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲတဲ့အျပံဳးႀကီးကလ်ိဳ႕
ဝွက္စြာေပၚလာသည္။စုျမတ္ကေတာ့သက္ျပင္းခ်ရင္းအိမ္ေပၚတက္သြားသည္။အိမ္ေအာက္ထပ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ကိုကိုေစာညိဳနဲ႔အမူးသမားဘယ္
လိုေတြစခန္းသြားၾကမလဲသူမမသိ။
YOU ARE READING
My Guiding Star ,လမ္းျပၾကယ္...(လမ်းပြကြယ်)(Completed)
General Fiction*ဒီကစၿပီးေရွ႕ကိုဆို××××သူ႔ရဲ႕လိုအင္ရွိတာေတြ××××သိေအာင္ႀကိဳးစားရင္းေလ××××ကိုယ္ျဖည့္စြမ္းမယ္*
