My Guiding Star ,လမ္းျပၾကယ္...(လမ်းပြကြယ်)(Completed)

အခန္း(၇)

ထူးျမတ္တစ္ေယာက္တည္းတိတ္ဆိတ္စြာထ
မင္းစားေနသည္။သူ႔ေရွ႕မွာပုဇြန္တုပ္ဆီျပန္ခ်က္
ထားတဲ့ဟင္းပန္ႀကီးရွိေနသည္။သူ႔ညီေလးသူတို႔နဲ႔အတူရွိခဲ့စဥ္ကညီေလးေက်ာင္းသြားတိုင္းသူကထမင္းခ်ိဳင့္ထုပ္ေပးသည္။ညီေလးကထမင္းခ်ိဳင့္ထဲကပုဇြန္ဆိတ္ဟင္းကိုၾကည့္ၿပီး “ပုဇြန္
ဆိတ္ကိုပုဇြန္တုပ္လို႔သေဘာထားၿပီးစားပါ့မယ္"
ဟုေျပာသည္။

ညီေလးကရယ္စရာအျဖစ္ေျပာလိုက္ေပမဲ့ထူးျမတ္စိတ္ထဲမွာမေကာင္းေပ။ညီေလးကစာအရမ္း
ႀကိဳးစားသည္။လပတ္စာေမးပြဲမွာသူအဆင့္တစ္
ရတယ္လို႔ေျပာေတာ့သူ႔ညီေလးကိုသူဆုခ်ေပးခ်င္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ေစ်းကိုေျပးၿပီးပုဇြန္တုပ္သြားဝယ္သည္။ပုဇြန္တုပ္ကေစ်းႀကီးလြန္းေတာ့တစ္
ဆယ္သားပဲဝယ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ပုဇြန္တုပ္ေပါက္စႏွစ္ေကာင္ရလာခဲ့သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔ညီေလးေက်ာင္းသြားေတာ့ ညီ
ေလးရဲ႕ထမင္းခ်ိဳင့္ထဲကိုႏွစ္ေကာင္လံုးထည့္ေပးလိုက္သည္။ညီေလးကေက်ာင္းေရာက္မွပုဇြန္တုပ္ဟင္းမွန္းသိသည္။ညေနခင္းအိမ္ျပန္လာေတာ့သူ႔ကိုဖက္ၿပီးငိုသည္။“ကိုကို႔မွာပိုက္ဆံမရွိဘဲနဲ႔ေစ်းႀကီးတဲ့ဟင္းေတြမခ်က္ပါနဲ႔"ဟုေျပာသည္။ညီ
ေလးကိုသတိရမိေတာ့ပုဇြန္တုပ္ဟင္းကိုၾကည့္
ၿပီးထူးျမတ္မ်က္ရည္လည္လာမိသည္။

ေဖေဖဆံုးသြားတုန္းကေဖေဖ့နာေရးကိစၥေတြၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာထူးျမတ္ေက်ာင္းထြက္လိုက္သည္။
ရွစ္တန္းေတာင္မေအာင္ေသးေပမဲ့အကိုႀကီးအ
ဖရာလုပ္ရေတာ့မည္။သံုးတန္းေက်ာင္းသားညီေလးနဲ႔အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ညီမေလးကိုသူလုပ္ေကၽြးရမည္။ေကာင္းျမတ္ကကိုႀကီးေက်ာင္းမသြားရင္သူလည္းေက်ာင္းမသြားဘူးလို႔ဂ်ီက်ေနသည္။ထူးျမတ္က-

“ညီေလး…မင္းေရာငါေရာေက်ာင္းသြားရင္အေမ့ကိုဘယ္သူအလုပ္ကူလုပ္ေပးမွာလဲ။အေမကငါတို႔ညီအကိုႏွစ္ေယာက္လံုးကိုေက်ာင္းမထားႏိုင္ဘူး။အဲေတာ့ကိုကိုကေက်ာင္းထြက္ၿပီးေငြရွာမယ္။မင္းကစာႀကိဳးစားၿပီးဆရာဝန္ျဖစ္ေအာင္လုပ္။မင္းဆရာဝန္ျဖစ္သြားရင္အေမနဲ႔ညီမေလးကိုမင္းတာဝန္ယူေစာင့္ေရွာက္ေပးရမယ္”