ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ေရာက္ေတာ့ထြဋ္ေခါင္နဲ႔
ထူးျမတ္မနက္စာအတူစားၾကသည္။ထူးျမတ္က-
“မင္းေဆးရံုသြားမွာမို႔လား"
“အင္း…"
“မင္းသြားရင္ငါ့ကိုလည္းအိမ္ျပန္ပို႔ေပး"
“မပို႔ဘူး"
“ပို႔ပါကြာ။မင္းလည္းေဆးရံုသြားေနမွာပဲ။ငါ
လည္းငါ့အိမ္ျပန္ၿပီးအလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္"
“ဘာအလုပ္လဲ။ေငြတိုးေခ်းတဲ့အလုပ္လား"
“ေဟ့ေကာင္ငါ့မွာအဲဒီအလုပ္တစ္ခုတည္းရွိတာမဟုတ္ဘူးကြ။ငါ့ထမင္းဆိုင္ဝင္းထဲကစိုက္ခင္းေတြမင္းမျမင္ခဲ့ဘူးလား"
“ျမင္ခဲ့တယ္ေလ”
“အဲဒါေတြေရေလာင္းေပါင္းသင္လုပ္ရမွာကြ"
“အင္း…ျပန္ပို႔မယ္။ဘယ္မွေတာ့ေလွ်ာက္မသြားနဲ႔။ေဆးရံုကျပန္လာရင္ျပန္လာေခၚမွာ"
“ေနစမ္းပါဦး…မင္းကငါ့ကိုဘာျဖစ္လို႔မင္းအိမ္
ေခၚထားခ်င္ရတာလဲ။ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာဘာပတ္သတ္မႈမွလည္းမရွိဘဲနဲ႔"
“အေႂကြးရွိတယ္ေလ"
“ဘာ…အေႂကြး…ငါဘယ္တုန္းကမင္းဆီ
ကပိုက္ဆံေခ်းဖူးလို႔တုန္း"
“ခင္ဗ်ားနဲ႔က်ဳပ္ရဲ႕ၾကားမွာေငြေၾကးနဲ႔တန္ဖိုးျဖတ္
လို႔မရတဲ့အေႂကြးေတြရွိတယ္ေလ။အဲဒီအေႂကြးေတြမေၾကမခ်င္းခင္ဗ်ားက်ဳပ္လက္ထဲကမလြတ္ေစရဘူး”
ထူးျမတ္ထြဋ္ေခါင္ကိုအူေၾကာင္ေၾကာင္ေလးၾကည့္ေနမိသည္။သူကသူမ်ားဆီကေနဘယ္တုန္းကမွအေႂကြးယူခဲ့ဖူးတဲ့သူမဟုတ္။အခုသူကေန
ရင္းထိုင္ရင္းအေႂကြးရွင္နဲ႔ေတြ႕ေနသည္။ထြဋ္ေခါင္ထမင္းစားၿပီးေဆးရံုကိုထြက္လာခဲ့သည္။ကိုကို႔
ကိုပါေဆးရံုေခၚလာသည္။လမ္းတြင္ကိုကိုက-
“ငါ့အိမ္အရင္ဝင္ပို႔ရင္ရရဲ႕သားနဲ႔ဘာလို႔ေဆးရံု
ေခၚလာတာလဲ"
“အျပန္က်ရင္ခင္ဗ်ားအိမ္က်ဳပ္ပါလိုက္မွာမို႔ေလ"
“အားအားယားယားကြာ"
“မအားပါဘူး။မအားတဲ့ၾကားကခင္ဗ်ားေနာက္ကိုလိုက္ရမွာသမိုင္းေပးတာဝန္”
KAMU SEDANG MEMBACA
My Guiding Star ,လမ္းျပၾကယ္...(လမ်းပြကြယ်)(Completed)
Fiksi Umum*ဒီကစၿပီးေရွ႕ကိုဆို××××သူ႔ရဲ႕လိုအင္ရွိတာေတြ××××သိေအာင္ႀကိဳးစားရင္းေလ××××ကိုယ္ျဖည့္စြမ္းမယ္*
