ထြဋ္ေခါင္စိတ္ေတြလႈပ္ရွားေနသည္။အဘိုးနဲ႔စကားေျပာေနရင္းကားတိုက္တဲ့အသံကိုၾကားလိုက္ရတာမို႔စိုးရိမ္စိတ္ေတြလည္းဝင္ေနသည္။အဘိုးကိုမခ်စ္ေပမဲ့မုန္းလည္းမမုန္းႏိုင္ေပ။တစ္ဦးတည္းေသာေဆြမိ်ဳးရင္းခ်ာျဖစ္ေနသည္မို႔အဘိုးကိုသူလက္လႊတ္ဆံုးရံႈးမခံႏိုင္ေပ။
အဘိုးနဲ႔အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားေတာ့အဘိုးရဲ႕အိမ္ေတာ္ထိန္းဆီဖုန္းလွမ္းဆက္သည္။တစ္ဖက္ကဖုန္းကိုင္လာေတာ့သူအေလာတႀကီးေခၚမိသည္။
"ဦးေလးျမသြင္"
"ဟုတ္သခင္ေလး။ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ"
"အဘိုးဒီေန႔ဘယ္သြားတာလဲ"
"ကုမၸဏီကိုသြားတာေလ"
"ျပန္လာၿပီထင္တယ္။ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဖုန္းေျပာေနရင္းကားတိုက္တဲ့အသံေတြၾကားလိုက္ရတယ္။အဆက္အသြယ္လည္းျပတ္သြားတယ္။ဦးေလးစံု
စမ္းေပးပါဦး"
"ဟုတ္ကဲ့...ဟုတ္ကဲ့"
"ျမန္ျမန္ေလးစံုစမ္းေပးပါ။အဘိုးဘာျဖစ္သြားတာလဲ။စိုးရိမ္ေနၿပီ"
"ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့။ကၽြန္ေတာ္အခုပဲစံုစမ္းလိုက္ပါ့မယ္"
အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးဦးျမသြင္ကသိပ္မၾကာခင္မွာပဲဖုန္းျပန္ဆက္လာသည္။
"သခင္ေလး...သခင္ႀကီး car accident ျဖစ္လို႔
ကၽြန္ေတာ္အေရးေပၚေဆးရံုတင္ဖို႔လုပ္ေနတယ္
။သခင္ေလးလည္းအျမန္ျပန္လာခဲ့ပါ"
"ဟုတ္ကဲ့။ကၽြန္ေတာ္အခုခ်က္ခ်င္းျပန္လာခဲ့ပါ့
မယ္။အဘိုးအေျခအေနကဘယ္လိုရွိလဲ"
"သတိမရေသးဘူးသခင္ေလး။ဒ႐ိုင္ဘာကေတာ့...ဆံုးသြားပါၿပီ"
"ကၽြန္ေတာ္အခုျပန္လာမွာမို႔အဘိုးကိုဂ႐ုစိုက္ထားေပးပါ"
"ဟုတ္ကဲ့သခင္ေလး"
ထြဋ္ေခါင္ကိုကို႔ဆီေျပးသြားၿပီးအက်ိဳးအေၾကာင္းရွင္းျပသည္။ကိုကိုကခ်က္ခ်င္းပဲအဘိုးဆီလိုက္
သြားဖို႔ခြင့္ျပဳသည္။ၿဖိဳးေသာ္ကိုေတာ့ထြဋ္ေခါင္ေသခ်ာမွာရသည္။
"မင္းနဲ႔မျမတ္မြန္နဲ႔ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီးေဆးရံုကိုေစာင့္ေရွာက္ထားလိုက္ၾက။လူနာေတြကိုႏိုင္သေလာက္ကုေပးလိုက္။မႏိုင္ရင္လည္းအား
မနာနဲ႔။ေက်ာက္တစ္လံုးေဆးရံုကိုလႊဲ"
YOU ARE READING
My Guiding Star ,လမ္းျပၾကယ္...(လမ်းပြကြယ်)(Completed)
General Fiction*ဒီကစၿပီးေရွ႕ကိုဆို××××သူ႔ရဲ႕လိုအင္ရွိတာေတြ××××သိေအာင္ႀကိဳးစားရင္းေလ××××ကိုယ္ျဖည့္စြမ္းမယ္*
