ထူးျမတ္ကထမင္းစားပြဲကေနထၿပီးေကာ္ဖီကို
ဇိမ္ခံေသာက္ေနၾကတဲ့ထြဋ္ေခါင္တို႔ေလးေယာက္လံုးကိုၾကည့္သည္။
“ငါမင္းတို႔ကိုထမင္းပဲျပင္ေကၽြးတာေနာ္။ကိုယ္
စားထားတဲ့ပန္းကန္ကိုယ့္ဘာကိုယ္ေဆးၾက"
“အမ္"
ၿဖိဳးေသာ္ေကာ္ဖီခြက္ေလးကိုင္ၿပီးကိုကို႔ကိုမ်က္
လံုးျပဴ းေလးနဲ႔လိုက္ၾကည့္ေနသည္။ၿဖိဳးေသာ္ဆိုတဲ့ဆရာဝန္ေပါက္စသူေဌးသားေလးကသိန္းေထာင္ခ်ီတန္တဲ့ကားေတြထည္လဲစီးေနၿပီးကိုကိုနဲ႔
ေတြ႕ေတာ့မွငါးပိေထာင္းၾကက္ဥေၾကာ္နဲ႔ထမင္းစားရရွာသည္။(ေခါင္းမေဖာ္တမ္းကိုစားတာပါ)။စားၿပီးေတာ့လည္းထမင္းပန္းကန္ကေဆးရဦးမည္။ကိုကိုကေတာ့သူေဌးသားေလးကိုပညာေတြ
ျပေနၿပီ။ဝက္ဝံနက္ကအလိုက္တသိနဲ႔ကိုကို႔ေနာက္လိုက္သြားသည္။
“ကိုထူးျမတ္ထားခဲ့လိုက္ေတာ့မီးဖိုေခ်ာင္သန္႔ရွင္းေရးကၽြန္ေတာ္လုပ္လိုက္ေတာ့မယ္။ပန္းကန္ေတြလည္းကၽြန္ေတာ္ေဆးလိုက္ေတာ့မယ္”
“ေအး…ေရာ့"
ကိုကိုကသူ႔ပန္းကန္ေဘစင္ထဲထည့္ျပီးလက္ေဆးကာထြက္သြားသည္။ထိုေန႔ကကိုကို႔ကိုသူ႔အိမ္ျပန္ပို႔ၿပီးထြဋ္ေခါင္နဲ႔ၿဖိဳးေသာ္ေဆးရံုကိုျပန္သြားရသည္။ညကခြဲထားတဲ့လူနာနဲ႔ကေလးအေျခအေနျပန္ၾကည့္ရဦးမည္ေလ။
ထြဋ္ေခါင္ေဆးရံုေရာက္ေတာ့ေဆးရံုလာျပတဲ့အျပင္လူနာေတြေရာ၊ေဆးရံုတက္ေနတဲ့အတြင္းလူနာေတြကိုပါၾကည့္ေပးရသည္။ၿပီးသြားေတာ့မျမတ္မြန္နဲ႔ေကာင္တာစားပြဲမွာထိုင္ၿပီးစကား
ေျပာၾကသည္။
“ကၽြန္ေတာ္တို႔လူနာၾကည့္ရက္ကိုသတ္မွတ္ရ
ေအာင္ဆရာမ"
“ကၽြန္မလည္းဆရာ့ကိုအဲဒါေျပာခ်င္ေနတာ။လူနာေတြကတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႔ေန႔တိုင္းလာျပေနေတာ့ဆရာလည္းပင္ပန္းတယ္။ကၽြန္မတို႔လည္း work load မ်ားတယ္"
“အေရးေပၚမျဖစ္မေနၾကည့္ရမဲ့လူနာေတြကလြဲရင္က်န္တဲ့လူနာေတြကိုသတ္မွတ္ရက္က်မွပဲျပခိုင္းလိုက္ရေအာင္။တစ္ပတ္ကိုႏွစ္ရက္ေလာက္ေပါ့"
“ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ။တစ္ပတ္ကိုႏွစ္ရက္ဆိုတ
နလၤာနဲ႔ေသာၾကာဆိုရင္ဘယ္လိုလဲဆရာ"
BẠN ĐANG ĐỌC
My Guiding Star ,လမ္းျပၾကယ္...(လမ်းပြကြယ်)(Completed)
Tiểu Thuyết Chung*ဒီကစၿပီးေရွ႕ကိုဆို××××သူ႔ရဲ႕လိုအင္ရွိတာေတြ××××သိေအာင္ႀကိဳးစားရင္းေလ××××ကိုယ္ျဖည့္စြမ္းမယ္*
